tag:blogger.com,1999:blog-50684636583523301192024-03-13T05:53:17.868+01:00CabrafanadaUnknownnoreply@blogger.comBlogger862125tag:blogger.com,1999:blog-5068463658352330119.post-7447435410681795592024-02-15T20:00:00.001+01:002024-02-15T20:00:00.361+01:00O kiosko das almas perdidas<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUX_r_5tDoXBavorqEmOXY-ST4Wdf-SYcqIt9-42FyxDyw1EbE-Kjwf32re6rk1aH8O-sVAlJ4Zr-uUKWL5Vc1d_LKFgyKAbJWr1Aud1U8BzhODy0gdxhNM8uPX3tOVNUO_yWQGedDFO092NUWueqm3bqXK9XJNBYE-57WlDXPyOHho4jIXd2fdEZX-XIv/s1517/Cemiterio%20de%20elefantes.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1517" data-original-width="1000" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUX_r_5tDoXBavorqEmOXY-ST4Wdf-SYcqIt9-42FyxDyw1EbE-Kjwf32re6rk1aH8O-sVAlJ4Zr-uUKWL5Vc1d_LKFgyKAbJWr1Aud1U8BzhODy0gdxhNM8uPX3tOVNUO_yWQGedDFO092NUWueqm3bqXK9XJNBYE-57WlDXPyOHho4jIXd2fdEZX-XIv/s320/Cemiterio%20de%20elefantes.jpg" width="211" /></a></div>O peche definitivo do kiosko das o Almas perdidas, quizais o máis mítico dos bares vigueses, que se anunciou a principios de xaneiro na prensa, pon fin a un tipo de cidade que xa despareceu (quizais podería parecer que morreu con Abel Caballero 😅, pero non, foi antes e está relacionado co proxecto, en boa medida frustado, de «Abrir Vigo ao mar»). <br />Cando publiquei, en 1994, o meu libro de narrativa «Cemiterio de elefantes», en realidade, ía titularse «Almas perdidas», inspirado no nome do bar. O libro comeza ás 12,00 AM e remata (coa derradeira historia) ás 8,00 AM, xa ao mencer, percorrendo un Vigo nocturno que xa non existe e procurando unha estrutura narrativa que tentaba tirar abaixo, daquela, a fronteira entre a novela e o relato. <br />En «Cemiterio de elefantes» aparece un bar que está inspirado no Almas perdidas, aínda que non lle puxen ese nome; púxenlle Corazóns Solitarios. E non llo puxen porque o nome quixen poñerllo a un programa de radio ao que, a ese si, lle chamei Almas perdidas; o programa é un dos fíos condutores do libro.<br />«Cemiterio de elefantes» é un libro sobre a noite ambientado en Vigo que parte da miña experiencia como camareiro nocturno na voráxine dos 80 pero tamén da vocación noctámbula que me acompañou ao longo de toda a miña vida. En realidade, é un libro sobre a pulsión da noite e o desgaste que provoca nas persoas (de aí o novo título, «Cemiterio de elefantes«, que substituíu ao que pensara inicialmente).<br />O título que elixira para o meu libro era «Almas perdidas» e tiven que cambialo cando descubrín que exitía unha obra de teatro máis ou menos recente de Xosé Cermeño que tamén se titulaba así. <br />Agora, o peche do kiosko das Almas perdidas lémbrame que era o último bastión dunha cidade que desapareceu, ou que mudou como teñen que mudar todas as cidades, unha cidade caracterizada por unha zona portuaria chea de personaxes vivísimos e bastante deprimida que só permanece na memoria dos que a vivimos. <br />Adeus, Almas perdidas!<p></p><p> </p>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5068463658352330119.post-30642653928684207602024-02-03T18:18:00.005+01:002024-02-04T00:28:54.465+01:00O ambicioso proxecto de Espazo Lectura en Gondomar<p class="MsoNormal"><span style="mso-ansi-language: ES; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOJ4uJk3duyDIdXyOhCsl04mPl8e_SOWtKg_liHjbcZEz-LPADQdpJtrBqTkIplBv4BwtoHoBHOGCV9V7MhkXshmYPS3_UHvMhelY0vuQcHSoVQBmX_iy0Eb4NSbaVtq3k2TzLyjUQJUqkiLszkXOVfHwC965AC6ExYH4oodEhJVvltVX0kX_7w_qhyA4e/s800/Casa%20da%20Lectura_noite.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="800" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOJ4uJk3duyDIdXyOhCsl04mPl8e_SOWtKg_liHjbcZEz-LPADQdpJtrBqTkIplBv4BwtoHoBHOGCV9V7MhkXshmYPS3_UHvMhelY0vuQcHSoVQBmX_iy0Eb4NSbaVtq3k2TzLyjUQJUqkiLszkXOVfHwC965AC6ExYH4oodEhJVvltVX0kX_7w_qhyA4e/s320/Casa%20da%20Lectura_noite.jpg" width="320" /></a></div>O proxecto <span style="color: black; mso-themecolor: text1;">que
<a href="https://www.espazolectura.gal/" target="_blank">Espazo Lectura</a> levou</span> a cabo en <span style="color: #1d9bf0;">Gondomar</span>
durante os últimos 16 anos é tan singular e poderoso que non existe nada igual
nin en Galicia nin no Estado español. Díxoo o sábado a escritora, actriz e
contacontos <span style="color: #1d9bf0;">Paula Carballeira</span>, Premio Nacional de Literatura Dramática 2023.<br /><p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD">Díxoo na inauguración das novas
instalacións da <a href="https://www.espazolectura.gal/casa-da-lectura/" target="_blank">Casa da Lectura</a>. E é certo. O</span><span lang="ES-TRAD"> acto do sábado supuxo o remate da
primeira fase do futuro proxecto do Museo do Conto creado hai dez anos por Espazo Lectura e que agora comeza a facerse realidade. </span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: left;"><span style="mso-ansi-language: ES; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">O proxecto do <span style="color: #1d9bf0;">Museo do Conto</span>, a cargo do
arquitecto <span style="color: #1d9bf0;">Vicente Pintos</span>, é moi singular e
ten moito máis que ver cun <a href="https://www.instagram.com/espazolectura/" rel="nofollow">Centro de Dinamización do Libro e a Lectura</a> que cun
museo convencional; o seu perfil convérteo, atención, en vangarda da
dinamización lectora en lingua galega. </span></p><p class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span lang="ES-TRAD" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQi5zgdZxgzluZ2JtrJxb_sOs1AlWVjyp-Ql39MzwsCiNtoJ93_LMIrG7uiiLRjrzZcjIl-0vCFnThNqWtbzYXnxUhGD_0jGwutv3-Q88NSf6RB6g7NqBiXfJ9GkX2w2e0pI56_3PmxALkoXeBnr7gZvVDRHQBJkvMdcihudWqZCPnW8Rg5AlLv1bS3e6B/s990/Paula%20Carballeira.jpeg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="969" data-original-width="990" height="275" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQi5zgdZxgzluZ2JtrJxb_sOs1AlWVjyp-Ql39MzwsCiNtoJ93_LMIrG7uiiLRjrzZcjIl-0vCFnThNqWtbzYXnxUhGD_0jGwutv3-Q88NSf6RB6g7NqBiXfJ9GkX2w2e0pI56_3PmxALkoXeBnr7gZvVDRHQBJkvMdcihudWqZCPnW8Rg5AlLv1bS3e6B/w281-h275/Paula%20Carballeira.jpeg" width="281" /></a></span></div><span lang="ES-TRAD" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><br />O proxecto do Museo do Conto está
situado nun terreo na parroquia de Donas, en Gondomar, entorno rural. Consta
de 5 pequenos edificios, dos que 2 xa están construídos e en funcionamento, e nace
do edificio inicial denominado «Casa da Lectura», con programación desde 2009. </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">A asociación Espazo Lectura deseña a
dinamización desde 2008 (aínda que hai actividades desde 2006) a través do
traballo desinteresado dun voluntariado que adoita rondar as 30 persoas que en
2009 recuperou unha escola infantil en desuso para convertela na Casa da
Lectura. </span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="ES-TRAD" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">Ao longo destes anos, <a href="https://twitter.com/espazolectura?ref_src=twsrc%5Egoogle%7Ctwcamp%5Eserp%7Ctwgr%5Eauthor" target="_blank">Espazo Lectura</a>
apostou por unha programación estable, gratuíta e permanente, que case nunca é
noticia, pero que ten unha enorme consistencia na práctica lectora, e a
asociación foi capaz de renovarse permanentemente e atraer xente nova. </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-ansi-language: ES; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="mso-ansi-language: ES; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiW4YwdY7lXvwuz76x69M0azkhy0kOvehK0m8p2Zne_8c3Pld2qS93KZgyeYnTbsB2WCXUfWKbRA7Yy2HZkRm56rd6W4X6HwXEzR46gMKXYM7GAV675Mz8_ZngGAwCil2IZ-CMV6UzdAvdXufnFEnILxgZtjxbheCMpBpjn_HSe9opoaE9SdTDfIcMlk1lU/s2040/Foto%20casas.jpeg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2040" data-original-width="1148" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiW4YwdY7lXvwuz76x69M0azkhy0kOvehK0m8p2Zne_8c3Pld2qS93KZgyeYnTbsB2WCXUfWKbRA7Yy2HZkRm56rd6W4X6HwXEzR46gMKXYM7GAV675Mz8_ZngGAwCil2IZ-CMV6UzdAvdXufnFEnILxgZtjxbheCMpBpjn_HSe9opoaE9SdTDfIcMlk1lU/s320/Foto%20casas.jpeg" width="180" /></a></span></div><span style="mso-ansi-language: ES; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"><br />O voluntariado de <span style="color: #1d9bf0;">Espazo Lectura </span>foi
quen de manter estable unha oferta de dinamización lectora infantil e para
adultos gratuíta abraiante: 82 sesión de Contos en Cueiros (dinamización
lectora para bebés); 397 sesións do Contomar (sesións de contacontos na
biblioteca municipal);</span><span lang="ES-TRAD" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"> </span><span lang="ES-TRAD" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">336 sesións dos Mércores da Casa da
Lectura (dinamización lectora aberta a outras disciplinas); 128 sesións do Lendo
Contigo (club de lectura infantil); 74 sesións do Comando Le (actividade
lectora pra adolescentes); 138 sesións do Sete Vidas (lectura de narrativa);</span><span style="mso-ansi-language: ES; mso-ascii-font-family: Cambria; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES; mso-hansi-font-family: Cambria;"> </span><span lang="ES-TRAD" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">137 sesións do Lecturas Debuxadas (club
de lectura de novela gráfica); 22 sesións do Daquelas que len (club de lecturas
feministas); 12 Noites na biblioteca; 11 Fogueiras dos Versos (lectura poéticas
arredora da fogueira en San Xoán); 16 Dar de Ler (lecturas en voz alta);</span><span lang="ES-TRAD" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"> </span><span lang="ES-TRAD" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">ademais doutras moitas actividades como
Noites Golfas, Club de Formación Lectora e Oficina de Formación (para
autoaprendizaxe do voluntariado); obradoiros de ilustración; programación
teatral; Sentada Lectora; Accións poéticas na rúa; xornadas escolares, para
familias; </span><span lang="ES-TRAD" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">actuacións relacionadas cos libros para os centros de ensino; e tamén concertos
musicais da Banda dos Cueiros, un grupo de música infantil nacido da actividade
lectora para bebés Contos en Cueiros que gravou un disco cos temas das sesións
e realizou numerosas actuacións</span><span lang="ES-TRAD" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"> </span><span lang="ES-TRAD" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">e algo moi importante: préstamo
bibliotecario dentro do proxecto Meiga da Rede de Bibliotecas de Galicia,
porque Espazo Lectura conta cunha biblioteca en lingua galega permanentemente
actualizada grazas ás 17 editoras que son socias protectoras da asociación.</span><p></p><p class="MsoNormal"><span style="mso-ansi-language: ES; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">Polas actividades de <span style="color: #1d9bf0;">Espazo Lectura </span>pasaron un inxente número de escritoras/es ilustradoras/es, contacontos,
espectáculos e todo tipo de dinamizadoras/es, que sempre foron e son
retribuídos polo seu traballo profesional</span><span lang="ES-TRAD" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"> porque Espazo Lectura entendeu desde o
principio que o voluntariado tiña que limitarse ás persoas, non profesionais,
que manteñen o traballo da asociación pero nunca debía estenderse aos
profesionais que son chamados para conformar a programación. </span>
</p><p class="MsoNormal" style="tab-stops: 48.8pt;"><span lang="ES-TRAD" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span lang="ES-TRAD" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiv6j9FhyGIghm2u5Ean4BGXxNQK_PJuXnpcrPViewvDbVHgP6spEUaDc0NlDoUgemIZrScZoNaLb7gQ9tWEF4TDtvQAD0ViwR2BUll3LXFrrVaZCOkhwxc3CspCdSWp2LCtpQvr2lLb65IeYP0CxvHKP4Lq-gkYUw1q8WcrQOLj8X86SY9VWcv777upzsz/s1594/Plano%20Museo.jpeg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1594" data-original-width="1132" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiv6j9FhyGIghm2u5Ean4BGXxNQK_PJuXnpcrPViewvDbVHgP6spEUaDc0NlDoUgemIZrScZoNaLb7gQ9tWEF4TDtvQAD0ViwR2BUll3LXFrrVaZCOkhwxc3CspCdSWp2LCtpQvr2lLb65IeYP0CxvHKP4Lq-gkYUw1q8WcrQOLj8X86SY9VWcv777upzsz/s320/Plano%20Museo.jpeg" width="227" /></a></span></div><span lang="ES-TRAD" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"><br />A primeira fase do proxecto do Museo do
Conto foi financiado polo <span style="color: #1d9bf0;">Concello de Gondomar</span>
e pola Deputación de Pontevedra <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>e no acto de inauguración participaron a
presidenta de Espazo Lectura <span style="color: #1d9bf0;">Beatriz Núñez</span>;
o alcalde de Gondomar, Paco Ferreira,</span><span lang="ES-TRAD" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"> </span><span lang="ES-TRAD" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">o
subdelegado do goberno en Galicia <span style="color: #1d9bf0;">Abel Losada</span>;
a vicepresidenta <span style="color: #1d9bf0;">Yaiza Peixoto</span>; e a
expresidenta <span style="color: #1d9bf0;">Concha Costas</span>. O acto tivo unha
forte carga emotiva para todas as persoas que nalgún momento fomos partícipes
do proxecto <span style="color: #1d9bf0;">Espazo Lectura</span> e esa emotividade
está relacionada </span><span lang="ES-TRAD" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">coa
enerxía emocional que supón axudar a descubrir nos demais o proceso cognitivo da
lectura; de feito, poucas veces teño visto expresar con tanta emoción o seu
traballo como ás persoas que se entregan á dinamización lectora</span>
<p></p>
<p class="MsoNormal" style="tab-stops: 48.8pt;"><span lang="ES-TRAD" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">Na
actualidade, Espazo Lectura, con arredor de 1.500 actividades realizadas ata o
de agora e o ambicioso proxecto de finalizar o Museo do Conto, supón un soporte
enormemente simbólico para o libro e a lectura en lingua galega</span><span lang="ES-TRAD" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";"> </span><span lang="ES-TRAD" style="mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman";">por
iso nestes momentos desde Espazo Lectura estase prepar <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>tamén unha longametraxe documental para
difundir como se foi conformando a asociación, o significado real de todo
traballo feito ao longo dos anos e a súa proxección de futuro. </span>
</p>
<p class="MsoNormal"><span style="mso-ansi-language: ES; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;">Espazo Lectura non ten os medios da magnífica <span style="color: #1d9bf0;">Fundación Germán Sánchez Ruipérez </span>pero posúe un tesouro tremendamente valioso: a plusvalía humana que xenera o
seu voluntariado e unhas ganas enormes de ser un modelo a imitar a favor da
lectura. </span></p><p class="MsoNormal"><span style="mso-ansi-language: ES; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"> </span></p><p class="MsoNormal"><span style="mso-ansi-language: ES; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="mso-ansi-language: ES; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgap_hiFBFf3XF95gc9R1AIWvf_u4iPCo04QY0sfUQdLBk7q9RMJmXYyXzn9jbpdU4_JFQvD_0QGtcem0dAVb7oz2JXhf9jE1BmNAa_BM8Vxfz3-3lMXRF3b0F3Dov_X6A9nv3wZWtxe91CqljSNQtA2tuGCOdgmCUEeH5D-60kO31a-iAB-SGx4fD5PXdl/s1498/Adivinha%20adivinha.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="975" data-original-width="1498" height="393" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgap_hiFBFf3XF95gc9R1AIWvf_u4iPCo04QY0sfUQdLBk7q9RMJmXYyXzn9jbpdU4_JFQvD_0QGtcem0dAVb7oz2JXhf9jE1BmNAa_BM8Vxfz3-3lMXRF3b0F3Dov_X6A9nv3wZWtxe91CqljSNQtA2tuGCOdgmCUEeH5D-60kO31a-iAB-SGx4fD5PXdl/w605-h393/Adivinha%20adivinha.jpeg" width="605" /></a></span></div><span style="mso-ansi-language: ES; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: ES;"><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /> </span><p></p>
<p><style>@font-face
{font-family:"MS 明朝";
panose-1:0 0 0 0 0 0 0 0 0 0;
mso-font-charset:128;
mso-generic-font-family:roman;
mso-font-format:other;
mso-font-pitch:fixed;
mso-font-signature:1 134676480 16 0 131072 0;}@font-face
{font-family:"MS 明朝";
panose-1:0 0 0 0 0 0 0 0 0 0;
mso-font-charset:128;
mso-generic-font-family:roman;
mso-font-format:other;
mso-font-pitch:fixed;
mso-font-signature:1 134676480 16 0 131072 0;}@font-face
{font-family:Cambria;
panose-1:2 4 5 3 5 4 6 3 2 4;
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:-536870145 1073743103 0 0 415 0;}p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-unhide:no;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:Cambria;
mso-ascii-font-family:Cambria;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"MS 明朝";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Cambria;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-ansi-language:ES-TRAD;
mso-fareast-language:JA;}.MsoChpDefault
{mso-style-type:export-only;
mso-default-props:yes;
font-size:10.0pt;
mso-ansi-font-size:10.0pt;
mso-bidi-font-size:10.0pt;
font-family:Cambria;
mso-ascii-font-family:Cambria;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"MS 明朝";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Cambria;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-ansi-language:ES-TRAD;
mso-fareast-language:JA;}div.WordSection1
