Tres horas da miña vida, ao lixo

Lamentablemente, o sábado perdín tres longas horas da miña vida vendo Avatar (en 3 D). O derroche xa é irreparable; non ten remedio, como tampouco o ten que estea amolado por contribuir a aumentar os éxitos de taquilla da película. Deixando de lado o alarde técnico e os efectos especiais, nada novo aporta esta proposta de moral resesa de USA(r) e tirar. Nin sequera me parece novidoso o xogo entre o mundo real e o virtual; xa estaba conseguido, de xeito máis simple e eficaz, nos máis que aceptables debuxos animados que traen tolas ás miñas fillas e causan furor entre os nenos: Código Lyoko. Non deixan de ser interesantes e, ademais, non feden a marines. Prometo non volver a picar nunca máis.