18.7.11

Hiromi Kawakami

Acabo de rematar Algo que brilla como o mar, a segunda novela que leo de Hiromi Kawakami. Interésame moito a narrativa xaponesa e cada vez léoa con máis curiosidade. Creo que ten unha vocación moito máis contemporánea (cando menos o que chega a nós) que a europea e, nun país en que a tradición pesa tanto, os escritores xa teñen moi pouco que ver co potente Yukio Mishima. Ora, esta novela tamén contén algo frecuente na literatura dese país: unha viaxe que funciona a xeito de catarse para o protagonista. Seguramente, iso ten moito que ver con esa (estupenda) obsesión dos mozos e mozas xaponesas de dedicarse a viaxar durante un ano da súa vida, algo que fan habitualmente logo de rematar os estudos e antes de poñérense a traballar.

11.7.11

무엇을 닮았을까? «A araña e mais eu» en coreano

Chegoume 무엇을 닮았을까?: A araña e mais eu en coreano e recibino francamente sorprendido. Confeso quea nunca imaxinei estar traducido a unha lingua tan distante. Resulta moi estraño ver un libro teu escrito en caracteres dos que non entendes absolutamente nada, nin sequera o meu nome. Tanto é así, que non son capaz de atopar o libro na páxina da editorial que a publicou. En calquera caso, os símbolos son verdadeiramente fermosos e, para alguén que os descoñece, como é o meu caso, engaden ás páxinas unha beleza plástica especial. Pero tanto como o libro, sorprendeume ver aos nenos coreanos que aparecen nas fotografías de abaixo, lendo, folleando, pasando as páxinas e facendo traballos a partir de A araña e mais eu. Paréceme sensancional esa foto do neno que bica a fotografía da miña filla. É unha emoción estraña e curiosa. Paréceme coma se non fose un libro meu.




4.7.11

Pregón de Iolanda Zúñiga na Feira do Libro de Vigo


Pregón de Iolanda Zúñiga from Redelibros on Vimeo.

La Tarara

Un dos poemas máis reproducidos e musicados do século XX, La tarara, de Lorca, en dúas versións moi distintas. A primeira, por unha banda desaparecida pola que sempre sentín especial devoción, Canallas.
A segunda, unha versión en que se funden unha soprano e unha guitarra flamenca. Espectacular. No segundo caso inclúo o enlace, porque non permite insertar.