{page:WordSection1;}</style></p>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5068463658352330119.post-85522442580651392532023-10-09T17:13:00.014+02:002024-02-04T00:24:00.647+01:00Un poema de «Ciudades» musicado<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_q2pAORMNuQGkORyYO0VTHjvUQN8SXYZjz7coSZzDYwduAk8WcIOMvEht07t4iJKa_cV3Nge0N1ebjyFS_qqlr-IrR_ClQSkqGGnfYuI82pyytgAREU2GOqrKtVmb4rmbhHHvrDPx4QFOiDSXwWBTeE3KHLhyphenhyphenu3YMcN-mtstsXBWlbVdRPZOYrtqyObG2/s748/9788484643869_2.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="748" data-original-width="477" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_q2pAORMNuQGkORyYO0VTHjvUQN8SXYZjz7coSZzDYwduAk8WcIOMvEht07t4iJKa_cV3Nge0N1ebjyFS_qqlr-IrR_ClQSkqGGnfYuI82pyytgAREU2GOqrKtVmb4rmbhHHvrDPx4QFOiDSXwWBTeE3KHLhyphenhyphenu3YMcN-mtstsXBWlbVdRPZOYrtqyObG2/s320/9788484643869_2.jpg" width="204" /></a></div>Teño que agradecerlles a Ángeles Fernández Martín e a J. Juan López Raya que me enviasen <a href="https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=6243509409075811&id=100002504420886" target="_blank">a ligazón a esta pequena e fermosa produción</a> feita a partir dun poema meu de <a href="https://kalandraka.com/ciudades-castellano.html" target="_blank"><i>Ciudades</i></a>, a tradución ao castelán de <a href="https://www.xerais.gal/libro/de-10-anos-en-diante/cidades-fran-alonso-9788499141916/" target="_blank"><i>Cidades</i></a>. <p></p><p>Eles recitan con voz, música e canto ese poema, na súa tradución ao castelán («Entre todas las ciudades»), publicado actualmente por Kalandraka.</p><p>O certo é que «Cidades» foi sempre un libro afortunado. Publicado en 1996, tivo tres edicións diferentes (non reimpresións, senón edicións) en galego en Xerais; as dúas primeiras ilustradas por Pablo Otero «Peixe» e a terceira (a actual) ilustrada a partir das miñas propias fotografías.</p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPHVtpqAF2W859NdiA-PffdBwTR5y-Vf57_vZxTDby1VoT3pkSurmw0DOzPSLpKoCH4r7m-ifK1IT9TFnVtfFRw3QIruYYQf5BXrtySWxZm8k4bIIIuZ-tvnNd5C7Uwr8EZ0xjQ3r6IhBX46qt5szKT4vFoflHH4Iunqf8_fhgEyKmKpFX-SFsNfx6KvvB/s1539/9788499141916-cidades.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1539" data-original-width="1000" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPHVtpqAF2W859NdiA-PffdBwTR5y-Vf57_vZxTDby1VoT3pkSurmw0DOzPSLpKoCH4r7m-ifK1IT9TFnVtfFRw3QIruYYQf5BXrtySWxZm8k4bIIIuZ-tvnNd5C7Uwr8EZ0xjQ3r6IhBX46qt5szKT4vFoflHH4Iunqf8_fhgEyKmKpFX-SFsNfx6KvvB/s320/9788499141916-cidades.jpg" width="208" /></a></div>Tamén tivo dúas edicións en castelán, e dúas editoras diferentes. A primeira, na editorial Espasa Calpe, coas ilustración de «Peixe», aínda que diferentes ás da edición orixinal; e a segunda (a actual) en Kalandraka, con ilustracións de Marc Taeger.<p></p><p></p><br /><br /> <p></p>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5068463658352330119.post-53155320501419488612023-05-21T17:41:00.014+02:002023-05-21T19:04:53.113+02:00«Aí fóra», unha historia de ficción escrita en Instagram ao longo de 4 anos<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaO2jYbfcMaFSvZJqZcM7cdg9z0oQZq7MdAyprnskqDZNjMor2Ee-TSffLuUcG4EEZaP9u4xCeJhrsyQpucmgYBliHM-9mV-WjxjWeGlhwwXZ4wuyZmoZTmNtPiHiQvie7y53F36BbqL-E1Thw48hELd-J_LWVALB3Oupev3lmcCrfenUeM4EYKG7Wvw/s1600/velux.jpeg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="738" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaO2jYbfcMaFSvZJqZcM7cdg9z0oQZq7MdAyprnskqDZNjMor2Ee-TSffLuUcG4EEZaP9u4xCeJhrsyQpucmgYBliHM-9mV-WjxjWeGlhwwXZ4wuyZmoZTmNtPiHiQvie7y53F36BbqL-E1Thw48hELd-J_LWVALB3Oupev3lmcCrfenUeM4EYKG7Wvw/w296-h640/velux.jpeg" width="296" /></a></div><p><br /><a href="https://www.instagram.com/p/Btq1ub6ho_V/" target="_blank">O 9 de febreiro de 2019</a> comecei a escribir <a href="https://www.instagram.com/cabrafanada/" target="_blank">unha historia en Instagram</a>. Fíxeno nunha conta privada, con moi poucos seguidores e sen darlle ningún tipo de difusión. Quería escribir con acougo, unicamente cando me apetecese e sen ningún obxectivo premeditado. Xa escribira <a href="https://twitter.com/Tw140Poemas" target="_blank"><i>Estado de malestar</i></a> en Twitter e non quería volver a sentir ningún tipo de presión. <br /><br />Baixo o título de <a href="https://www.instagram.com/cabrafanada/" target="_blank"><i>Aí fóra</i></a>, o relato está construído a partir dos monólogos que describen a evolución do estado de ánimo dunha muller confinada, afogada, pechada tras unha velux. As fotos a partir das que escribín a historia son todas reais, responden a unha sucesión cronolóxica, non teñen ningún tipo de filtro e están feitas desde o cuarto de baño da miña casa. <br /><br />En marzo de 2020, sen pretendelo, o sentido da miña historia mudou radicalmente. A chegada da pandemia fixo que relatar a situación e o estado de ánimo dunha muller confinada se puidese interpretar doutro xeito, non só por parte das poucas lectoras e lectores que me seguían, senón tamén por min mesmo, como escritor, porque me rodeada unha realidade incerta na que o mundo enteiro estaba confinado. Non teño ningunha dúbida de que a partir dese momento a realidade cambiou o meu xeito de relacionarme coa historia e co personaxe. Creo que non me equivoco se digo que a realidade empequeneceu a ficción. E, desde logo, mudouna. Ignoro se para ben ou para mal.</p><p> En todo caso, seguín escribindo, aos poucos, sen présas, ata o día exacto en que se cumpriron catro anos do incio da historia: o <a href="https://www.instagram.com/p/Coa3FZLsqXE/" target="_blank">9 de febreiro de 2023</a>. En determindado momento do derradeiro ano de escrita, decidín facer pública a conta, que anteriormente era privada. Pero o máis importante é aclarar que en 2022 sucedeu algo que me obrigou a poñerlle fin á historia, que precipitou o remate. En ningún momento revelei na historia o que sucedera, pero quedaba patente tanto nas fotografías (de xeito moi evidente) como no texto (onde apenas estaba suxerido). O que aconteceu foi que se produciu a corta da árbore que estaba fronte á miña casa e que eu fotografaba desde a velux do cuarto de baño: un fermoso carballo. <br /></p><p>Nas seis derradeiras imaxes, a árbore xa non existía. En total, relatei a historia ao longo de catro anos e de 60 <i>post</i> de Instagram coa súas respectivas imaxes. Desde o principio, a realidade actuou de xeito que condicionaba a ficción, aínda que, envidentemente, non tanto como nos últimos meses, cando a poda do carballo marcou completamente a historia e precipitou o final. Nese intre foi cando decidín poñerlle fin ao relato en canto se cumprisen os catro anos, porque <a href="https://www.instagram.com/p/CndExO2NeEX/" target="_blank">a ausencia da árbore e baleiro do ceo</a> non me permitían unha establecer <a href="https://www.instagram.com/p/BwPY33Whuvc/" target="_blank">relación lóxica e anímica entre o texto e a imaxe</a>, é dicir, entre a protagonista e o castiñeiro.</p><p>En todo caso, foi unha experiencia de escrita francamente interesante, natural, moi pouco planificada, na que a realidade marcou o ritmo da ficción e na que o diálogo literario se estableceu sempre en función das imaxes. <br /></p><p></p>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5068463658352330119.post-11270322510257429522023-02-07T00:59:00.002+01:002023-02-08T20:19:59.285+01:00Violencia machista<p>O asasinato machista de Baiona pon de relevo, unha vez máis, a brutalidade e a crueza adherida á cultura patriarcal. E tamén pon de relevo, unha vez máis, a resistencia criminal e feminicida de moitos homes que non están dispostos a asumir as premisas da igualdade como único xeito de relación xusta, racional e civilizada entre homes e mulleres. Esta vez, un profesor de matemáticas de Secundaria –e, novamente, a condición social ou formativa non determina a orixe da violencia machista– infrinxiu o máis despiadado dos asasinatos, non só matando á súa exmuller –avogada– senón incluso cometendo o crime diante dos ollos dos seus dous fillos, que dificilmente poderán esquecer o abominable feito do que foron testemuñas no resto das súas vidas.</p><p>É moi evidente que a violencia de xénero estivo sempre aí ao longo dos séculos, mesmo cun maior nivel de intensidade, aínda que non aflorase publicamente e fose silenciosamente asumida e agochada. E é moi evidente que os homes arrastramos ese putrefacto fedor pegado á pel como unha marca de xénero. Pero o feito de que hoxe exista ante ela máis rexeitamento social e unha sensibilidade de maior calado –aínda que claramente insuficiente– focaliza esa violencia e proxéctaa contra o noso día a día coma se fose un fenómeno novidoso, malia que non o sexa. Tamén é certo que as conquistas sociais do feminismo –como en xeral calquera tipo de conquistas sociais– provocan nos sectores resistentes a elas un efecto de oposición visceral que, ademais, atopa acubillo nas garras perversas da extrema dereita. </p><p>A violencia machista é un fenómeno socialmente corrosivo e totalmente inadmisible e quen o xustitique, abeire ou renuncie a condenalo de xeito contundente está sendo cómplice da infamia, da vileza e, directamente, da súa propia ruindade. E moito máis, se a complicidade ten identidade masculina. <br /></p><p><br /></p>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5068463658352330119.post-76597753579434694742022-12-18T18:11:00.002+01:002022-12-18T18:18:13.576+01:00Unha proposta poética conceptual: «Poemas inmóbiles de movemento estático», poemario en libro e vídeo<br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrfcPEXZLBx7iMtF-OQ8WwBg_KfMJDoG5KiMUIRDU4mVKJ6v1gmK1WgP32FCRq-ox19WbHAMxf2-KTnkmQC9IASPKfOXEk_WfdTjC31zRLx_8B9R9wvNWZPX4MSOf2TqJsdjBch3L2vV1T8ttJ2GrxvGjzlauc04WKy2cJLV9SvBvdZ8kiBRs5K9yXlQ/s1200/Alonso-1200x500-web.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="1200" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrfcPEXZLBx7iMtF-OQ8WwBg_KfMJDoG5KiMUIRDU4mVKJ6v1gmK1WgP32FCRq-ox19WbHAMxf2-KTnkmQC9IASPKfOXEk_WfdTjC31zRLx_8B9R9wvNWZPX4MSOf2TqJsdjBch3L2vV1T8ttJ2GrxvGjzlauc04WKy2cJLV9SvBvdZ8kiBRs5K9yXlQ/w640-h266/Alonso-1200x500-web.jpg" width="640" /></a></div><br /> O vindeiro mércores 21, <b>Antón Lopo</b> e mais eu presentaremos na <b>Fundación Euseino</b><span style="color: red;">?</span> (Rúa México 37, Vigo) o meu novo libro, <i>Poemas inmóbiles de movemento estático</i>, publicado pola editorial Chan da Pólvora. O libro estará distribuido a partir dese día <a href="https://chandapolvora.gal/subscricion/" target="_blank">polas librarías</a> e <a href="https://chandapolvora.gal/tienda/coleccion-areal-de-melide/poemas-inmobiles-de-movemento-estatico-fran-alonso/" target="_blank">na web</a> da editorial. <p></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoETFfN-s_9KC6yRa2P53LrgQmc1srbiYXXy-AVaCAEtYFDWeg8Li0PTPVgZeUa3PVc-uyS37keGW1nTu56EtgycIG6RGtFTRc0hitsCiP2JWn64u_ZsXpzWVNTNZn0GYWTDrl4lCdau2TSrPbso6rqO_RBAGQ5y6Fb5PF5jl0TcZspOXOvC4HLL4b1g/s1411/Portada%20Simulacion.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1411" data-original-width="906" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoETFfN-s_9KC6yRa2P53LrgQmc1srbiYXXy-AVaCAEtYFDWeg8Li0PTPVgZeUa3PVc-uyS37keGW1nTu56EtgycIG6RGtFTRc0hitsCiP2JWn64u_ZsXpzWVNTNZn0GYWTDrl4lCdau2TSrPbso6rqO_RBAGQ5y6Fb5PF5jl0TcZspOXOvC4HLL4b1g/w205-h320/Portada%20Simulacion.jpg" width="205" /></a></div><i>Poemas inmóbiles de movemento estático </i>navega nesa procura insatisfeita que tento levar a cabo con cada novo título, unha procura que me permita avanzar e disfrutar da literatura, e mergúllase no desalento, na frustración e na relación entre o corpo e a mente. O libro inclúe ao final unha nube conceptual que substitúe ao índice e un código QR que conduce a un longo videopoema no que recito o texto. (Ao final desta anotación reprodúcese un fragmento do vídeo).<br /><p></p><p>Reproduzo os metadatos do libro que figuran no libro e na ficha de Chan da pólvora: <i> </i></p><p><span style="color: #2b00fe;"><i>«Poemas inmóbiles de movemento estático </i>afonda na liña que Fran
Alonso ven desenvolvendo desde hai anos sobre as posibilidades
plásticas da poesía, característica que neste libro se converte nunha
eclosión. Pero non debemos levarnos a engano. Baixo as formas
escintilantes agáchase o desacougo dos poemas, talvez os máis escuros
que escribiu o autor. O libro xira arredor dun ser de natureza
incorpórea, engastadao ao individuo que escribe e aturdido no desalento
do frío, no abatemento do corpo, no humus da frustración. O ser debeu
perderse na reiteración das palabras, no labirinto dos conceptos, na
confusa arañeira que prendeu coa erosión da engranaxe neuronal mentres
o corpo do individuo que escribe se arrastra pola dor, polo desalento,
polo desencanto e pola palabra para procurar unha identidade
(dubidosa) na incerteza da esperanza».</span><span class="Apple-converted-space"> </span></p><p><span class="Apple-converted-space"><br /></span></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='627' height='521' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dzo2l3o1nVkmLs4n0S7jnJFSzIHLewh57eADIxav30jc5mvSulvjFRJrOQKhHXkDjVWXs4Ru0-J39Qvmm5QFw' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div><br /><span class="Apple-converted-space"><br /></span><p></p><br />Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5068463658352330119.post-76904878807182406422021-10-18T22:00:00.009+02:002021-10-18T22:00:00.199+02:00Praia América, o topónimo denostado<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Estou un pouco canso de escoitar como se denigra o topónimo Praia América. Si, o nome orixinal da praia era Lourido, seino. De feito, consérvase no Monte Lourido, lugar en que a praia comeza. E os topónimos «reflicten mil veces –dicía Álvaro Cunqueiro–, tanto como unha determinación significativa, un grao de amor e de amizade, e incluso de nostalxia, e sobre todo de posesión; é dicir, de cultura e de historia». Ben o sei, sinto paixón pola toponimia e, como escritor, aliméntome dela. Precisamente por iso, porque os topónimos reflicten tamén ese grao de cultura e de historia, gústame o topónimo Praia América. E non é un criterio gratuito. Argúese que que o nome foi inventado polo emigrante filántropo Manuel Lemos a finais dos anos 20 do pasado século. Probablemente Manuel Lemos, no seu proxecto empresarial de converter Lourido nunha praia atractiva para o turismo, propulsou definitivamente o cambio sen ningún tipo de intención cultural senón máis ben comercial. Pero, sen dúbida, non inventou nada. O lugar era coñecido xa entre os veciños como Praia América. A denominación, Praia América, estaba –ignoro en que grao– asentada na boca da xente de Nigrán. Por que? Porque cando a emigración castigou duramente o Val Miñor, como o fixo con tantas comarcas de Galicia, nas herdanzas deixábanselle as terras que estaban perto da praia –que eran areais improdutivos– aos fillos emigrados a América porque, loxicamente, non ían traballalas e as terras máis afastadas dos areais, moito máis ricas e produtivas, quedaban para os que non emigraran e continuaban a romper o lombo co traballo da terra. Daquela era o campo o o que daba o sustento e, en consecuencia, as terras máis fértiles eran as máis aprezadas. Logo, chegou o boom urbanístico e o declive da cultura rural e todo cambiou, perdendo valor as terras fértiles e disparándose os prezos das herdades lindantes coa praia. De aí que popularmente se lle chamase Praia América, pois as terras estaban en mans dos americanos, é dicir, dos galegos emigrados ás américas. </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Xa que logo, o topónimo Praia América terá apenas un século pero arrastra canda si unha enorme carga sociolóxica ligada á historia máis dolorosa e identitaria de Galicia e denostalo supón, en moi boa media, un terrible acto de desmemoria. </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-2bRDpb7RDwI/UxChgAf_XEI/AAAAAAAAE8w/sIVB_C2R5w0/s1600/Praia_america.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="428" src="https://2.bp.blogspot.com/-2bRDpb7RDwI/UxChgAf_XEI/AAAAAAAAE8w/sIVB_C2R5w0/s1600/Praia_america.jpg" width="640" /></a></div>
<br />Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5068463658352330119.post-82860972355341860742021-09-03T00:15:00.000+02:002021-10-05T20:47:21.328+02:00Ler, escribir<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="text-align: left;"><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-SKHaYHU1RSk/YUe1-7Ia4JI/AAAAAAAAIyw/unw937WJpOkw_uBcF209flg-ZeyVMXGGQCLcBGAsYHQ/s2048/01_Portada_Douche_a_mina_palabra.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1331" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-SKHaYHU1RSk/YUe1-7Ia4JI/AAAAAAAAIyw/unw937WJpOkw_uBcF209flg-ZeyVMXGGQCLcBGAsYHQ/w208-h320/01_Portada_Douche_a_mina_palabra.jpg" width="208" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"></td></tr></tbody></table>Sorpréndenme as escritoras e escritores capaces de escribir en calquera momento. Véxoo tan admirable como envexable. Por desgraza, eu non son quen. Resúltame imposible, mal que me pese. Cando escribo, escribo. Quero dicir que cando escribo, non podo dedicarlle a miña atención a practicamente nada máis. A escrita requíreme unha concentración enorme, fidelizada, que desbota calquera outra actividade principal. Evidentemente, non todos os rexistros, xéneros ou formatos precisan da mesma intensidade tensional. Pero resúltame moi díficil crear literatura sen dedicarlle unha entrega case íntegra. Cando o fago, dilúome na escrita e, nese proceso, calquera cousa me molesta.
En Douche a miña palabra non falei diso, aínda que é un libro sobre a escrita e sobre a lectura. Sobre a palabra, claro. Ignoro por que non falei diso. Se cadra non me pareceu importante contalo, que máis ten! Pero foi escrito dese xeito, tiránico, absorbente. Escribino nas miñas vacacións do mes de agosto, o único momento do ano en que na actualidade podo conquistar ese tipo de liberdade. Ora ben, teño que puntualizar algo moi importante: Douche a miña palabra era un libro que tiña xestante, na miña cabeza, coma se fose un longo embarazo, un embarazo que durou varios anos, pois hai moito tempo que desexaba escribilo. O desexo de escribir algo tamén é un instrumento relevante, que actúa coma un cronómetro, desencadea a paixón da escrita e faina fluír coma a frenética corrente dunha freixa. Aí é onde eu me atopo coa escrita. Nesa caída, vertixinosa, abouxante, case cega.
Había moito tempo que todas as palabras que lles ofrezo ás lectoras e lectores neste libro empurraban dentro de min para saír. Madureceran e fervían. Se cadra, por iso fun quen de escribilo. Por iso, e porque supuña unha reflexión que me parecía importante: abordar, desde o ensaio e para o público infantil e xuvenil –pero non só–, o significado da palabra, da lectura, da poesía, da literatura, da lingua, da creación literaria.
Pero, probablemente, de todos os significados, aglutinados por ese concepto enorme que é a palabra, o máis urxente para min era o da lectura. Porque, a estas alturas das nosas vidas, creo que todos os lectores e lectoras nos facemos unha pregunta crucial: como sería eu se non fose lector? Que tipo de persoa sería?
Os escritores e escritoras temos a tendencia a pensar que a animación lectora non é un asunto que nos competa, na medida en que somos creadores, inventoras e inventores, artistas –no sentido máis puro do termo– e, daquela, a responsabilidade de que os nosos textos sexan lidos compételles a outras persoas, a outro tipo de profesionais. Pode ser, pero que sería dos nosos textos se non houbese lectores e lectoras? Existiriamos? Mesmo diría máis... escribiriamos?
Porque, sen dúbida, o baleiro é moi doloroso, e diso sabemos moito quen escribimos en linguas minorizadas. Seguro que tivemos moitas veces a tentación de abandonar. Eu tívena, confésoo. Mesmo aínda que ás veces crea que non sería capaz. Ou si, quen sabe. Pero chegado a este punto pregúntome como canalizaría todas esas palabras que bailan alegres, organizándose, dentro da miña cabeza. Como lles daría saída. Se cadra, eliminándoas, sen máis. Pero ignoro se sería factible. Un non sempre domina o que ten dentro da cabeza.
Agora son consciente de que o meu futuro literario consiste en abrirlle as portas a unha importante cantidade de proxectos creativos que, ao longo dos anos, teceron infatigablemente as miñas neuronas e que, por diversos motivos, nunca puideron atopar a liberdade que procuraban. Se cadra, logo de tanto tempo presos, vailles faltar a frescura dunha infancia e adolescencia que xa esqueceron e chegarán cun certo resaibo a cebola rustrida, pero, quen sabe, probablemente ofrezan máis enerxía calórica cando xa soltaron tanto zume.
Ao longo de toda a miña vida creativa sentín unha estraña impotencia de non ser quen de contar todo o que desexo contar. Ora ben, o que un desexa contar non sempre é o que hai que contar. Así que se cadra debo aceptar que o tempo é o mellor editor que existe. E, no fondo, un bo aliado. </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="text-align: left;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="text-align: left;"><br /></span></div><div style="text-align: right;"><a href="https://www.nosdiario.gal/opinion/fran-alonso/ler-escribir/20210625123632124242.html" target="_blank">Texto que publiquei en <i>Nós Diario</i> </a>o 25 de xuño de 2021</div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5068463658352330119.post-34660339074020833002020-12-23T00:08:00.003+01:002020-12-23T09:36:41.981+01:00Letras Galegas 2021: Xela Arias e a discutible decisión da Real AcademiaEn circunstancias normais, o nomeamento de <a href="https://www.xerais.gal/autores.php?tipo=autores&id=101921" target="_blank">Xela Arias</a> para celebrar as <a href="https://praza.gal/cultura/xela-arias-protagonizara-o-dia-das-letras-galegas-no-ano-2021" target="_blank">Letras Galegas 2021</a> sería unha alegría enorme. Xela, ademais dunha persoa discreta, foi unha poeta enorme e de obra contida e precisa. <div><div><br /></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-XKlbO7g2Mec/X-JynoScJTI/AAAAAAAAIhU/t8zRmF53-pQyEbRhvnK3fDLV3KU-ir-EwCLcBGAsYHQ/s499/Xela%2BArias.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="499" data-original-width="330" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-XKlbO7g2Mec/X-JynoScJTI/AAAAAAAAIhU/t8zRmF53-pQyEbRhvnK3fDLV3KU-ir-EwCLcBGAsYHQ/s320/Xela%2BArias.jpg" /></a></div>E, non obstante, non podo máis que mostrar a miña perplexidade por este nomeamento, tan pouco oportuno, da Real Academia Galega, que se produce, ademais, desoíndo unha maioría de voces do tecido cultural galego. </div><div><br /></div><div>Pero, sen ánimo de estenderme nin de polemizar gratuitamente, aínda que si de explicar a miña indignación, vou expoñer os motivos destas afirmacións: <div><br /></div><div> 1) Habitualmente, a Real Academia toma esta decisión no mes de xuño. A estas alturas do ano (22 de decembro) xa non ten sentido ningún que a Academia dedique o 2021 a ninguén que non sexa Carvalho Calero. Nin as circunstancias provocadas pola pandemia permitiron unha celebración normal para Ricardo Carvalho Calero, que ve profundamente minguada a conmemoración da súa figura, nin o nomeamento de Xela Arias vai poder ser celebrado como correspondería.</div><div><br /></div><div>2) Para que se publiquen estudos, divulgativos, pero tamén rigorosos, profundos e á altura das circunstancias, é preciso, en primeiro lugar, buscar autoras e autores, e concederlles tempo para a investigación e posterior escrita dos libros sobre a obra e a figura á que se lle dedican as Letras Galegas. É un proceso que as editoriais comezan habitualmente no verán, cos pertinentes encargos literarios. A maiores, o proceso de edición, como sabe calquera persoa vencellada ao mundo do libro, precisa un mínimo de tres meses (e é un prazo demasiado apurado, que require un gran esforzo suplementario) para poder levalo a cabo nun tempo tan xusto. En consecuencia, esta declaración tan á destempo evitará que se realicen estudos profundos, investigacións literarias e biográficas precisas, e traerá como consecuencia unha celebración incompleta e precipitada. Ademais, neste caso, Xela Arias é unha escritora con capacidade real para conectar coa sensibilidade da cidadanía, e tras esta decisión da Academia parte cunha enorme desventaxa marcada pola escaseza de tempo, nun momento ademais en que, por desgraza, a fin da pandemia aínda non está clara. </div><div><br /></div><div> 3) Lamentablemente non podo entender os motivos polos que non se prolongou o ano Carvalho Calero, aproveitando as dinámicas e refluxos xa creados e concedéndolle tamén ao autor de Ferrol a dignidade precisa para entendermos a súa figura, que non se puido traballar nos centros de ensino de primaria nin de secundaria. </div><div><br /></div><div> 4) E, finalmente, se a intención da Real Academia era non prolongar ao 2021 o ano Carvalho Calero non podo entender como se agardou ata o 22 de decembro para facer pública esa decisión de dedicarllo a Xela Arias, decisión que, de facerse pública con anterioridade, proporcionaba unha marxe moito maior para unha celebración apropiada á dimensión dunha poeta e muller como Xela Arias. </div><div>De verdade non foi posible tomar esta decisión con anterioridade?</div></div><div><br /></div><div>Só queda a esperanza de que, desde os ámbitos da cultura cidadá, fagamos todo o posible para impulsar e divulgar a figura dunha poeta radicalmente moderna, feminista, filla dun tempo que soubo comprender á perfección, íntegra e cunha vocación creativa que deu como resultado unha obra literaria de primeira magnitude. </div><div><br /></div><div><br /></div></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5068463658352330119.post-51287739277649511652020-04-07T20:23:00.002+02:002020-04-10T23:16:18.125+02:00O ilusionismo da literatura<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-wYE4vcOc9x0/XozCtjslLPI/AAAAAAAAIX4/pdHGd-56vKwkMQPufNOn7EgRmbIUEJ4uQCLcBGAsYHQ/s1600/Aifora.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="905" data-original-width="1032" height="280" src="https://1.bp.blogspot.com/-wYE4vcOc9x0/XozCtjslLPI/AAAAAAAAIX4/pdHGd-56vKwkMQPufNOn7EgRmbIUEJ4uQCLcBGAsYHQ/s320/Aifora.jpg" width="320" /></a></div>
A ficción ten unha capacidade extraordinaria para axudarnos a entender o mundo. Non só nos traslada vivencialmente, coma nun truco de ilusionismo, a calquera lugar ou circunstancia do pasado ou nos fascina coa súa facultade de servirnos diante dos nosos ollos que non somos capaces de ver do presente, senón que, ademais, atesoura o vigor imprescindible para presentar situacións ou circunstancias que poden ter unha enorme proxección de futuro. E iso non quere dicir que as escritoras ou escritores sexamos visionarios nin teñamos unha maior capacidade que o resto dos humanos para intuír ou adiviñar un tempo que aínda non chegou, senón que a forza da creatividade reside en que a palabra nos dota de ferramentas extraordinarias para recrear situación que, en moitos casos, poderían ser consideradas anticipatorias.<br />
<br />
Estes días, eu mesmo, non deixo de sorprenderme do que escribía en Instagram en marzo do ano pasado. En febreiro de 2019 iniciei, en absoluto e consciente silencio, desde unha conta de <a href="https://www.instagram.com/cabrafanada/" target="_blank">Instagram</a>, un proxecto literario en rede (tal e como fixera anteriormente con <i><a href="http://poetica.gal/" target="_blank">Poétic@</a></i> ou con <i><a href="https://twitter.com/Tw140Poemas" target="_blank">Estado de malestar</a></i>) titulado <i><a href="https://www.instagram.com/cabrafanada/" target="_blank">Aí fóra</a></i> no que unha voz feminina vai dando conta do seu estado de ánimo durante un encerro, prolongado e enigmático e bastante distópico. Hai un ano, eu publicaba en Instagram textos coma este, do <a href="https://www.instagram.com/p/BvQA9qkgP1YcMewQ9MrlYl4mQ4HeLaqCv8ZCFA0/" target="_blank">21 de marzo de 2019</a>:<br />
<br />
<span style="background-color: white; color: #262626; font-family: , , "segoe ui" , "roboto" , "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">«Se cambio de posición, semella que a árbore medra e, aínda que pareza ridículo, éncheme de esperanza. Confío en que o tempo me rescate desta prisión na que confundo o paso dos días. Confío en que a primavera faga agromar esta árbore chamada carballo. Carballo. Que palabra tan ateigada de sabores. Carballo. Lamentablemente, o encerro fai que xa me custe pronunciar e mesmo recoñecer as palabras, pero esta é a única á que me aferro hoxe na miña realidade, e tamén a única, tanxible, que designa a vida»</span><br />
<br />
ou coma este, <a href="https://www.instagram.com/p/Bvq4fm7nkdMjTOkKFIP-Bx6dSLN8QNfGiNj4B80/" target="_blank">do 31 de marzo de 2019</a>:<br />
<span style="background-color: white; color: #262626; font-family: , , "segoe ui" , "roboto" , "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; color: #262626; font-family: , , "segoe ui" , "roboto" , "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">«Estaba no certo! Nas pólas da árbore agroma a miña esperanza. Hoxe o ceo está azul e sinto dentro unha forza que pensei que perdera. Abráiame que a luz de aí fóra teña aínda esa enerxía para alimentarme a alma. Do outro lado desta Velux ronda ameaza e a morte pero tamén reside o único chaleco salvavidas ao que me podo asir. Aquí dentro, neste esquecido refuxio, non fago máis que consumirme»</span><br />
<br />
ou coma este, <a href="http://stes%20d%C3%ADas%20fantasmag%C3%B3ricos%20l%C3%A9mbrame%20o%20cheiro%20dos%20hospitais%2C%20eses%20lugares%20onde%20a%20realidade%20se%20desdebuxa%20baixo%20a%20bandeira%20da%20indefensi%C3%B3n.%20%20e%20hoxe%20devecer%C3%ADa%20por%20pisar%20cos%20meus%20propios%20p%C3%A9s%20o%20chan%20dun%20deses%20lugares%20onde%20a%20loita%20contra%20a%20morte%20me%20far%C3%ADa%20sentirme%20viva%20e%20onde%20cada%20minuto%20ser%C3%ADa%20unha%20enorme%20conquista.%20o%20tempo%20dicta%20tit%C3%A1nicamente%20a%20perspectiva%20dos%20nosos%20desexos%2C%20das%20nosas%20expectativas./" target="_blank">do 14 de abril de 2019</a>:<br />
<span style="background-color: white; color: #262626; font-family: , , "segoe ui" , "roboto" , "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; color: #262626; font-family: , , "segoe ui" , "roboto" , "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">«Estes días fantasmagóricos lémbrame o cheiro dos hospitais, eses lugares onde a realidade se desdebuxa baixo a bandeira da indefensión. </span><span style="background-color: white; color: #262626; font-size: 14px;">E hoxe devecería por pisar cos meus propios pés o chan dun deses lugares onde a loita contra a morte me faría sentirme viva e onde cada minuto sería unha enorme conquista. </span><span style="background-color: white; color: #262626; font-size: 14px;">O tempo dicta titánicamente a perspectiva dos nosos desexos, das nosas expectativas»</span><br />
<span style="background-color: white; color: #262626; font-family: , , "segoe ui" , "roboto" , "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;"><br /></span>
Escribín sobre esta historia ata o 22 de agosto do ano pasado e logo non volvín sobre o proxecto, por falta de tempo e, sobre todo, por falta de capacidade para concentrarme no que estaba a facer. O pasado 22 de marzo, logo de reler –abraiado, confésoo– o que escribira daquela, retomeino, interpretando, eu mesmo con outros ollos, o sentido dese labor literario. Como dixen antes, os escritores e escritoras non temos ningún tipo de potestade nin autoridade sobre os demais para debuxar o futuro, pero a creación literaria ten esa grandeza incógnita de rachar fronteiras, de crear contextos e situacións que, ás veces, poden semellarnos inimaxinables.<br />
<br />Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5068463658352330119.post-59236478297594500392019-12-30T21:00:00.000+01:002020-12-25T16:16:36.119+01:00Dylan Thomas, a poesía e a lingua<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-P7xpPjvm5Ms/XlEYbOjdEJI/AAAAAAAAIWQ/jHzoXpNdFNEok6lB0C5_Im-TWuZ0mQ2gwCLcBGAsYHQ/s1600/the_edge_of_love-777278824-large.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="755" data-original-width="509" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-P7xpPjvm5Ms/XlEYbOjdEJI/AAAAAAAAIWQ/jHzoXpNdFNEok6lB0C5_Im-TWuZ0mQ2gwCLcBGAsYHQ/s320/the_edge_of_love-777278824-large.jpg" width="214" /></a></div>
A poesía de Dylan Thomas ten unha forza extraordinaria. En «Cousas do intestino», un relato que forma parte do meu libro<i> <a href="http://franalonso.gal/category/libros/males-de-cabeza/" target="_blank">Males de cabeza</a></i> (2001) empreguei versos de Dylan Thomas para construír o relato, un relato, por certo ambientado en Gales. Hai uns días vin a película <i><a href="https://www.filmaffinity.com/es/film416198.html" target="_blank">En el límite del amor</a></i> (2008), un biopic (por empregar unha palabra de moda) sobre Dylan Thomas, que en inglés se titula <i>The edge of love.</i> A verdade é que a película non me cautivou, pero si que me interesou, como me adoita interesar case toda a filmografía que se centra na vida ou obra de persoas que foron ou son referentes culturais. En todo caso, vina con gusto.<br />
Como se sabe, Dylan Thomas escribiu a súa obra literaria unicamente en inglés. Ignoro se falaba o galés, aínda que na película aparece cantando na lingua de Gales.<br />
Posteriormente busquei unha biografía básica súa na wikipedia. Na galipedia, a wikipedia en <a href="https://gl.wikipedia.org/wiki/Dylan_Thomas" target="_blank">galego</a>, dise que «Thomas foi educado exclusivamente en lingua inglesa malia ser o galés a lingua de súa nai». Logo acudín á wikipedia en <a href="https://pt.wikipedia.org/wiki/Dylan_Thomas" target="_blank">portugués</a>, onde se di: «Apesar de tanto seu pai e sua mãe falarem galês, tanto Dylan como sua irmã nunca aprenderam a língua e Dylan escreveu exclusivamente em inglês». Finalmente, visitei a wikipedia en <a href="https://es.wikipedia.org/wiki/Dylan_Thomas" target="_blank">español</a>, onde esa cuestión non se menciona. É evidente que a forma en que se aborda e redacta a wikipedia di moito da socioloxía de cada pobo.<br />
<br />
<br />Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5068463658352330119.post-50107812508777032022018-03-19T18:14:00.004+01:002018-03-19T19:49:57.765+01:00Versión actualizada dos meus «5 motivos para ler poesía»No ano 2007 os responsables da Consellería de Cultura e Deporte da Xunta de Galicia solicitáronme <a href="http://franalonso.gal/wp-content/uploads/2018/03/5-motivos-para-ler-poesia_2007.pdf" target="_blank">un texto que animase a ler poesía</a> para celebrar o 21 de marzo, <a href="https://pt.wikipedia.org/wiki/Dia_Mundial_da_Poesia" target="_blank">Día Mundial da Poesía</a>. O texto, que lin no Mercado de San Andrés na Coruña durante a presentación oficial da campaña, publicouse nos principais medios de comunicación do país e tivo unha excelente acollida nos centros de ensino e nas bibliotecas públicas e escolares. Tituleino <i>5 motivos para ler poesía</i>. Desde aquela, os meus 5 motivos para ler poesía circulan por internet, en pdf ou <a href="http://linguaparaamar.blogspot.com.es/2012/09/5-motivos-para-ler-poesia-por-fran.html" target="_blank">copiados nos blogs</a>, espallados polas <a href="https://issuu.com/coleteca/docs/coleteca.issuu" target="_blank">distintas</a> <a href="https://clmoraima.blogspot.com.es/2017/12/cinco-motivos-para-ler-poesia-por-fran.html" target="_blank">redes sociais</a> e empregados como recurso didáctico. Non podo máis que agradecer ao profesorado, ás persoas responsables das bibliotecas e aos lectores e lectoras o entusiasmo con que acolleron e compartiron os <i>5 motivos para ler poesía.</i><br />
Nestes anos tamén apareceu unha versión <a href="http://bibliotecaiesanxenxo.blogspot.com.es/2009/03/5-motivos-para-ler-poesia.html" target="_blank">que se espallou por distintos blogs</a> e que contén algunha frase que non é miña. Por exemplo, na primeira fase do quinto motivo aparece o seguinte:<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
«<span style="background-color: white; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif; font-size: 14px; text-align: justify;">O importante da poesía non é obsesionarse con descifrala <span style="color: red;">(besito tarantino)</span>, senón saber gozala, sentila, e intuíla».</span><span style="background-color: white; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif; font-size: 14px; text-align: justify;"> </span></div>
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif; font-size: 14px; text-align: justify;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif; font-size: 14px; text-align: justify;">Evidentemente, eu non son o autor dese <i>besito tarantino</i>, que non figuraba na <a href="http://franalonso.gal/wp-content/uploads/2018/03/5-motivos-para-ler-poesia_2007.pdf" target="_blank">versión orixinal</a> e que non ten sentido ningún. Ao longo destes once anos, apareceu tamén unha <a href="http://marinaalfin.blogspot.com.es/2007/04/los-5-motivos-para-leer-poesa.html" target="_blank">tradución ao castelán</a>, que non fixen eu, e que se espallou por <a href="http://www.bibliotecaspublicas.es/bp-diputacion-coruna-ij-gall/imagenes/GUIA_DE_POESIA.pdf" target="_blank">lugares como as bibliotecas públicas españolas</a>. </span><br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif; font-size: 14px; text-align: justify;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif; font-size: 14px; text-align: justify;">Así que, en vista da excelente aceptación que tiveron os meus <i>5 motivos para ler poesía</i>, decidín revisalos, actualizalos, e lanzalos de novo nas vésperas do 21 de marzo de 2018.</span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 14px;">En consecuencia, poño a disposición de quen o desexe, estes </span></span><i style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14px;">5 motivos para ler poesía</i><span style="background-color: white; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif; font-size: 14px;">, revisados e actualizados.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif; font-size: 14px;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<ul>
<li><span style="background-color: white; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif; font-size: 14px;">Descargar os </span><a href="http://franalonso.gal/wp-content/uploads/2018/03/5-motivos-para-ler-poesia_2018.pdf" style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14px;" target="_blank"><i>5 motivos para ler poesía</i> (versión actualizada de 2018) en pdf</a></li>
</ul>
<ul>
<li>Descargar os <a href="http://franalonso.gal/wp-content/uploads/2018/03/5-motivos-para-ler-poesia_2018.jpg" target="_blank"><i>5 motivos para ler poesía</i> (versión actualizada de 2018) en jpg</a></li>
</ul>
<br />
<span style="background-color: white; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif; font-size: 14px; text-align: justify;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-UdIMkn4nhLk/Wq_vZppc0eI/AAAAAAAAHpY/IjfJ2oTSwIU_06p2IW-hZV2yHgKOY4TAACLcBGAs/s1600/5%2Bmotivos%2Bpara%2Bler%2Bpoesia_2018.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1132" height="640" src="https://3.bp.blogspot.com/-UdIMkn4nhLk/Wq_vZppc0eI/AAAAAAAAHpY/IjfJ2oTSwIU_06p2IW-hZV2yHgKOY4TAACLcBGAs/s640/5%2Bmotivos%2Bpara%2Bler%2Bpoesia_2018.jpg" width="452" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<blockquote class="tr_bq">
<b><span lang="ES-TRAD" style="font-family: TimesNewRomanMTStd-Bold; font-size: 24.0pt; letter-spacing: .95pt; line-height: 120%; mso-bidi-font-family: TimesNewRomanMTStd-Bold;">Cinco
motivos para ler poesía</span></b><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "timesnewromanmtstd"; mso-bidi-font-family: TimesNewRomanMTStd;"><o:p> </o:p></span></blockquote>
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<span lang="ES-TRAD" style="color: #009fed; font-family: "timesnewromanmtstd"; font-size: 38.0pt; line-height: 120%;">1</span><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "timesnewromanmtstd"; font-size: 38.0pt; line-height: 120%;"> </span><span lang="ES-TRAD" style="color: #1b2f7d; font-family: "timesnewromanmtstd"; font-size: 16.0pt; line-height: 120%; text-transform: uppercase;">A</span><span lang="ES-TRAD" style="color: #1b2f7d; font-family: "timesnewromanmtstd"; font-size: 10.0pt; line-height: 120%; text-transform: uppercase;">
poesía é unha barricada de palabras rebeldes</span><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "timesnewromanmtstd"; mso-bidi-font-family: TimesNewRomanMTStd;">
que ilumina o camiño da vida e deita luz sobre o mundo. A poesía non morde, non
manca e, aínda que haxa quen pense o contrario, non é aburrida, nin cursi, nin
difícil. E hai moitos tipos de poesía para que elixamos.<span style="mso-spacerun: yes;"><br /> </span><o:p></o:p></span><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "timesnewromanmtstd"; mso-bidi-font-family: TimesNewRomanMTStd;"><o:p> </o:p></span><span lang="ES-TRAD" style="color: #009fed; font-family: "timesnewromanmtstd"; font-size: 38.0pt; line-height: 120%;">2</span><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "timesnewromanmtstd"; font-size: 38.0pt; line-height: 120%;"> </span><span lang="ES-TRAD" style="color: #1b2f7d; font-family: "timesnewromanmtstd"; mso-bidi-font-family: TimesNewRomanMTStd;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span lang="ES-TRAD" style="color: #1b2f7d; font-family: "timesnewromanmtstd"; font-size: 16.0pt; line-height: 120%; text-transform: uppercase;">A</span><span lang="ES-TRAD" style="color: #1b2f7d; font-family: "timesnewromanmtstd"; font-size: 10.0pt; line-height: 120%; text-transform: uppercase;">
poesía serve para ler, cantar, discrepar, berrar, recitar, rapear</span><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "timesnewromanmtstd"; font-size: 10.0pt; line-height: 120%; text-transform: uppercase;">,</span><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "timesnewromanmtstd"; mso-bidi-font-family: TimesNewRomanMTStd;">
musicar, declararse, rebelarse contra o mundo ou unicamente para falar suave á
orella. Tamén é un somnífero para durmir ben, unha pastilla sen química que
mellora a saúde e o benestar e aguiza o pensamento. Serve, sobre todo, para
explicar as razóns e as emocións que non veñen no dicionario.<br /> <o:p></o:p></span><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "timesnewromanmtstd"; mso-bidi-font-family: TimesNewRomanMTStd;"><o:p> </o:p></span><span lang="ES-TRAD" style="color: #009fed; font-family: "timesnewromanmtstd"; font-size: 38.0pt; line-height: 120%;">3</span><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "timesnewromanmtstd"; font-size: 38.0pt; line-height: 120%;"> </span><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "timesnewromanmtstd"; font-size: 10.0pt; line-height: 120%; text-transform: uppercase;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span lang="ES-TRAD" style="color: #1b2f7d; font-family: "timesnewromanmtstd"; font-size: 16.0pt; line-height: 120%; text-transform: uppercase;">O</span><span lang="ES-TRAD" style="color: #1b2f7d; font-family: "timesnewromanmtstd"; font-size: 10.0pt; line-height: 120%; text-transform: uppercase;">s
poemas son como caixas de ferramentas, valen para todo</span><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "timesnewromanmtstd"; mso-bidi-font-family: TimesNewRomanMTStd;">:
para sentilos, manosealos, lelos, cheiralos, gardalos nun armario, ensucialos,
para ligar, para poñelos enriba da cabeza, penduralos na parede, limpalos,
recortalos, reescribilos, merendalos nun bocadillo de papel, ordenalos, metelos
na neveira e lelos coa cabeza máis fría, ou deixalos sobre a cama para
devoralos á noite, clandestinamente, cando todos se deitaron. A poesía cura
enfermidades como a impaciencia, os nervios, os granos da cara, os pés planos,
a dor de cabeza, as feridas imprevistas, as dores de amor, as indixestións, os
enfados, a ansiedade e as gripes.<br /><o:p></o:p></span><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "timesnewromanmtstd"; mso-bidi-font-family: TimesNewRomanMTStd;"><o:p> </o:p></span><span lang="ES-TRAD" style="color: #009fed; font-family: "timesnewromanmtstd"; font-size: 38.0pt; line-height: 120%;">4</span><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "timesnewromanmtstd"; font-size: 38.0pt; line-height: 120%;"> </span><span lang="ES-TRAD" style="color: #1b2f7d; font-family: "timesnewromanmtstd"; mso-bidi-font-family: TimesNewRomanMTStd;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span lang="ES-TRAD" style="color: #1b2f7d; font-family: "timesnewromanmtstd"; font-size: 16.0pt; line-height: 120%; text-transform: uppercase;">A</span><span lang="ES-TRAD" style="color: #1b2f7d; font-family: "timesnewromanmtstd"; font-size: 10.0pt; line-height: 120%; text-transform: uppercase;">
poesía pode estar nas cousas que nos rodean a diario</span><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "timesnewromanmtstd"; mso-bidi-font-family: TimesNewRomanMTStd;">,
nas letras das cancións, no graffiti da parede do barrio, na soidade, no
supermercado, nun sorriso inesperado, na moto, nas causas xustas, no váter, na
esperanza, no calexón sen saída, no mar contaminado, na tristura, no ceo
cuberto, no ordenador, nun berro, na paisaxe, na conversa e nas rúas. Onde ti
queiras.<br /> <o:p></o:p></span><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "timesnewromanmtstd"; mso-bidi-font-family: TimesNewRomanMTStd;"><o:p> </o:p></span><span lang="ES-TRAD" style="color: #009fed; font-family: "timesnewromanmtstd"; font-size: 38.0pt; line-height: 120%;">5</span><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "timesnewromanmtstd"; font-size: 38.0pt; line-height: 120%;"> </span><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "timesnewromanmtstd"; mso-bidi-font-family: TimesNewRomanMTStd;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span lang="ES-TRAD" style="color: #1b2f7d; font-family: "timesnewromanmtstd"; font-size: 16.0pt; line-height: 120%; text-transform: uppercase;">O</span><span lang="ES-TRAD" style="color: #1b2f7d; font-family: "timesnewromanmtstd"; font-size: 10.0pt; line-height: 120%; text-transform: uppercase;">
importante da poesía non é obsesionarse con descifrala</span><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "timesnewromanmtstd"; mso-bidi-font-family: TimesNewRomanMTStd;">
senón saber sentila, gozala e intuíla. Na poesía reconforta sentir a forza das
súas palabras, o seu ritmo, a súa musica, a súa sonoridade, as chiscadelas que
por veces nos deslumbran, as imaxes fascinantes que nos ofrece. E tamén os seus
enigmas. Poetizarse. En definitiva, facer da poesía un pracer.<br /> <o:p></o:p></span><span lang="ES-TRAD" style="font-family: TimesNewRomanMTStd-Bold; font-size: 16.0pt; font-variant: small-caps; line-height: 120%; mso-bidi-font-family: TimesNewRomanMTStd-Bold; mso-bidi-font-weight: bold;"><br /></span><br />
<div style="text-align: right;">
<span lang="ES-TRAD" style="font-family: TimesNewRomanMTStd-Bold; font-size: 16.0pt; font-variant: small-caps; line-height: 120%; mso-bidi-font-family: TimesNewRomanMTStd-Bold; mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="font-size: 16pt;">Fran Alonso</span></span></div>
</blockquote>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]-->
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:AutoHyphenation/>
<w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EN-US</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>JA</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:EnableOpenTypeKerning/>
<w:DontFlipMirrorIndents/>
<w:OverrideTableStyleHps/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="276">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]-->
<!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Tabla normal";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:Courier;}
</style>
<![endif]-->
<!--StartFragment-->
<!--EndFragment--></div>
<br />
<br />Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5068463658352330119.post-13854545554104494312017-12-27T01:09:00.000+01:002020-02-22T16:05:48.389+01:00Manuel Moldes, a coherencia radical dun artista singularO pasado mes de novembro faleceu <a href="https://gl.wikipedia.org/wiki/Manuel_Moldes" target="_blank">Manuel Moldes,</a> un dos pintores ligados á xeración de Atlántica e un artista plástico coherente cunha obra sólida que partiu sempre dunha vocación de renovación. Coñecino a principios dos anos 90, cando recibiu un importante recoñecemento na Bienal de Arte de Pontevedra. Entrevisteino, daquela, compartindo un café na Alameda. Case trinta anos despois, recupero a entrevista.<br />
<br />
<!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Tabla normal";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:Cambria;
mso-ascii-font-family:Cambria;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Cambria;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-ansi-language:ES-TRAD;
mso-fareast-language:JA;}
</style>
<![endif]-->
<!--StartFragment-->
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span class="Normal1"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "agaramond"; font-size: 14.0pt;"><span style="color: #783f04;">Manuel Moldes: «a eclosión informativa aínda está sorprendéndome»<o:p></o:p></span></span></b></span></div>
<blockquote style="text-align: justify; text-indent: 19.8pt;">
<span style="color: #783f04;"><br /></span>
<br />
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #783f04;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span class="Normal1"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: #783f04; font-family: "agaramond"; font-size: 12.0pt;"><a href="https://4.bp.blogspot.com/-nDfMRArtloE/Wq8Dhk_OlvI/AAAAAAAAHpI/zS7Zvp4JvwIySxjgZmaqVRVKakBGdgzMACLcBGAs/s1600/M2M.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="277" data-original-width="526" src="https://4.bp.blogspot.com/-nDfMRArtloE/Wq8Dhk_OlvI/AAAAAAAAHpI/zS7Zvp4JvwIySxjgZmaqVRVKakBGdgzMACLcBGAs/s1600/M2M.jpg" /></a></span></b></span></div>
</blockquote>
<span style="color: #783f04;"><span style="color: purple;"><br /></span>
</span><br />
<h4>
<span style="color: #783f04;"> <span style="font-family: "agaramond"; font-size: 12pt; text-align: justify; text-indent: 19.8pt;">Manuel R. Moldes, con barba de dous días e rostro canso,
transmite bondade. Sorprendido aínda polo premio, fala en voz baixa, meditando cada
palabra. O galardón forzouno un chisco a olfatear a vida social e móstrase abraiado
pola repercusión que o recoñecemento ao seu traballo está a ter nos medios de
comunicación. Os cinco millóns de pesetas que o cadro «Home na terra» mereceu
na Bienal de Pontevedra concédenlle o pulo necesario para avanzar no seu
traballo. Na súa boca lese o desconcerto de quen aínda non se acaba de crer demasiado
o acontecido. O que di denota a sinxeleza dun home honrado que confía na
soidade do seu traballo.</span></span></h4>
<div>
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 19.8pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="Normal1"><b><span style="font-family: "agaramond"; font-size: 12.0pt;"><span style="color: #783f04;">–¿Como recibiu a nova do premio?<o:p></o:p></span></span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 19.8pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="Normal1"><span style="font-family: "agaramond"; font-size: 12.0pt;"><span style="color: #783f04;">–A primeira impresión foi de sorpresa absoluta porque eu
nunca me fixera idea de que puidese recibir premio ningún. A miña intención era
simplemente que o cadro fose exposto e fose visto por toda a xente que acode en
agosto a visitar a exposición. O premio non entraba nos meus cálculos porque
non teño un sentido competitivo da pintura.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 19.8pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="color: #783f04;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 19.8pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="Normal1"><b><span style="font-family: "agaramond"; font-size: 12.0pt;"><span style="color: #783f04;">–O xurado resaltou o feito de
que o seu cadro conxuga tradición e modernidade, de feito o propio título do
cadro remite á tradición.<o:p></o:p></span></span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 19.8pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="Normal1"><span style="font-family: "agaramond"; font-size: 12.0pt;"><span style="color: #783f04;">–Desde logo acertaron plenamente porque eses dous
conceptos de tradición e modernidade pasaron pola miña cabeza cando o estaba
pintando. Na miña última obra de dous anos e pico para acá está presente este
concepto e estas son cousas que eu teño en conta á hora de resolver os cadros e
á hora de plantealos. O cadro foi comprendido na súa totalidade por quen me
concederon o premio.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 19.8pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="color: #783f04;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 19.8pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="Normal1"><b><span style="font-family: "agaramond"; font-size: 12.0pt;"><span style="color: #783f04;">–Hoxe en día acúsase un pouco á
pintura galega de perder o contacto coa tradición.<o:p></o:p></span></span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 19.8pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="Normal1"><span style="font-family: "agaramond"; font-size: 12.0pt;"><span style="color: #783f04;">–Ese é un tema bonito para facer un debate amplo. A miña
opinión ó respecto é que efectivamente houbo artistas que se decantaron máis
por unha linguaxe á que eu chamo de «internacionalismo light». Se cadra é a
resposta dalgúns pintores ó tempo en que estamos vivindo, pero a miña resposta
ó tempo en que vivo non é esa. Eu estou a procurar precisamente todo o
contrario, estou afondando en camiños interiores para sacar afora aquilo que,
conxugado co tempo en que vivo, me permita a procura dunha linguaxe actual e
que mesmo tempo teña os seus signos de identidade propia, que non perda esa
sensación de «denominación de orixe».<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 19.8pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="color: #783f04;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 19.8pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="Normal1"><b><span style="font-family: "agaramond"; font-size: 12.0pt;"><span style="color: #783f04;">–¿Ten algún mestre en especial
na pintura galega?<o:p></o:p></span></span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 19.8pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="Normal1"><span style="font-family: "agaramond"; font-size: 12.0pt;"><span style="color: #783f04;">–A pintura a min interésame toda. En Galicia interésame
especialmente a xente do movemento renovador: os Colmeiro, os Laxeiro. Arturo
Souto é un dos pintores que máis me gustan. Pero non quero remitirme só á
pintura que se fai en Galicia. Creo que hai que estar completamente aberto a
todo o que se fai no mundo, á toda a pintura moderna. Con todo, os elementos
propios non lle quitan potencia ós cadros nin lle dan localismo senón todo o
contrario. Quero pensar nos constructivistas rusos, por exemplo, que cando se
ven obras súas nótase que están participando dun momento e dunha situación
social determinada, e con todo están marcando as pautas dun movemento moderno.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 19.8pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="color: #783f04;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 19.8pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="Normal1"><b><span style="font-family: "agaramond"; font-size: 12.0pt;"><span style="color: #783f04;">–¿Síntese cómodo no terreo do
expresionismo?<o:p></o:p></span></span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 19.8pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="Normal1"><span style="font-family: "agaramond"; font-size: 12.0pt;"><span style="color: #783f04;">–Si, eu incluso teño unha época anterior dos anos
setenta e principios dos oitenta en que os resultados plásticos están moito
máis dentro do que podemos dicir que sería o expresionismo como linguaxe
pictórica. Neste momento, aínda que esa figuracion non está tan rota, teño unha
actitude pola miña parte de non perder esa sensación á hora de pintar.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 19.8pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="color: #783f04;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 19.8pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="Normal1"><b><span style="font-family: "agaramond"; font-size: 12.0pt;"><span style="color: #783f04;">–Non toda a xente coincide coa
selección das obras na Bienal...<o:p></o:p></span></span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 19.8pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="Normal1"><span style="font-family: "agaramond"; font-size: 12.0pt;"><span style="color: #783f04;">–Home, iso é un problema porque non sabemos tampouco que
obras quedaron fóra. Cando eu entrego o cadro na Deputación ignoro que xente
vai presentar obras e quen vai estar no xurado. Cando decidín, a última hora,
presentar o cadro pensei en me esquecer de todo porque sempre hai polémica e
controversia en torno á Bienal. Euu estou un pouco canso de todos estes líos e
creo que o país precisa dunha maneira de facer as cousas neste tipo de
certames, dun estilo.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 19.8pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="color: #783f04;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 19.8pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="Normal1"><b><span style="font-family: "agaramond"; font-size: 12.0pt;"><span style="color: #783f04;">–¿Daquela coida que a
competitividade na Bienal é boa?<o:p></o:p></span></span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 19.8pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="Normal1"><span style="font-family: "agaramond"; font-size: 12.0pt;"><span style="color: #783f04;">–En principio eu non son partidario dos
certames-concurso, mais estou comprobando, agora que recibín o primeiro premio,
que a xente comeza a preguntar, a eclosión informativa está sorprendéndome e a
publicidade de todo isto é positiva para o artista. Pero creo que este concepto
de competitividade había que replantealo e procurar unha fórmula mixta.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 19.8pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="Normal1"><span style="font-family: "agaramond"; font-size: 12.0pt;"><span style="color: #783f04;">Ademais, o primeiro día que vin a exposición saín cunha
sensación de caos tremendo. Tiven a percepción de que o meu cadro non respiraba
ben, de que faltaba espacio. A imaxe que tiven foi a do caos circulatorio
pasado á arte.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 19.8pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="color: #783f04;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 19.8pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="Normal1"><b><span style="font-family: "agaramond"; font-size: 12.0pt;"><span style="color: #783f04;">–Parece que a colocación de
obras na sala non é moi acertada...<o:p></o:p></span></span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 19.8pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="Normal1"><span style="font-family: "agaramond"; font-size: 12.0pt;"><span style="color: #783f04;">–Si, ese tipo de cousas non deben suceder. Non é lóxico
que á escultura premiada lle poñan un cartel de 40 centímetros enriba da peza,
porque se desvirtua completamente a posibilidade de ver a escultura. O meu
cadro, por exemplo, entre unha columna do propio edificio e unha escultura que
ten diante, carece de perspectiva desde catro metros que é o punto desde o que
se debe ver porque é un cadro de gran formato. Esas cousas foron as que me
fixeron pensar o día da inauguración que había caos. Por outra banda resulta
que me conceden o premio e alégrome, pero hai moitas cousas que non están ben.
Eu non quero polemizar no tema, pero habería que buscar unha fórmula para que
todo fose máis elegante. Hai que ter en conta que é unha exposición moi
visitada e que en Galicia non se fan grandes exposicións ó longo do ano, e as
institucións que as fagan teñen que coidalas moitísimo.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 19.8pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="Normal1"><span style="font-family: "agaramond"; font-size: 12.0pt;"><span style="color: #783f04;">A Bienal ten que ser o reflexo daquelas manifestacións
artísticas que se están dando na actualidade. Hai que concebir a Bienal tal e
como se fan as de Venecia ou París. A Bienal de Pontevedra ten que ser un
escaparate para potenciar cara ó exterior os artistas galegos e tamén para
ofrecer artistas estranxeiros, xa que nós como galegos tamén temos dereito a
disfrutar dos cadros que se están a facer por outros lugares. Se non vas a
Barcelona, poucas cousas chegan aquí que teñan rigor e calidade. Daquela hai
que buscar unha fórmula mixta para que isto non cree tantos problemas cada ano.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 19.8pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="color: #783f04;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 19.8pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="Normal1"><b><span style="font-family: "agaramond"; font-size: 12.0pt;"><span style="color: #783f04;">–¿Que opina do nivel de calidade
da pintura galega hoxe?<o:p></o:p></span></span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 19.8pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span class="Normal1"><span style="font-family: "agaramond"; font-size: 12.0pt;"><span style="color: #783f04;">–Eu creo que está nun bo momento, pero tampouco hai que
dicir que todo vale. Tamén houbo un momento nos oitenta coa eclosión da
plástica galega en que chegado un punto todo valía, todo entraba no saco, e aí
perdeuse unha ocasión importante para conseguir unha proxección máis
internacionalizada, por facer as cousas sen rigor, por facelas con
precipitación. Aínda así, hai individualidades que están no seu sitio,
traballando con ritmos propios e tratando de aportar as súas opcións. E hai
outra xente que está no concepto do «memicismo», do «internacionalismo light»,
co cal levei máis dun disgusto.</span></span></span></div>
<blockquote style="text-align: justify; text-indent: 19.8pt;">
<div style="text-align: right;">
<span class="Normal1"><span style="font-family: "agaramond"; font-size: 12.0pt;"><i>Venres, 10
de agosto de 1990</i></span></span></div>
</blockquote>
<br />Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5068463658352330119.post-48074938266416138052017-05-17T23:31:00.002+02:002017-05-17T23:33:58.417+02:00Carlos Casares: «A intolerancia é o que máis me revolve o estómago» <br />
<div class="page" title="Page 35">
<div class="layoutArea">
<div class="column">
Esta entrevista rápida fíxenlla a Carlos Casares en 1991 e publicouse na contraportada do <i>Diario 16 de Galicia</i>. Está reunida, xunto con outras 33 entrevistas máis, no meu libro <a href="https://sites.google.com/site/domiciliovirtual/libros-editados/Contesta_ou_disparo.pdf" target="_blank"><i>Contesta ou disparo</i></a>, que se pode descargar gratuitamente da miña web. Fíxenlle outras, xa longas, que terei que rescatar. <br />
<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<h2>
<span style="font-size: x-large;">
«A intolerancia é o que máis me revolve o estómago» </span></h2>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-EL9aIkDmWf0/WRzA_68w6OI/AAAAAAAAGjE/vg7Ub3XYk2A8JPa_rxAd00vhYPYefW8KgCLcB/s1600/Calos-Casares.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="227" src="https://1.bp.blogspot.com/-EL9aIkDmWf0/WRzA_68w6OI/AAAAAAAAGjE/vg7Ub3XYk2A8JPa_rxAd00vhYPYefW8KgCLcB/s320/Calos-Casares.jpg" width="320" /></a></div>
<h4>
<span style="font-family: "cremona"; font-size: 12.000000pt;">Carlos Casares Mouriño, escritor, é autor de novelas
como </span><span style="font-family: "cremona"; font-size: 12.000000pt; font-style: italic;">Os mortos daquel verán </span><span style="font-family: "cremona"; font-size: 12.000000pt;">ou </span><span style="font-family: "cremona"; font-size: 12.000000pt; font-style: italic;">Xoguetes para un tempo prohibido. </span><span style="font-family: "cremona"; font-size: 12.000000pt;">Ademais, é tamén o director dunha editorial histórica: Galaxia. </span></h4>
<span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt;"></span></blockquote>
<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt;">—</span><span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt; font-style: italic;">O libro seu do que estea máis satisfeito.</span><br />
<span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt; font-style: italic;"></span><span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt; font-style: italic;">
</span><span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt;">—Aínda que é difícil de dicir, talvez de </span><span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt; font-style: italic;">Ilustrísima </span><span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt;">e
de </span><span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt; font-style: italic;">Os escuros soños de Clío</span><span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt;">. </span><br />
<br />
<span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt;">—</span><span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt; font-style: italic;">Un libro que lle gustaría publicar na súa editorial.
</span><span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt;"> </span><br />
<span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt;">—Todos os grandes novelistas europeos do século
XIX. </span><br />
<br />
<span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt;">—</span><span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt; font-style: italic;">Un escritor.<br />
</span><span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt;">—Flaubert e Eça de Queirós. </span><br />
<br />
<span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt;">—</span><span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt; font-style: italic;">Un título.</span><br />
<span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt; font-style: italic;"> </span><span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt;">—Madame Bovary.
</span></blockquote>
</div>
<blockquote>
</blockquote>
</div>
</div>
<blockquote>
</blockquote>
<div class="page" title="Page 36">
<blockquote>
</blockquote>
<div class="layoutArea">
<blockquote>
</blockquote>
<div class="column">
<blockquote>
<span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt;">—</span><span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt; font-style: italic;">Un mestre.<br />
</span><span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt;">—Tolstoi, como novelista. </span><br />
<br />
<span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt;">—</span><span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt; font-style: italic;">Algo que lle revolva o estómago.
</span><span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt;"> </span><br />
<span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt;">—A intolerancia. </span><br />
<br />
<span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt;">—</span><span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt; font-style: italic;">Algo que lle produza vergoña allea. </span><br />
<span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt; font-style: italic;"> </span><span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt;">—A ignorancia atrevida. </span><br />
<br />
<span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt;">—</span><span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt; font-style: italic;">A que idioma lle gustaría que o traducisen?<br />
</span><span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt;">—Ao inglés, porque non estou traducido a ese
idioma. </span><br />
<br />
<span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt;">—</span><span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt; font-style: italic;">Que eliminaría da cultura galega?
</span><span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt;"> </span><br />
<span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt;">—A incultura. </span><br />
<br />
<span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt;">—</span><span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt; font-style: italic;">Que lle falta á cultura galega?
</span><span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt;"> </span><br />
<span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt;">—Máis cultura. </span><br />
<br />
<span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt;">—</span><span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt; font-style: italic;">Que faría de novo se volvese nacer?
</span><span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt;"> </span><br />
<span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt;">—Probablemente vivir máis no estranxeiro. </span><br />
<br />
<span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt;">—</span><span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt; font-style: italic;">Aceptaría ser conselleiro de cultura?
</span><span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt;"> </span><br />
<span style="font-family: "palatino"; font-size: 12.000000pt;">—Non
</span></blockquote>
</div>
</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5068463658352330119.post-79919375642885340412017-05-08T00:30:00.000+02:002020-04-11T00:14:43.786+02:00As razóns polas que solicitei a retirada de concurso de «Poétic@», finalista na II Gala do Libro Galego<div class="tr_bq">
A semana pasada enviei un correo electrónico á organización da II Gala do Libro Galego solicitando a retirada de concurso de <i><a href="http://www.poetica.gal/" target="_blank">Poétic@</a></i>, que figuraba entre os finalistas na categoría de Mellor Proxecto Literario en Internet. Entendo que é coherente e honesto dar explicacións públicas das razóns da miña solicitude, polo que reproduzo o correo enviado á organización, en resposta ao correo en que se me citaba para que acudise como finalista o vindeiro 20 de maio en Compostela:</div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<blockquote>
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-wg0V-wvG2kE/WQ-eIcgScoI/AAAAAAAAGh4/mjFGIL0uTD8vN-gQf_unwlSpkSnlOzAgACLcB/s1600/IMG_20170508_001541.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://4.bp.blogspot.com/-wg0V-wvG2kE/WQ-eIcgScoI/AAAAAAAAGh4/mjFGIL0uTD8vN-gQf_unwlSpkSnlOzAgACLcB/s320/IMG_20170508_001541.jpg" width="277" /></a><span style="color: purple;">Da miña consideración:<br />Recibín estes días o convite para asistir á Gala do Libro Galego en calidade de finalista co meu libro de poesía electrónica e crossmedia <i>Poétic@</i> (2015). Debo dicir, antes de nada, que agradezo profundamente a confianza que moitas persoas depositaron, novamente, no meu libro e o meu profundo respecto e gratitude a quen votou por <i>Poétic@</i>, de xeito que hoxe volve estar finalista.<br />Unha vez dito isto, e dado que <i>Poétic@</i> xa foi o libro gañador na mesma categoría o pasado ano 2016, gustaríame puntualizar que non me parece oportuno, tanto para min como para o premio, que un titulo xa premiado nunha edición anterior poida volver a ser galardoado. Nese sentido, quero facer constar que <i>Poétic@</i> non é un blog que se actualice diaria, semanal ou mensualmente de xeito que se renoven os seus contidos, senón unha obra literaria en soporte dixital, pechada e rematada en 2015 que o xurado da I Gala do Libro Galego tivo a ben recoñecer o pasado ano como mellor proxecto literario en Internet, tal e como xa consta na portada da propia obra: <a href="http://poetica.gal/"><span class="s1">http://poetica.gal</span></a>. Entendo que o feito de que volva estar finalista supón un novo recoñecemento para o meu libro, que sen dúbida valoro e agradezo, pero tamén debo confesar que me produce certo rubor e desconcerto volver a estar de novo entre os finalistas pois non lle atopo ningún sentido nin á posibilidade de que se volva premiar co mesmo galardón e na mesma categoría unha obra xa premiada, como tampouco a que quede finalista unha obra que xa foi recoñecida o ano anterior. Paréceme que non é bo nin para o premio nin para min.<br />Por estes motivos <b>solicito encarecidamente a retirada de concurso de <i>Poétic@</i> como obra finalista</b>. Sen dúbida, acudirei á II Gala do Libro Galego, pero na miña calidade de editor e non na miña calidade de autor.<br />Moitas grazas e un afectuoso saúdo,<br />Fran Alonso</span></blockquote>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-mUXiPT-TpS8/WQ-ewtrQuyI/AAAAAAAAGh8/NAaS3aS4t1ghyjud2Xj1KHnBWBPNquleACLcB/s1600/IMG_20170508_001612.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://3.bp.blogspot.com/-mUXiPT-TpS8/WQ-ewtrQuyI/AAAAAAAAGh8/NAaS3aS4t1ghyjud2Xj1KHnBWBPNquleACLcB/s640/IMG_20170508_001612.jpg" width="570" /></a></div>
<br />
<style type="text/css">
p.p1 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 14.0px Helvetica}
p.p2 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 14.0px Helvetica; min-height: 17.0px}
span.s1 {text-decoration: underline ; color: #0433ff}
</style>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5068463658352330119.post-60615035241499700022017-04-07T01:19:00.000+02:002017-04-14T12:29:58.513+02:00«Estado de Malestar» remata dentro de 12 días, ao chegar a 140 chíos en Twitter<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-J14x2ZnpgjE/WObJ2SDzN1I/AAAAAAAAGfg/7EG9FkkoZjo4uubtAPtgagc5cgzQmJIEgCLcB/s1600/Instalacion-Patricia-Sumares_cut-860x280.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="130" src="https://2.bp.blogspot.com/-J14x2ZnpgjE/WObJ2SDzN1I/AAAAAAAAGfg/7EG9FkkoZjo4uubtAPtgagc5cgzQmJIEgCLcB/s400/Instalacion-Patricia-Sumares_cut-860x280.jpg" width="400" /></a></div>
O proxecto literario <a href="http://franalonso.gal/fran-alonso-escribira-diariamente-durante-un-ano-un-poemario-en-twitter-baixo-o-titulo-de-estado-de-malestar/" target="_blank">que comecei a finais de novembro de 2016 en Twitter</a> baixo o título de <a href="https://twitter.com/Tw140Poemas" target="_blank"><i>Estado de Malestar </i></a>chega á súa fin; rematará dentro de 12 días, ao alcanzar os 140 chíos publicados. Desde xeito, o xogo dos 140 caracteres diarios compleméntase co xogo dos 140 micropoemas. Logo de case cinco meses de pulsión diaria coa literatura, <a href="https://twitter.com/Tw140Poemas" target="_blank"><i>Estado de Malestar</i></a> coñecerá o seu punto final coa publicación do derradeiro micropoema o martes 18 de abril. A min, persoalmente, quédame a satisfacción de ter explorado un novo terreo literario, e teño o convencemento de que moi axeitado para novas formas de expresión poética. Xa <a href="http://cabrafanada.blogspot.com.es/2017/02/publicar-un-libro-en-twitter-mina.html" target="_blank">comentei a principios de febreiro en Cabrafanada</a> a forma en que eu estaba a vivir e percibir esta nova experiencia literaria na que, desde logo, pódense atopar un feixe de enfoques moi diferentes entre si ao longo destes 140 micropoemas. Eu deixeinos convivir todos. Puiden corrixilo, puiden reorientar, puiden optar por algunha das diversas liñas que se foron apoderando da miña escrita, pero non quixen. Entendín que era unha primeira experiencia e que debía deixar que se manifestase tal e como fluía dentro de min, coa amplitude e naturalidade do líquido que se expande.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-d7fSxvIMSCU/WObKA5B-jcI/AAAAAAAAGfk/sFIAGMpfbt0NSV_9SztMXZUpbFW-92NDwCLcB/s1600/C3HuUYIWIAA_RKv.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://1.bp.blogspot.com/-d7fSxvIMSCU/WObKA5B-jcI/AAAAAAAAGfk/sFIAGMpfbt0NSV_9SztMXZUpbFW-92NDwCLcB/s400/C3HuUYIWIAA_RKv.jpg" width="400" /></a></div>
Pero se de algo estou bastante convencido neste momento en que teño o punto final ao alcance da man é de que os textos que publiquei, no seu conxunto teñen unha profunda vocación interxenérica e resaltan pola súa mestizaxe literaria dado que botan raigames en textos de moi distinta fasquía, carácter e intencionalidade. Diso estou plenamente certo. Se cadra, estamos –non por min nin polo que eu fago, senón polo que determina Twitter co seu formato– ante un novo xénero literario, xénero que pertence á e-literatura e que vai ter un longo percorrido. Diso xa non estou plenamente tan certo, pero é probable. En calquera caso, tampouco me preocupa demasiado. O importante é a escrita, de seu, e o propio proceso creativo nun entorno novidoso.<br />
<br />
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-D_NbvNo2xYM/WObKHsSjHVI/AAAAAAAAGfo/gfrbCx86h2EUfSEyyZcEtL6hndNj5q-EgCLcB/s1600/C1MDQ-AXgAALU1g.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="168" src="https://4.bp.blogspot.com/-D_NbvNo2xYM/WObKHsSjHVI/AAAAAAAAGfo/gfrbCx86h2EUfSEyyZcEtL6hndNj5q-EgCLcB/s320/C1MDQ-AXgAALU1g.jpg" width="320" /></a>Este foi o meu <a href="https://twitter.com/Tw140Poemas" target="_blank"><i>Estado de Malestar</i></a>. Van 130 micropoemas publicados e dentro de dez días o libro –por suposto que se trata dun libro, aínda que non sexa en formato papel, diso non teño dúbida ningunha– estará rematado. Desde aquí quero mostrar o meu agradecemento a todos os lectores e lectoras de <a href="https://twitter.com/Tw140Poemas" target="_blank"><i>Estado de Malestar</i></a> –pasados, actuais e mesmo futuros– e a todas as persoas que o seguiron, comentaron, compartiron, opinaron, leron ou mesmo –se os houbese– desprezaron. Porque o criterio se conforma coa opinión de toda a xente. Grazas!<br />
<br />
<br />Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5068463658352330119.post-43510006630243350722017-03-22T21:15:00.002+01:002017-03-23T10:22:14.596+01:00Os versos da tormenta: «Mantente firme», de Kate Tempest<style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:Times;
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:3 0 0 0 1 0;}
@font-face
{font-family:AGaramond-Regular;
panose-1:0 0 0 0 0 0 0 0 0 0;
mso-font-alt:AGaramond;
mso-font-charset:77;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-format:other;
mso-font-pitch:auto;
mso-font-signature:50331648 0 0 0 1 0;}
@font-face
{font-family:"Cremona Regular";
panose-1:2 0 5 4 8 0 0 2 0 3;
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:-2147483601 1073741898 0 0 1 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-unhide:no;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
mso-bidi-font-size:10.0pt;
font-family:Times;
mso-fareast-font-family:Times;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:ES-TRAD;
mso-fareast-language:ES-TRAD;}
span.Estilodotexto
{mso-style-name:"Estilo do texto";
mso-style-unhide:no;
mso-style-parent:"";
mso-ansi-font-size:14.0pt;
font-family:AGaramond-Regular;
mso-ascii-font-family:AGaramond-Regular;
mso-hansi-font-family:AGaramond-Regular;}
.MsoChpDefault
{mso-style-type:export-only;
mso-default-props:yes;
font-size:10.0pt;
mso-ansi-font-size:10.0pt;
mso-bidi-font-size:10.0pt;
font-family:Courier;
mso-ascii-font-family:Courier;
mso-fareast-font-family:Times;
mso-hansi-font-family:Courier;}
@page WordSection1
{size:612.0pt 792.0pt;
margin:70.85pt 3.0cm 70.85pt 3.0cm;
mso-header-margin:36.0pt;
mso-footer-margin:36.0pt;
mso-paper-source:0;}
div.WordSection1
{page:WordSection1;}
</style>Hai xa demasiado tempo que non comento ningunha lectura, pero aínda que o tempo para as lecturas, como di Daniel Pennac, sempre existe porque é tempo que se lle rouba, como o amor, á vida, fáltame o momento para comentalas. Entre os libros dos últimos meses, elixo, sen dúbida un libro de poemas: <i>Mantente firme</i>, de Kate Tempest, una das máis novas e radicais revelacións da poesía británica, que paga moito a pena. (Cito a partir da tradución ao castelán).<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 16.0pt; mso-line-height-rule: exactly;">
<br /></div>
<blockquote class="tr_bq">
<h2 class="MsoNormal" style="line-height: 16.0pt; mso-line-height-rule: exactly;">
<span class="Estilodotexto"><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "cremona regular"; font-size: 14.0pt;">Os versos da tormenta: «Mantente firme», de Kate Tempest </span></span></h2>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 16.0pt; mso-line-height-rule: exactly;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-tZIAhxSFzBM/WNLZHJ2kr-I/AAAAAAAAGeo/zz3oK2n51qsk-z343mZ5Wfu0vHqph2xcQCLcB/s1600/portada_gr.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://1.bp.blogspot.com/-tZIAhxSFzBM/WNLZHJ2kr-I/AAAAAAAAGeo/zz3oK2n51qsk-z343mZ5Wfu0vHqph2xcQCLcB/s400/portada_gr.jpg" width="228" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 16.0pt; mso-line-height-rule: exactly;">
<span class="Estilodotexto"><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "cremona regular"; font-size: 14.0pt;">O
seu nome literario parece evocar o punto de explosión dos seus versos: a
tormenta da realidade. Kate Tempest é unha das últimas e máis interesantes
tempestades da poesía británica. Emerxe do anonimato dun barrio humilde de
Londres, adestrada no ámbito do <i style="mso-bidi-font-style: normal;">spoken
word</i>; por iso a poeta revelación da escena literaria londinense é tamén
rapeira –se cadra, a súa vocación primordial– e performance. Ora, as súas
inquedanzas non rematan aí e desconcerta cos seus referentes culturais amplos («Dentro
de mi cabeza, escuchaba a Chopin y leía a Joyce y estaba enamorada de ellos por
ser tan humanos y expresarlo tan bien») e a súa enorme versatilidade, tamén
como dramaturga e novelista (e xa teño enormes ganas de ler a súa novela, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">The Bricks That Built the Houses</i>) aínda
que é, sobre todo, unha muller da acción directa e da proximidade desde o
escenario. Foi na improvisación do escenario, pequeno, inmediato, dun barrio
humilde de Londres onde atopou a poesía e, desde ela, retornou de novo ao
escenario para deitar a súa enerxía sobre o hip hop. La Bella Varsovia tivo a
iniciativa de traducila ao castelán da man de Alberto Acerete e editala en
edición bilingüe. </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 16.0pt; mso-line-height-rule: exactly; text-indent: 19.85pt;">
<span class="Estilodotexto"><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "cremona regular"; font-size: 14.0pt;">Como escritor, síntoa moi perto; se cadra había tempo que
non sentía un libro de poemas tan perto da miña ollada literaria como <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Mantente firme</i>, (titulado en inglés <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Hold You Own</i>); salvando as distancias, en
moitos aspectos mesmo o sinto perto de <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Terraza</i>,
libro que rematei bastante antes de ler a Tempest. </span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-mqtnL_mRs6I/WNLZRqvRcPI/AAAAAAAAGes/jQ5BAIJeklQWO24AV44OTp-UXfgZQnUawCLcB/s1600/kate-tempest2.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://2.bp.blogspot.com/-mqtnL_mRs6I/WNLZRqvRcPI/AAAAAAAAGes/jQ5BAIJeklQWO24AV44OTp-UXfgZQnUawCLcB/s400/kate-tempest2.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 16.0pt; mso-line-height-rule: exactly; text-indent: 19.85pt;">
<span class="Estilodotexto"><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "cremona regular"; font-size: 14.0pt;">A ollada da poesía de Tempest diríxese ao seu propio
entorno, nese lugar onde habitan as persoas silenciadas, oprimidas e
minusvaloradas, con raparigos e mulleres de adolescencias difíciles, que se
dirimen entre a diferenza e a identidade do grupo, confusas, perplexas,
inadaptadas («A mi lado, con sus finas cinturas y sus ojos de naufragio, / las
chicas bailaban y yo moría»), que se converten en minúsculos heroes do día a
día. E os seus versos, tempestivos, nacen da experiencia persoal nese entorno e
enraízan na infancia e, sobre todo, nos conflitos da adolescencia para falar de
problemas humanos de dimensión universal. Pero escríbense na madurez, porque
«Entonces era mucho más vieja, soy mas joven ahora».</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 16.0pt; mso-line-height-rule: exactly; text-indent: 19.85pt;">
<span class="Estilodotexto"><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "cremona regular"; font-size: 14.0pt;">A figura de Tiresias, o adiviño da mitoloxía da Grecia
clásica, centra o poemario e constitúe o seu fío. En realidade, Tiresias é unha
desculpa para falar da vida, da cotianidade, da dor, do conflito persoal, político
e de xénero, da vulnerabilidade. Kate Tempest reconstrúe as vivencias de
Tiresias desde catro puntos de vista: a infancia, a masculinidade, a feminidade
e a profecía, de xeito que estas categorías estruturan o poemario –en paralelo
á propia vida do mito: «Todos los tús que has sido»–, pero emprégaas para
elaborar o seu propio discurso, que pasa pola trasposición de xénero, en todas
as dimensións (tamén na literaria) da palabra: «Nació siendo un hombre. / Ella
es la que se queda», di un verso que parece un desafío á transfobia, pero que
non é máis que unha afirmación de identidade. Sen dúbida interésame moito ese
aspecto da súa poesía.</span></span></div>
</blockquote>
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="https://www.youtube.com/embed/3xu5HL1Xl64?rel=0?ecver=1" width="640"></iframe>
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<div class="MsoNormal" style="line-height: 16.0pt; mso-line-height-rule: exactly; text-indent: 19.85pt;">
<span class="Estilodotexto"><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "cremona regular"; font-size: 14.0pt;">É curioso, porque a súa obra, que dá conta do proceso descomposición
social do seu país como paradigma do mundo desenvolvido, ten un nítido perfil
político –ela é declaradamente de esquerdas– pero, aínda que pareza unha
contradición, nas súas declaracións e aparicións públicas foxe do
posicionamento político e/ou partidista porque, segundo afirma, a xente que
pensa coma ela xa sabe como se sente e, precisamente, asegura, o que máis lle
interesa é chegar ás persoas que teñen ideas políticas diferentes ás súas. Con
todo, poemas como «Progreso» non deixan ningúnha dúbida da súa postura radicalmente
crítica: «Necesitábamos algo nuevo / para llenar el vacío que crecía; / y en
qué podíamos creer mejor / que en la Libertad de ¡Consume-Cuanto-Puedas!». E,
aínda que a súa declaración de principios ou de intencións está máis ben no
poema «Las cosas que sé», en «Bien, gracias» móstrase absolutamente demoledora:
«Por favor, no os molestéis en levantar los brazos para dispararnos; / nos
dispararemos nosotros solos. No, de verdad, insistimos. / Sin pistolas. Dadnos
simplemente marcas y facturas y salarios.»<span style="mso-spacerun: yes;">
</span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 16.0pt; mso-line-height-rule: exactly; text-indent: 19.85pt;">
<span class="Estilodotexto"><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "cremona regular"; font-size: 14.0pt;">A derradeira parte, «Profecía», a que se corresponde coa
cegueira de Tiresias, é unha catapulta que, desde unha dimensión da vida
politicamente inalienable, guinda pedradas á conciencia das súas lectoras e
lectores.</span></span> </div>
</blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<div class="MsoNormal" style="line-height: 16.0pt; mso-line-height-rule: exactly; text-indent: 19.85pt;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-4G8p4wTYz-o/WNLbHv0q26I/AAAAAAAAGew/35NjcU9iW1gc6HbIFWgD5s7vz-bWtuNOACLcB/s1600/3789611.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://2.bp.blogspot.com/-4G8p4wTYz-o/WNLbHv0q26I/AAAAAAAAGew/35NjcU9iW1gc6HbIFWgD5s7vz-bWtuNOACLcB/s320/3789611.jpg" width="320" /></a><span class="Estilodotexto"><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "cremona regular"; font-size: 14.0pt;">A lingua, en todo o poemario, é coloquial, pero
coloquialmente elaborada, fresca e directa, aínda que bastante metafórica. E
produce unha enorme empatía lectora. </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 16.0pt; mso-line-height-rule: exactly; text-indent: 19.85pt;">
<span class="Estilodotexto"><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "cremona regular"; font-size: 14.0pt;">Pero a súa poesía intérnase tamén, e moito, no corpo, a
través de cada poro da pel, de cada movemento respiratorio. Sen dúbida, máis intensamente
nos poemas en que fala da adolescencia, con ecos atronadores desa intimidade
vulnerable e insegura dunha adolescencia en que, por outra banda, a poeta era
máis vella que agora, cando escribe e publica. Vese en poemas tan demoledores
como «La abusona» ou «Trece»: «Los chicos cuentan con el fútbol y las pistas de
skate. / Pueden montar una BMX / y jugar al baloncesto, en las canchas junto a
los pisos, hasta la medianoche. / Las chicas tienen vergüenza». Esa
adolescencia prexuizosa, acomplexada, vítima de acoso, temerosa e incerta pero
aparentemente transgresora, que linda co prohibido e o ilícito («Soy una
ladrona audaz. / Empujo carros, cargados con el alcohol que se nos antoja»)
lembroume outra lectura próxima no tempo, a de <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Crezco</i>, a novela coa que Ben Brooks se deu a coñecer, escrita </span></span><span class="Estilodotexto"><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "cremona regular"; font-size: 14.0pt;"><span class="Estilodotexto"><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "cremona regular"; font-size: 14.0pt;">cunha sinceridade desgarradora</span></span> en
plena adolescencia do autor. Cando lin a novela
de Brooks, que dá conta dese mesmo tempo da adolescencia británica (aquí máis
rufiá, máis Virginie Despentes), preguntábame por que non habería unha novela
así contada desde o punto de vista feminino, por que tiña que ser esa
perspectiva masculina, moito máis coñecida, a que chegaba novamente a nós desde
a prosa. A visión desa adolescencia a través de Kate Tempest é bastante máis
crítica e moito menos politicamente incorrecta que a de Brooks, pero igualmente
sincera e, ademais, vehiculizada con toda a enerxía da que bota man para
condensar os conflitos da vida nos poemas. Nos seus versos, a lingua vibra
porque cobra vida e as referencias literarias ausentes están máis presentes que
nas palabras de Brooks; por exemplo, lendo viñéronseme á cabeza, sen evocalos,
os versos de <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Parade os reloxos</i>, de
Auden –sobre todo na parte da «Profecía»– pero tamén, como lin nalgures, a música
de Pink Floyd (pero non nos versos referidos á educación, como lembro ler,
senón nos delirios de Bob Geldof en <i style="mso-bidi-font-style: normal;">The
Wall</i> de Alan Parker que atronan no poema «Balada de un héroe»).<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 16.0pt; mso-line-height-rule: exactly; text-indent: 19.85pt;">
<span class="Estilodotexto"><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "cremona regular"; font-size: 14.0pt;">A vida de Tiresias permítelle a Tempest revisar tamén o
concepto de masculinidade –algo ao que non é allea a poesía galega–, masculinidade
que se presenta esmagadora na adolescencia («Me muevo como los chicos. / Hablo
como los chicos«) pero que sitúa contra as cordas no poema «Hombre abatido»:
«Eres más hombre cuando te rompes y lloras, / cuando tiembras y duermes / (...)
Llorarás por los poros si no lo haces por los ojos. / Tu sangre tiene el mismo
color que la mía».<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 16.0pt; mso-line-height-rule: exactly; text-indent: 19.85pt;">
<span class="Estilodotexto"><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "cremona regular"; font-size: 14.0pt;">E, por se non abondase, a cegueira do personaxe mitolóxico
permítelle dinamitar con versos a cimentación do consumismo, o capitalismo, as
convencións sociais e a relixión. E, sobre todo, poñer de relevo cal é o noso
tempo, directamente ou con retranca sutil: «Ahora nos pertenece la Pantalla, /
y funciona. / Nuestros niños están permanentemente conectados a su promesa, /
admirando sus joyas. / Y las parejas cenan / a la tenue luz de sus rayos, / la
miramos fijamente hasta / que hemos aprendido cómo funciona el mundo». </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 16.0pt; mso-line-height-rule: exactly; text-indent: 19.85pt;">
<span class="Estilodotexto"><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "cremona regular"; font-size: 14.0pt;">Pero, malia todo, é consciente de que a poesía, de seu,
tampouco nos vai salvar; cómpre ter os pés no chan e vivir: «Que no te
entusiasme más una idea de qué es la vida que la vida misma». </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 16.0pt; mso-line-height-rule: exactly; text-indent: 19.85pt;">
<span class="Estilodotexto"><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "cremona regular"; font-size: 14.0pt;">E é que, a fin de contas, o poema é o poema e a vida é a
vida:</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 16.0pt; mso-line-height-rule: exactly; text-indent: 19.85pt;">
<span class="Estilodotexto"><span lang="ES-TRAD" style="font-family: "cremona regular"; font-size: 14.0pt;">«Que le den al poema. / Hay una cama aquí / y tú me quieres
dentro».</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 16.0pt; mso-line-height-rule: exactly; text-indent: 19.85pt;">
<br /></div>
</blockquote>
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="https://www.youtube.com/embed/i_auc2Z67OM?rel=0?ecver=1" width="640"></iframe>
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="https://www.youtube.com/embed/TFZ4Mch_cgc?rel=0?ecver=1" width="640"></iframe>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5068463658352330119.post-81336075413075759872017-02-23T18:30:00.000+01:002017-02-23T18:30:04.177+01:00A literatura infantil de Carlos CasaresNo ano 2002 solicitáronme da revista do Instituto de Estudos Miñoranos un colaboración sobre a obra infantil de Carlos Casares. Daquela, púxenme mans a obra e entreguei un longo artigo que saíu publica na primavera de 2003 na revista <i>Monografías REM (Revista de Estudos Miñoranos)</i>, dedicado naquel número á figura de Casares, que acababa de falecer.<br />
Dado que este é o ano de Carlos Casares, autor ao que se lle dedican as Letras Galegas 2017, pareceume oportuno recuperar aquel artigo (aínda que en certa medida poida estar superado, non deixa de ser unha análise que percorre todos os seus títulos de literatura infantil) e poñelo a disposición dos lectores e lectoras.<br />
Non o reproduzo íntegro nesta anotación porque é demasiado longo (9 páxinas), pero <a href="http://franalonso.gal/wp-content/uploads/2017/02/A-obra-infantil-de-Casares.pdf" target="_blank">pode ser lido ou descargado en pdf nesta ligazón</a>. Aquí reproduzo unicamente as primeiras liñas.<br />
<br />
<br />
<br />
<ul>
<li>Descargar o artigo íntegro «<a href="http://franalonso.gal/wp-content/uploads/2017/02/A-obra-infantil-de-Casares.pdf" target="_blank">A obra infantil de Carlos Casares</a>», de Fran Alonso.</li>
</ul>
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="page" title="Page 1">
<div class="layoutArea">
<div class="column">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<blockquote class="tr_bq">
<span style="font-size: 16pt;"><a href="http://franalonso.gal/wp-content/uploads/2017/02/A-obra-infantil-de-Casares.pdf" target="_blank">A OBRA INFANTIL DE CARLOS CASARES</a><br />
</span><span style="font-size: 16pt;"><br /></span><span style="font-size: 14pt;">Carlos Casares pertence a unha xeración (a da Nova Narrativa <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
Galega) da
que, sen lugar a dúbidas, se pode dicir que abriu as portas da literatura infantil
e xuvenil galega. Os textos de Casares (</span><span style="font-size: 14pt; font-style: italic;">A galiña azul</span><span style="font-size: 14pt;">, 1968), pero tamén os de
Xohana Torres (</span><span style="font-size: 14pt; font-style: italic;">Polo mar van as sardiñas</span><span style="font-size: 14pt;">, 1967), os de Manuel María (</span><span style="font-size: 14pt; font-style: italic;">Os
soños na gaiola</span><span style="font-size: 14pt;">, 1968), os de Bernardino Graña (</span><span style="font-size: 14pt; font-style: italic;">O león e paxaro rebelde</span><span style="font-size: 14pt;">,
1969) e, incorporados xa moito máis serodiamente<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-CC2NQb4Cp0A/WK4PmurXAjI/AAAAAAAAGdo/SKsAdcxaRC0dFkzRF9wqAGeNbQ0-pprvACEw/s1600/Casares_El%2Bpais.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="267" src="https://4.bp.blogspot.com/-CC2NQb4Cp0A/WK4PmurXAjI/AAAAAAAAGdo/SKsAdcxaRC0dFkzRF9wqAGeNbQ0-pprvACEw/s400/Casares_El%2Bpais.jpg" width="400" /></a></div>
tamén os de X.L. Méndez
Ferrín (</span><span style="font-size: 14pt; font-style: italic;">Arnoia Arnoia</span><span style="font-size: 14pt;">, 1987) e os de María Xosé Queizán (</span><span style="font-size: 14pt; font-style: italic;">O segredo da
Pedra Figueira</span><span style="font-size: 14pt;">, 1989), son hoxe non só clásicos da nosa LIX senón, sobre
todo, auténticos textos fundacionais. O crítico Miguel Vázquez Freire así o
recoñece implicitamente con respecto a Carlos Casares cando titula un traballo
da súa autoría sobre a literatura infantil galega </span><span style="font-size: 14pt; font-style: italic;">De A galiña azul a
Matapitos.com</span><span style="font-size: 8pt; vertical-align: 6pt;">1</span><span style="font-size: 14pt;">. Aínda que existía o antecedente de </span><span style="font-size: 14pt; font-style: italic;">Memorias dun neno
labrego</span><span style="font-size: 14pt;">, de Xosé Neira Vilas, libro editado en 1961</span><span style="font-size: 8pt; vertical-align: 6pt;">2 </span><span style="font-size: 14pt;">(que inicialmente,
segundo o autor, non foi creado para o público infantil pero que pertence á
literatura infantil por apropiación), seguramente a responsabilidade da
motivación que os membros desta xeración sentiron ante a necesidade de crear
unha literatura infantil galega foron posiblemente as coleccións que a editorial
Galaxia abriu uns anos antes, publicando traduccións de libros de literatura
infantil en coedición coa catalana La Galera, para as que a propia Xohana
Torres traduciu varios títulos a partir de 1966. </span><span style="font-size: 14pt;"><br /><div style="text-align: right;">
(<a href="http://franalonso.gal/wp-content/uploads/2017/02/A-obra-infantil-de-Casares.pdf" target="_blank">Seguir lendo</a>)</div>
</span></blockquote>
<span style="font-size: 14pt;"><br /></span>
</div>
</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5068463658352330119.post-36099564538912928592017-02-07T01:20:00.001+01:002017-02-07T12:55:59.311+01:00Publicar un libro en Twitter: a miña escrita en directo<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-70m8ERXH22I/WJiEJR9nl0I/AAAAAAAAGcM/dz22Hb6pSOoHFHTgoQGpLCzZ49K1yxAtwCLcB/s1600/Tw140Poemas.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://2.bp.blogspot.com/-70m8ERXH22I/WJiEJR9nl0I/AAAAAAAAGcM/dz22Hb6pSOoHFHTgoQGpLCzZ49K1yxAtwCLcB/s400/Tw140Poemas.jpg" width="355" /></a></div>
Pasaron xa <a href="http://franalonso.gal/fran-alonso-escribira-diariamente-durante-un-ano-un-poemario-en-twitter-baixo-o-titulo-de-estado-de-malestar/" target="_blank">máis de dous meses</a> desde que comecei en Twitter o <a href="http://franalonso.gal/fran-alonso-escribira-diariamente-durante-un-ano-un-poemario-en-twitter-baixo-o-titulo-de-estado-de-malestar/" target="_blank">proxecto literario</a> de <a href="https://twitter.com/tw140poemas" target="_blank">@Tw140Poemas</a>, titulado, ironicamente, <a href="https://twitter.com/tw140poemas" target="_blank"><i>Estado de Malestar</i></a>. Confeso que comecei con certa inseguridade, polo que tiña de «aventura» exploratoria, un sentimento que se cadra se pode aplicar a todo o que é iniciático.<br />
Efectivamente, o que trato de levar a cabo é un proxecto de exploración literaria, escrito <i>en directo</i>, día a día, diante das lectoras e lectores que me queiran acompañar. Tamén debo confesar que o reto continúa a provocarme a día de hoxe unha certa tensión diaria debido ao compromiso que me obriga a estar mentalmente pendente do que podo, quero, vou ou, sobre todo, consigo escribir cada día.<br />
Evidentemente, non son a primeira persoa que realiza unha aposta deste tipo –na literatura electrónica hai unha corrente de relación entre a Twitter e a creación literaria– e mesmo na literatura galega hai iniciativas semellantes como que leva a cabo desde hai algún tempo <a href="https://twitter.com/villarjaneiro" target="_blank">Helena Villar Janeiro</a>, coa súa <a href="https://twitter.com/hashtag/poesiaminima?src=hash" target="_blank">#poesíaminima</a> escrita a partir de fotografías ou, desde outras plataformas pero con certa analoxía, o proceso pioneiro de <a href="http://enconstrucion.blogspot.com.es/" target="_blank"><i>En construción</i></a> que <a href="https://twitter.com/eduardo_estevez" target="_blank">Eduardo Estévez</a> levou a cabo hai anos desde un blog.<br />
<br />
En calquera caso, a verdade é que a miña experiencia, polo de agora, está a ser moi positiva, basicamente por tres motivos fundamentais:<br />
1) O reto obrígame a medir cada expresión, cada palabra, a realizar un exercicio de síntese bastante complexo, a experimentar e apostar desde a improvisación, a medirme coas características e condicións que impón un medio novo –e para min creativamente descoñecido–, pero factible para a creación literaria, como é Twitter. E iso supón un proceso de aprendizaxe importante. <br />
2) Resúltame moi gratificante a visibilidade e a inmediatez da comunicación coas lectoras e lectores, así como esa constancia que se renova cada 24 horas desde a regularidade e a continuidade creativa, e tamén o seguimento que fago da resposta nas redes sociais. Tamén teño a esperanza de que todo isto axude nalgunha medida a desmitificar e comprender o proceso de creación literaria.<br />
3) Permíteme explorar a miña capacidade expresiva en formas e espazos que non son habituais no libro en papel, que non entran dentro das «distancias» canónicas da literatura e que, daquela, me permiten un grao de liberdade maior e me adestran en novas formas de comunicación literaria, tan válidas coma calquera outra; formas que probablemente no futuro teñan un gran peso nunha literatura que se vai adaptar a sociedades cada vez máis dixitais.<br />
<br />
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-6HrsAdBoXuY/WJj8VeHwgSI/AAAAAAAAGcg/4oBzIlHBbKEXX9scSlVjQgDNenViJxgywCLcB/s1600/IMG_7960.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://4.bp.blogspot.com/-6HrsAdBoXuY/WJj8VeHwgSI/AAAAAAAAGcg/4oBzIlHBbKEXX9scSlVjQgDNenViJxgywCLcB/s400/IMG_7960.JPG" width="400" /></a>Nestes momentos sobrepasei xa os 70 micropoemas ou tuits. Ora ben, hai días que me pregunto se vou ser capaz de chegar a meta con dignidade. Teño un obxectivo de tempo para o proxecto –modesto, pero axustado á realidade, creo– aínda que prefiro non explicitalo polo de agora (certo, hai algo de covardía nisto).<br />
A maior parte dos problemas con que estou atopando responden a dous factores:<br />
1) Apenas podo deixar repousar os tuits ou micropoemas para unha posterior e conveniente relectura, acuciado pola inmediatez, pola necesidade de cumprir, polas características do reto, e iso non me permite a suficiente distancia do texto desde que o escribo ata que o publico. Sen dúbida, é un inconveniente que vai en detrimento da necesaria revisión, do pulimento, dunha ollada máis fría e distante e, daquela, máis eficaz e crítica. Xa que logo, vaian por diante as miñas desculpas por todos as eivas derivadas da precipitación.<br />
2) A limitación do número de caracteres é outro dos problemas cos que adoito tropezar con frecuencia. Nese sentido, practico unha limpeza «rápida» que ten que ver coa eliminación de palabras ou de estruturas sintácticas que preferiría deixar pero que estou obrigado a retirar para que teñan cabida en Twitter. Ese é o xogo.<br />
<br />
Cal é o meu proceso de escrita? Adoito escribir os poemas a man (cousa insólita en min), logo tecléoos no ordenador e finalmente mídoos en Twitter. E aí é onde me teño que pelexar co escrupuloso contador de caracteres desa rede social. Aí comeza a verdadeira batalla, batalla que me pode levar a darlle a volta ao poema, a suprimir artigos, posesivos, adxectivos ou a formular un novo plantexamento de toda a estrutura do poema, mudando a súa fasquía. Outra veces, poñamos por caso, resolvo apostando por un xerundio –que me gusta menos– para sacrificar unha oración de relativo, por exemplo. É certo que de cando en vez me sobran caracteres, quedando espazo libre, pero aínda así case son quen de introducir contidos a través de ligazóns debido á extensión das url. ESa vía de interacción é case imposible. De feito, cando comecei esperaba introducir moitas máis ligazóns das que son quen de usar, por moito que empregue acurtadores de url. Por fortuna, as fotografías ou vídeos que se suben directamente non ocupan espazo, pero decidín usalas unicamente baixo dous supostos: que realmente teñan sentido e unha forte relación co texto e que eu sexa o autor da fotografía ou do vídeo, evitando reutilizar material que circula por Internet. Trátase de personalizar o que fago na maior medida posible.<br />
<br />
Entre os aspectos que valoro máis positivamente, unha das que máis disfruto é o emprego das #etiquetas, que actúan como título, que cumpren a función de focalizar o poema en relación a unha palabra... ou a varias (pois resulta excelente poder etiquetar dúas ou tres, ou máis palabras nun mesmo micropoema), e poder comprobar que as etiquetas funcionan non só como motor de busca e localización (e interacción, daquela), senón tamén como referente para marcar as palabras que poden sintetizar, titular ou focalizar o sentido do micropoema.<br />
<br />
En canto aos temas dos que boto man para escribir son, como se pode ver nunha lectura rápida, moi amplos (de feito ao principio non imaxinei que fose abrir tanto o abano de posibilidades), e debo confesar que responden, esencialmente, á improvisación do náufrago, aínda que estou por asegurar que case sempre parten dunha visión persoal da vida, unha visión que bota man de imaxes da vida urbana ou da natureza para tratar de provocar a reflexión. Non se trata máis que de intentar sacarlle partido á concisión da linguaxe e dar resposta á miña conciencia de escritor comprometido co labor de deitar claves –non necesariamente explicativas, senón focalizadoras ou interpretativas– sobre o tempo e a sociedade en que vivo. De feito, resulta especialmente importante para min afondar nunha visión íntima e persoal, bastante subxectiva, desde unha rede social –Twitter– que case sempre adoita representar, fronte ás demais redes sociais, o punto de vista máis distanciado ou informativo, o que menos dá pé a exhibir esa intimidade tan compartida e exhibida noutras redes sociais.<br />
En calquera caso, na relectura que acabo de facer (se é posible ler o que un escribe, que non estou seguro) descubro diversas liñas, diversas tendencias, con fortes interseccións, que se cadra parece que compiten entre si, aínda que prefiro crer que conviven harmonicamente e dentro dunha lóxica (simplemente, porque me convén crelo, nada máis). E algunhas das cousas que vin nos micropoemas (digo que vin, non que quixen facer) foron as que detallo a continuación.<br />
<br />
<br />
Ás veces o enfoque pode ser moi social, coma este:<br />
<br />
A moza en #paro que agarda na consulta do médico o remedio para a gripe sabe que ninguén poderá sandar a tristura lánguida dos seus ollos.<br />
<span style="font-size: x-small;"><a href="https://twitter.com/Tw140Poemas/status/828689424628199425">https://twitter.com/Tw140Poemas/status/828689424628199425</a></span><br />
<br />
Ou máis íntimo, coma este:<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
Día tras día, o aguillón que delimita o tempo, imponme un #espertar sobresaltado e torpe que me deixa indefenso ante a vida que recomeza.<br />
<span style="font-size: x-small;"><a href="https://twitter.com/Tw140Poemas/status/808427634057216001">https://twitter.com/Tw140Poemas/status/808427634057216001</a></span></blockquote>
<br />
Mesmo profundamente confesional, coma este:<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
Que as miñas cinzas sexan memoria e se desfagan nun verso de luz cando galopen ao vento nos montes da Groba ata fundirse co mar. #Testamento<br />
<span style="font-size: x-small;"><a href="https://twitter.com/Tw140Poemas/status/807576340148916224">https://twitter.com/Tw140Poemas/status/807576340148916224</a></span></blockquote>
<br />
Ou máis perto do aforismo, coma este:<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
Expropiados os seus significados para desfigurar a verdade, a #palabra é a simple ilusión dun mago.<br />
<span style="font-size: x-small;"><a href="https://twitter.com/Tw140Poemas/status/805885738898386945">https://twitter.com/Tw140Poemas/status/805885738898386945</a></span></blockquote>
<br />
Ou máis narrativo, coma este:<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
Todos e cada un dos días da existencia lembra aquel intre no que subíu ao tren da vida e tivo que baixar por medo a marearse #SeñoraLola<br />
<span style="font-size: x-small;"><a href="https://twitter.com/Tw140Poemas/status/826510829122154496">https://twitter.com/Tw140Poemas/status/826510829122154496</a></span></blockquote>
<br />
Ou con vontade de facer unha chiscadela á miña propia obra, como o anterior ou estoutro, máis literario:<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
A rapaza de pelo amarelo e nariz de magdalena leu a #Carver e soñou que había un pavo na bañeira peteirando as súas pastillas favoritas.<br />
<span style="font-size: x-small;"><a href="https://twitter.com/Tw140Poemas/status/827953625230147584">https://twitter.com/Tw140Poemas/status/827953625230147584</a></span></blockquote>
<br />
Con raíces na cultura urbana, que é a que me (nós) define:<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
Cando un vehículo con sirena de urxencias se detén na rúa, a xente mira con esa curiosidade visceral que tanto precisa do #drama da ficción.<br />
<span style="font-size: x-small;"><a href="https://twitter.com/Tw140Poemas/status/819622941126225920">https://twitter.com/Tw140Poemas/status/819622941126225920</a></span></blockquote>
<span style="font-size: x-small;"><br /></span>
Sen esquecer a continua ligazón coa natureza:<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
Tras os cristais, as #árbores estiran os seus #nervios ata tronzar o aire e adentrarse nas miñas #veas á procura da clorofila do sangue.<br />
<span style="font-size: x-small;"><a href="https://twitter.com/Tw140Poemas/status/814836166193250304">https://twitter.com/Tw140Poemas/status/814836166193250304</a></span></blockquote>
<br />
Procurando sempre o sentido crítico:<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
A escrita das nosas vidas, feita e desfeita coma pedramol, é o trofeo que vomitan as redes, omitindo que man decide a tipografía #Liberdade<br />
<span style="font-size: x-small;"><a href="https://twitter.com/Tw140Poemas/status/805055647318417408">https://twitter.com/Tw140Poemas/status/805055647318417408</a></span></blockquote>
<div>
<span style="font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div>
Procurando a complicidade coa realidade do día a día:<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
A rabia mordendo o sangue incandescente porque, unha vez máis, a palabra móstrase impotente para responderse a si mesma #ViolenciaMachista<br />
<span style="font-size: x-small;"><a href="https://twitter.com/Tw140Poemas/status/810911271813947392">https://twitter.com/Tw140Poemas/status/810911271813947392</a></span></blockquote>
</div>
<div>
<span style="font-size: x-small;"><br /></span></div>
Incluíndo unha certa reflexión metaliteraria, sobre o propio acto creativo ou a literatura:<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
Quero deixar en cada palabra que escribo un relampo de seme coa marca da paixón, rabia, ironía, tensión e vida, e case sempre #fracaso<br />
<span style="font-size: x-small;"><a href="https://twitter.com/Tw140Poemas/status/809108737566867458">https://twitter.com/Tw140Poemas/status/809108737566867458</a></span></blockquote>
<br />
E, evidentemente, tamén de feitura radicalmente poética:<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
Maldigo esa arrogancia que deitan as motos ao pasar, coma os machos que cospen sobre a rúa o excedente de saliva da súa #masculinidade.<br />
<span style="font-size: x-small;"><a href="https://twitter.com/Tw140Poemas/status/804787131394752512">https://twitter.com/Tw140Poemas/status/804787131394752512</a></span></blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<br />
O #silencio da palabra é unha esponxa enchoupada en auga.<br />
<span style="font-size: x-small;"><a href="https://twitter.com/Tw140Poemas/status/815638844267757569">https://twitter.com/Tw140Poemas/status/815638844267757569</a></span></blockquote>
<br />
En fin, un libro diverso. E digo <i>libro </i>a conciencia, porque <a href="https://twitter.com/tw140poemas" style="font-style: italic;" target="_blank">Estado de Malestar</a> é un libro, dado que un «libro» historicamente non se define polo seu soporte senón polo seu contido, por moito que a forte pegada que deixou en nós a imprenta nos trasmitise unha visión demasiado hexemónica do concepto «libro».<br />
<br />
Cando abrin a conta de <a href="https://twitter.com/tw140poemas" target="_blank">@Tw140Poemas</a>, optei por non seguir a ninguén (agás a min mesmo) e facelo unicamente con aquelas persoas que se interesaban polo proxecto e decidían facerse seguidoras da conta de <a href="https://twitter.com/tw140poemas" style="font-style: italic;" target="_blank">Estado de Malestar</a>. Elixo esa forma de comportamento porque é un xeito de crear unha comunidade de intereses compartidos e, tamén, un xeito de correponder cos meus lectores e lectoras.<br />
<br />
E se Twitter supón a orixe, dando sentido ao proxecto e marcando o seu formato, o público lector amplíase a través de Facebook porque a conta de Twitter está automaticamente conectada co meu perfil de <a href="https://es-es.facebook.com/fran.alonso.313" target="_blank">Facebook</a>, onde se publican de xeito inmediato os micropoemas e onde, posiblemente, haxa un índice de lectores e lectoras maior que na propia rede social que os acolle orixinalmente (é unha impresión, non podo medilo).<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-1c6TQR22bQw/WJj_lBSVoyI/AAAAAAAAGcs/_BgJiudFVeQGA0203ZfO-rFvfHLm-Y2KACLcB/s1600/C37Hg-DWMAAROS6.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="302" src="https://2.bp.blogspot.com/-1c6TQR22bQw/WJj_lBSVoyI/AAAAAAAAGcs/_BgJiudFVeQGA0203ZfO-rFvfHLm-Y2KACLcB/s400/C37Hg-DWMAAROS6.jpg" width="400" /></a></div>
E quero despedirme facendo explícito o meu agradecemento a todas aquelas persoas que siguen <a href="https://twitter.com/tw140poemas" style="font-style: italic;" target="_blank">Estado de Malestar</a>, que len, que participan, que comentan, que comparten, etc.<br />
<br />
Pero neste punto é preciso realizar un agradecemento moi especial a <a href="https://twitter.com/finaiglesias" target="_blank">Fina Iglesias</a>, tradutora de <i><a href="http://www.elcepilanansa.com/colleccions/serie-desabafo/mals-de-cap/" target="_blank">Males de cabeza</a></i> ao catalán, que está a traducir <i>Estat de Malestar</i> e publicándoo na propia conta orixinal, como resposta a cada un dos tuis, á marxe de que logo eu os retuitee na miña propia conta de <a href="https://twitter.com/franalonso" target="_blank">@franalonso</a>. Os poemas en catalán poden seguirse tamén coa etiqueta #<a href="https://twitter.com/hashtag/estatdemalestar?f=tweets&vertical=default&src=hash" target="_blank">EstatdeMalestar</a>. Trátase dun enorme esforzo que non quero deixar de agradecerlle. <br />
<br />
En conclusión, entendo que a miña misión como escritor tamén debe pasar ineludiblemente por sacarlle partido as novas plataformas de comunicación ligadas ás tecnoloxías sociais para sometelas a un careo creativo e contrastar o resultado, aínda que comporte un certo risco –desde o punto de vista literario, claro–. En calquera caso, a literatura sempre é un risco, un reto. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5068463658352330119.post-43028842094660801842016-12-31T19:20:00.001+01:002016-12-31T20:41:11.371+01:00Tres películas literariasNas últimas semanas circularon polas salas de cine, de xeito case simultaneo, tres películas literarias, tres películas que abordan a literatura como tema. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-3BynmEDm9fQ/WGfvGKZ3R3I/AAAAAAAAGZo/0QnVdUlyhrQDzIHA0dbo4ELUR5e3ZMEHACLcB/s1600/paterson-494875254-large.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://3.bp.blogspot.com/-3BynmEDm9fQ/WGfvGKZ3R3I/AAAAAAAAGZo/0QnVdUlyhrQDzIHA0dbo4ELUR5e3ZMEHACLcB/s320/paterson-494875254-large.jpg" width="213" /></a></div>
Teño a impresión, polo que puiden ler, de que a máis valorada pola crítica foi <a href="http://www.filmaffinity.com/es/film779635.html" target="_blank"><i>Paterson</i></a>, curiosamente a que a min menos me gustou. Dirixida por <span class="nb">Jim Jarmusch, </span><span class="nb"><a href="http://www.filmaffinity.com/es/film779635.html" target="_blank"><i>Paterson</i></a> conta a historia dun condutor de autobús que escribe poesía e faino nunha cidade, <a href="https://pt.wikipedia.org/wiki/Paterson_(Nova_Jersey)" target="_blank">Paterson</a> (New Yersey, USA), que foi berce de <a href="https://es.wikipedia.org/wiki/Allen_Ginsberg" target="_blank">Allen Ginsberg</a> e residencia literaria de parte da obra de <a href="https://es.wikipedia.org/wiki/William_Carlos_Williams" target="_blank">William Carlos Williams</a>, o poeta ao que o condutor do bus máis admira. A película, que se fai extremadamente aburrida, vai narrando o proceso de escrita do protagonista e a súa relación coa contorna. É, precisamente, a mirada poética que lanza sobre o seu redor en torno ao cotián o máis interesante dunha película que, lamentablemente, non consigue atrapar o interese do espectador ou espectadora e, nin tan siquera, espertar o interese pola poesía. A escasa consistencia do argumento non se contrarresta con ningún outro mecanismo que a faga atractiva e apetecible. Teño que dicir que me defraudou enormemente, cando menos con respecto ás expectativas creadas. Se do que se trata é de ver a linguaxe cinematográfica imbuída da linguaxe poética, hai películas que son verdadeiros referentes, como <a href="http://www.filmaffinity.com/es/film951835.html" target="_blank"><i>Bestias del sur salvaje</i></a> ou <i><a href="http://www.filmaffinity.com/es/film484248.html" target="_blank">Léolo</a></i>. Se do que se trata é de levar a poesía ao cine como tema, sería conveniente <a href="http://www.filmaffinity.com/es/film315826.html" target="_blank">facelo de xeito bastante máis atractivo</a>, sen abandonar a propia linguaxe cinematográfica, porque a palabra espida, no cine, esixe <a href="http://www.filmaffinity.com/es/film391573.html" target="_blank">que se combine coas regras propias da pantalla</a>.</span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-4hVnqNVy72E/WGfvXJCcWhI/AAAAAAAAGZs/DOvkyaazCq4MqIcU4fm_yyJ89buSfsb3gCLcB/s1600/genius-778212467-large.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://3.bp.blogspot.com/-4hVnqNVy72E/WGfvXJCcWhI/AAAAAAAAGZs/DOvkyaazCq4MqIcU4fm_yyJ89buSfsb3gCLcB/s320/genius-778212467-large.jpg" width="215" /></a></div>
<span class="nb">A segunda película literaria foi <a href="http://www.filmaffinity.com/es/film251569.html" target="_blank"><i>El editor de libros</i></a>, dirixida polo británico Michael Grandage (por certo, titulada <i>Genius</i> na versión orixinal). Conta a relación entre o escritor </span><a href="https://gl.wikipedia.org/wiki/Thomas_Wolfe" target="_blank">Thomas Wolfe</a> e o seu editor e descubridor <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Maxwell_Perkins" target="_blank">Max E. Perkins</a> (editor de <a href="https://gl.wikipedia.org/wiki/Ernest_Hemingway" target="_blank">Hemingway</a> e <a href="https://gl.wikipedia.org/wiki/F._Scott_Fitzgerald" target="_blank">Scott Fiztgerald</a>) nun tempo en que a edición era ben diferente a hoxe e os editores <a href="http://www.planetadelibros.com/libro-el-dinero-y-las-palabras-la-edicion-sin-editores/110627" target="_blank">aínda mandaban nos mercados</a>. A película reflicte bastante ben a obsesión creativa de Thomas Wolfe e os seus excesos coa palabra, excesos que axiña corrixe o seu editor, entregado a el e os seus libros en corpo e alma. Unha das cuestións que se abordan con máis acerto son as dúbidas que asolan ao editor á hora de intervir decididamente no texto do escritor e as preguntas –que quedan no aire– de cales deben ser os límites, onde está a fronteira entre a colaboración e o desvirtuamento, entre a suxestión e a imposición; ata onde pode chegar a diferenza entre a obra orixinal e a obra publicada. Eu creo que o teño bastante claro, pero, como na película, tampouco o vou desvelar. <br />
Unha reflexión literaria desde o cine que se deixa ver con gusto e interese. Por certo, salvando as distancias esta película ten ese aquel de ficcionar os propios escritores que me lembrou <a href="http://www.anagrama-ed.es/libro/panorama-de-narrativas/oona-y-salinger/9788433979452/PN_915" target="_blank">unha novela en torno á... literatura? que lin este ano</a>, e que espero ter tempo para comentar algún día en Cabrafanada.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-7p-3X1Pw-Fg/WGfve_EKUjI/AAAAAAAAGZw/n1_JoEBtUuI3uieN4PTUaTfGYchrEqNawCLcB/s1600/el_ciudadano_ilustre-221897542-large.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://2.bp.blogspot.com/-7p-3X1Pw-Fg/WGfve_EKUjI/AAAAAAAAGZw/n1_JoEBtUuI3uieN4PTUaTfGYchrEqNawCLcB/s320/el_ciudadano_ilustre-221897542-large.jpg" width="224" /></a></div>
E a terceira película literaria destas últimas semanas foi para min, sen dúbida, a mellor das tres: <a href="http://www.filmaffinity.com/es/film805225.html" target="_blank"><i>El ciudadano ilustre</i></a>, dirixida por Mariano Cohn e Gastón Duprat. Trátase dunha proposta arxentina que relata a historia dun recoñecido escritor (ficticio) que gaña o Premio Nobel e case inmediatamente é convidado polo alcalde da súa vila natal a unha serie de actos na súa honra. O escritor, que vive en Europa e abandonou o lugar onde naceu cando era moi novo, hai máis de 40 anos, e nunca regresou, decide cancelar todos os seus compromisos e aceptar o convite. Máis que unha película sobre a literatura, é unha película que nos obriga a reflexinar, desde a súa ironía e sarcasmo devastadores, en torno a como a literatura e a figura do escritor/a son vistos pola sociedade e como a dimensión mediática do escritor/a interfire na súa relación cos demais. Pero o debate céntrase, moi especialmente, nos convencionalismos da arte en relación co seu entorno, na súa proxección mediática, na capacidade ou disposición do escritor <a href="http://www.anagrama-ed.es/libro/panorama-de-narrativas/el-ruido-del-tiempo/9788433979551/PN_924" target="_blank">de compracer o poder</a> cando todos esperan que o faga e na incomodidade e os problemas que provoca o feito de que o escritor/a non acepte esas convencións e reivindique a dimensión irreductible e insubornable da literatura como arte, como rebeldía. Cunha trama magnificamente ben construída e moi ben dosificada, a narración fílmica consegue envolvernos nunha atmosfera que chega a ser terriblemente inquedante.<br />
Que sexa benvido o cine que aborda a literatura desde a gran pantalla, pero se tivese que elixir unha destas tres películas, sen dúbida ningunha, quedaría con esta última. <br />
<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="https://www.youtube.com/embed/ejAphTscY6U?rel=0" width="640"></iframe>
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="https://www.youtube.com/embed/vdHioIPErfA?rel=0" width="640"></iframe>
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="https://www.youtube.com/embed/yTZPfrAIHAw?rel=0" width="640"></iframe>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5068463658352330119.post-83840899013274417472016-12-21T19:30:00.000+01:002016-12-21T19:30:27.590+01:00O relato mordaz de Yolanda Reyes: «El terror de Sexto B»<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-CRBWYa_DcV8/V-UPV39yR_I/AAAAAAAAGUI/XJwzYb1cm_wlxao18-7DhkPWKniRaKcwACLcB/s1600/4ebf91c120b692cecabef3fbce35b056.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://3.bp.blogspot.com/-CRBWYa_DcV8/V-UPV39yR_I/AAAAAAAAGUI/XJwzYb1cm_wlxao18-7DhkPWKniRaKcwACLcB/s320/4ebf91c120b692cecabef3fbce35b056.jpg" width="192" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><a href="http://santillana.com.pe/plfichas/primaria/naranjas/EL%20TERROR%20DE%20SEXTO%20B.pdf" target="_blank"><i>El terror de Sexto "B"</i></a>, de <a href="http://www.biografiasyvidas.com/biografia/r/reyes_yolanda.htm" target="_blank">Yolanda Reyes</a>. Un libro excepcional. A
escritora Yolanda Reyes é unha das miñas debilidades literarias no
ámbito infantil e xuvenil. Directa, mordaz, cunha abraiante forza
narrativa e unha inusitada capacidade para meterse na pel dos seus
personaxes, en <i>El terror de sexto B</i>, a escritora colombiana aborda os
conflitos da infancia e adolescencia no ámbito escolar a través de
diversos relatos eficaces, divertidos, cheos de gracia e gran altura
narrativa.
</span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5068463658352330119.post-81825306139214414232016-12-02T23:00:00.000+01:002016-12-05T15:44:15.535+01:00Poetic@, na corda frouxa. En... 2ª edición?<a href="https://3.bp.blogspot.com/-I-Httwrd2V0/V-Ueo5l_7oI/AAAAAAAAGUY/ojrspulQEzw8K6vnQHYwDr_tNFcvLtdVQCLcB/s1600/PoeticaMuseo.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="277" src="https://3.bp.blogspot.com/-I-Httwrd2V0/V-Ueo5l_7oI/AAAAAAAAGUY/ojrspulQEzw8K6vnQHYwDr_tNFcvLtdVQCLcB/s400/PoeticaMuseo.jpg" width="400" /></a>Hai mes e medio, parte da programación de <a href="http://poetica.gal/" target="_blank"><i>Poétic@</i></a> deixou de funcionar debido a unha actualización automática do software. Ese feito obrigoume a revisalo e actualizalo, un proceso, por certo, con custes que se cadra sitúa unha obra dixital de ciberpoesía coma esta nunha... 2ª edición? Probablemente se poida considerar así. Entre outros motivos porque, ademais de actualizar a <a href="http://estudillimona.com/" target="_blank">programación</a>, aproveitei para facer pequenos cambios. Algúns son pouco relevantes, como o de incorporar á portada a información do galardón que recibiu (<a href="http://franalonso.gal/poetic-o-libro-de-poesia-electronica-de-fran-alonso-recibe-o-premio-gala-do-libro-galego-ao-mellor-proxecto-literario-na-rede/" target="_blank">Premio Gala do Libro Galego ao Mellor Proxecto Literario en Internet</a>). Pero algún outro foi relevante e afecta á navegación, que agora é moito máis áxil: fixen desaparecer a miña longa introdución, é dicir, o limiar, ao que agora só se pode acceder a través dunha <a href="http://poetica.gal/prologo/" target="_blank">ligazón</a>, pero non a través da navegación páxina a páxina.<br />
Entretanto, publicouse <a href="http://proxectole.es/2016/07/poetic-a-ambiciosa-obra-e-literaria-de-fran-alonso/" target="_blank">unha recensión</a> relevante sobre o libro, relevante porque aparece nun ámbito especializado en Literatura Electrónica: <a href="http://proxectole.es/2016/07/poetic-a-ambiciosa-obra-e-literaria-de-fran-alonso/" target="_blank">Proxecto Le</a>, recensión que agradezo desde aquí.<br />
No pasado mes de xuño publicouse un artigo meu sobre <a href="http://poetica.gal/" target="_blank"><i>Poétic@</i></a> no semanario <i>Sermos Galiza</i>; unha valoración persoal sobre a súa recepción pública e crítica que partiu dunha iniciativa da AELG. Aproveito este momento para ofrecer en Cabrafanada unha versión que actualicei lixeiramente xa no mes de setembro, que <a href="http://franalonso.gal/wp-content/uploads/2016/09/Poetica-na-corda-frouxa_Cabrafanada1.pdf" target="_blank">tamén se pode descargar en pdf nesta ligazón</a>.<br />
<br />
<br />
<br />
<style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:Cambria;
panose-1:2 4 5 3 5 4 6 3 2 4;
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:-1610611985 1073741899 0 0 159 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-unhide:no;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:Cambria;
mso-fareast-font-family:Cambria;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:ES-TRAD;
mso-fareast-language:EN-US;}
.MsoChpDefault
{mso-style-type:export-only;
mso-default-props:yes;
font-size:10.0pt;
mso-ansi-font-size:10.0pt;
mso-bidi-font-size:10.0pt;
font-family:Cambria;
mso-ascii-font-family:Cambria;
mso-fareast-font-family:Cambria;
mso-hansi-font-family:Cambria;}
@page WordSection1
{size:612.0pt 792.0pt;
margin:70.85pt 3.0cm 70.85pt 3.0cm;
mso-header-margin:36.0pt;
mso-footer-margin:36.0pt;
mso-paper-source:0;}
div.WordSection1
{page:WordSection1;}
</style>
<span style="font-size: large;"><b><i><span lang="ES-TRAD">Poétic@</span></i></b><b><span lang="ES-TRAD">, na corda frouxa</span></b></span><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 18.0pt; mso-line-height-rule: exactly; text-indent: 1.0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 18.0pt; mso-line-height-rule: exactly; text-indent: 1.0cm;">
<span lang="ES-TRAD" style="font-size: 13.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Pasou
máis dun ano desque publiquei <a href="http://poetica.gal/" target="_blank"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Poétic@</i></a>
na web, unha forte aposta persoal, de literatura electrónica, tan novidosa como
arriscada. Así que agradezo este oportuno convite que se me fai desde a AELG e <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Sermos Galiza</i> para falar do libro. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Poétic@</i> é un libro de poesía electrónica
e transmedia, de acceso libre (<a href="http://www.poetica.gal/">www.poetica.gal</a>) que foi concibido e escrito
desde a curiosidade, a intuición e a experimentación. Conduciume ata ela o meu
interese por investigar, innovar, e un certo gusto por escribir desde a corda
frouxa, posición na que tamén, certo, sinto inseguridade. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 18.0pt; mso-line-height-rule: exactly; text-indent: 1.0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 18.0pt; mso-line-height-rule: exactly; text-indent: 1.0cm;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-zyuxmsEibPc/WEGJLKHlALI/AAAAAAAAGYE/6qEIsWQz1J0cMA8DiGeEb3Wf6BAcs48VQCLcB/s1600/peixe.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img alt="" border="0" height="266" src="https://2.bp.blogspot.com/-zyuxmsEibPc/WEGJLKHlALI/AAAAAAAAGYE/6qEIsWQz1J0cMA8DiGeEb3Wf6BAcs48VQCLcB/s400/peixe.jpg" title="" width="400" /></a><span lang="ES-TRAD" style="font-size: 13.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Nunca
un libro de poemas (<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Poétic@</i> é, en
definitiva, un libro de poemas) me roubou tantas horas, esforzo e dedicación. A
cambio, agasalloume unha prolongada conxuntivite a causa do exceso de horas
diante pantalla, transgredindo os lindes razoables do descanso. E deixoume a
boa experiencia de traballar con Kris Darias, programadora imprescindible para
resolver cuestións técnicas. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 18.0pt; mso-line-height-rule: exactly; text-indent: 1.0cm;">
<span lang="ES-TRAD" style="font-size: 13.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">A
recepción crítica de <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Poétic@ </i>apenas
xerou debate literario, se ben a concesión do Premio ao Mellor Proxecto
Literario na Rede que se lle outorgou hai un mes na Gala do Libro Galego
reavivou a súa actualidade. E aínda que facer visible <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Poétic@</i> resultoume bastante máis difícil do que contaba, recoñezo
que xoga ao meu favor, fronte a outros creadores que se desenvolven
exclusivamente no ámbito da literatura electrónica, o feito de ter ás miñas
costas un aval de 25 anos de traxectoria literaria e, sobre todo, moitos
títulos publicados en papel. Ora ben, en <i style="mso-bidi-font-style: normal;">strictus
sensus</i>, chama a atención que <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Poétic@</i>
fose recibido unicamente con dúas recensións críticas –á que en outubro de 2016 se lle suma a publicada en <a href="http://proxecto.le/">Proxecto.le</a>) e non atopase oco en
ningún suplemento literario de revistas ou xornais. É dicir, que foi menos
recensionado que a reedición do meu libro <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Silencio</i>
e moito menos que os meus recentes <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Contos
nerviosos</i>. Tamén é significativo que <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Poétic@</i>
non fose citado en case ningunha das panorámicas críticas que revisaron o
pasado ano literario 2015. A miña proposta para presentalo no Culturgal, por
primeira vez de forma física, a través dun recital multimedia tampouco foi
aceptado pola organización.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 18.0pt; mso-line-height-rule: exactly; text-indent: 1.0cm;">
<span lang="ES-TRAD" style="font-size: 13.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Un ano despois, pregúntome, intrigado, como
tería sido a recepción do libro se o publicase exclusivamente en papel. E digo
isto porque entendo que este comportamento está estreitamente ligado ao que
sucede coas publicacións que empregan soportes alternativos e ao lóxico desconcerto
que provoca <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Poétic@</i> con respecto ao
tratamento que se lle debe outorgar. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 18.0pt; mso-line-height-rule: exactly; text-indent: 1.0cm;">
<span lang="ES-TRAD" style="font-size: 13.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Probablemente
cabe dentro desa interpretación o feito de que só 36,65% das visitas a <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Poétic@</i> procedan do Estado español e que
un 15,79% procedan dos Estados Unidos, así como que o 61% das visitas
pertenzan a menores de 34 anos, o 15,50 % teñan entre 35 e 44 anos e a franxa
de idade á que eu mesmo pertenzo supoña unicamente o 12,50% das visitas. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 18.0pt; mso-line-height-rule: exactly; text-indent: 1.0cm;">
<span lang="ES-TRAD" style="font-size: 13.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Malia
existiren traballos pioneiros anteriores, o certo é que a nosa literatura apenas
dera pasos significativos nese sentido. A literatura electrónica aséntase e
procede das literaturas anglófonas (as que teñen o poder de irradiar a cultura
cara ao resto do mundo) e de sociedades tecnoloxicamente innovadoras. Nas
linguas peninsulares, a súa existencia é tímida. E, con todo, intúo que a nosa
concepción da literatura vai mudar no futuro próximo. A realidade é que a Internet
das Cousas comeza a acompañarnos na nosa vida diaria, os aparellos intelixentes
modifican os nosos xeitos de ocio, a narración multimedia apoderouse das formas
de contar actuais, a robótica e a biotecnoloxía teñen a forza dunha bola de
neve e a intelixencia artificial cambiará, probablemente, a nosa relación co
feito literario. Booktubers, redes sociais e plataformas de lectura nos
teléfonos móbiles están xa a mudar radicalmente os hábitos de lectura dos nosos
adolescentes. E se a sociedade está a transformarse tan vertixinosa, sen apenas
darnos tempo a que nos decatemos, a literatura non vai saír indemne de todo
isto. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 18.0pt; mso-line-height-rule: exactly;">
<br /></div>
<br />Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5068463658352330119.post-67086930508505035212016-11-08T20:54:00.000+01:002016-11-08T23:42:19.721+01:00Un sopro de aire fresco en portugués slam: «Nómada», de Joana Cabral<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<i><a href="https://2.bp.blogspot.com/-SFdacfuNDdE/V-UK8KnizGI/AAAAAAAAGUA/by9D1VRyjbc6jwKGzfFijLSSyAXb4o3zQCLcB/s1600/cda3d1e1a9313d944083509653009a29.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://2.bp.blogspot.com/-SFdacfuNDdE/V-UK8KnizGI/AAAAAAAAGUA/by9D1VRyjbc6jwKGzfFijLSSyAXb4o3zQCLcB/s320/cda3d1e1a9313d944083509653009a29.jpg" width="208" /></a></i></div>
Hai bastantes anos descubrín e merquei <a href="https://www.wook.pt/livro/nomada-joana-cabral/102338" target="_blank"><i>Nómada</i></a>, de <a href="https://www.wook.pt/autor/joana-cabral/31911" target="_blank">Joana Cabral</a>, nalgunha libraría portuguesa. Lina de inmediato. Lamentablemente, nunca poiden localizar a segunda e, que eu saiba, derradeira novela desta autora, <i>A cabra urbana. </i>Publicada en 2007, está descatalogada desde hai tempo e non volveu publicar ningunha outra. Tampouco ela, Joana Cabral, deixou demasiada pegada da súa prensenza en ámbitos literarios, apenas unhas migallas de Polgariña perdida na fraga escura. Ás veces teño a intuición de que podería ser unha escritora espectral vencida polas brétemas da decepción.<br />
<i><i><br /></i></i>
<i><a href="https://www.wook.pt/livro/nomada-joana-cabral/102338" target="_blank"><i>Nómada</i></a> </i>(2004) é un desas novelas tan desenfadadas e tan
afastadas do canon da literatura portuguesa que, se callar, naceu condenada a pasar
desapercibida nun país con tendencia ao <a href="https://bibliofilia.wordpress.com/2008/08/10/leitura-33/" target="_blank">academizante</a>. Fresca, escrita
nun portugués <i>slam</i> (do que aprendín moito vocabulario da rúa) nace coa vocación de reflectir o fastío e a
estupidez das clases acomodadas en Lisboa desde a visión dunha rapariga
rebelde e desencantada que decide fuxir da rutina nunha aventura á beira da ilegalidade. Unha especie de <i>Thelma e Louise</i>, pero menos efectista e máis
apegada á terra. Gostei moito.<br />
<br />Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5068463658352330119.post-48866624437491024372016-10-17T19:30:00.000+02:002016-10-18T08:59:10.458+02:00Castelao: a alquimia do humor na literatura<a href="https://3.bp.blogspot.com/-Epw5PKskZK8/V-UGmiTA_qI/AAAAAAAAGT4/sc6ifjM_OaEPyWjr8KCWxcK5u9GPPvs4ACLcB/s1600/98e56ddce9ca983b5712798119bbf246.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://3.bp.blogspot.com/-Epw5PKskZK8/V-UGmiTA_qI/AAAAAAAAGT4/sc6ifjM_OaEPyWjr8KCWxcK5u9GPPvs4ACLcB/s320/98e56ddce9ca983b5712798119bbf246.jpg" width="208" /></a><span style="font-size: large;"> Sempre me preguntei por que estes dous libros tan contrapostos de Castelao <a href="http://www.editorialgalaxia.es/catalogo/libro.php?id_libro=0011080002" target="_blank">se editan xuntos</a>. Supoño que debido a ese criterio extraliterario pero práctico que é a extensión. Un (<a href="https://gl.wikipedia.org/wiki/Retrincos" target="_blank"><i>Retrincos</i></a>) representa a sensibilidade e oficio dun
escritor excelente; o outro (<a href="https://gl.wikipedia.org/wiki/Un_ollo_de_vidro._Memorias_dun_esquelete" target="_blank"><i>Un ollo de vidro</i></a>) representa ao humorista
que desborda e afoga ao escritor, naufragando no seu intento de facer boa
literatura. En </span><span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;"><a href="https://gl.wikipedia.org/wiki/Retrincos" target="_blank"><i>Retrincos</i></a></span>, en cambio, vemos un escritor sublime, que é
quen de converter a anécdota en dor e vida e levala ao papel nun engaiolante
proceso de alquimia literaria que dosifica o humor con sabedoría. Dúas obras, dous Castelaos.</span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5068463658352330119.post-30136846691006935992016-10-03T19:03:00.000+02:002016-10-04T20:35:23.410+02:00Carlos Fuentes e a non ficción da guerrilla colombiana<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-A6V-A4K_uUE/V8xKuCSL9UI/AAAAAAAAGSI/XXYtA_TXsaIOknUf3Q_UQPhs8B-S2WQrgCLcB/s1600/1463168269_368545_1463168474_noticia_normal.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://4.bp.blogspot.com/-A6V-A4K_uUE/V8xKuCSL9UI/AAAAAAAAGSI/XXYtA_TXsaIOknUf3Q_UQPhs8B-S2WQrgCLcB/s320/1463168269_368545_1463168474_noticia_normal.jpg" width="201" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 16.0pt; mso-line-height-rule: exactly;">
<span style="font-family: "times";">Agora que as <a href="https://es.wikipedia.org/wiki/Fuerzas_Armadas_Revolucionarias_de_Colombia" target="_blank">FARC</a> e o goberno colombiano parecen dispostas a
un acordo definitivo de paz, mesmo malia o <a href="http://www.eldiario.es/internacional/Colombia-rechaza-referendum-acuerdo-FARC_0_565543482.html" target="_blank">resultado adverso</a> do referendo, e parece consolidado ese alto o fogo co que a guerrilla manifesta a súa vontade de deixar armas, é bo
momento para ler a novela póstuma de <a href="https://gl.wikipedia.org/wiki/Carlos_Fuentes" target="_blank">Carlos Fuentes</a>. </span><br />
<i style="font-family: times; line-height: 21.3333px;"><a href="https://www.fondodeculturaeconomica.com/librerias/Detalle.aspx?ctit=999415R" target="_blank">Aquiles o El guerrillero y el asesino</a></i><span style="font-family: "times"; line-height: 16pt;"> </span><span style="font-family: "times"; line-height: 16pt;">(con ese título que non me gusta nada) é unha magnífica novela de non ficción que dá conta da vida e morte
de <a href="https://es.wikipedia.org/wiki/Carlos_Pizarro_Leong%C3%B3mez" target="_blank">Carlos Pizarro</a>, comandante e líder da guerrilla do <a href="https://es.wikipedia.org/wiki/Movimiento_19_de_abril" target="_blank">M-19 </a>que foi asasinado en
1990 logo de deixar as armas e integrarse á vida política pola vía dun acordo
de paz.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 16.0pt; mso-line-height-rule: exactly;">
<span style="font-family: "times";">Antes de comezar a lectura, a miña memoria botou man
doutras novelas que abordasen o tema da guerrilla en América Latina, como <i style="mso-bidi-font-style: normal;"><a href="http://www.txalaparta.eus/libro/3707/la-monta%C3%B1a-es-algo-mas-que-una-inmensa-estepa-verde/" target="_blank">La montaña es una inmensa estepa verde</a></i>,
de <a href="https://es.wikipedia.org/wiki/Omar_Cabezas" target="_blank">Omar Cabezas,</a> que no seu día me trasladou á montaña das incursiones
guerrilleiras, os encontronazos co exército e as camiñatas inacabables. Pero a
de Carlos Fuentes –un escritor incuestionable– é moito máis ca iso e dá conta,
como non podía ser doutro xeito, do seu adn literario. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 16.0pt; mso-line-height-rule: exactly;">
<span style="font-family: "times";">En realidade, botando man dun título emblemático de
<a href="https://es.wikipedia.org/wiki/Eduardo_Galeano" target="_blank">Eduardo Galeano</a>, <i><a href="https://es.wikipedia.org/wiki/Las_venas_abiertas_de_Am%C3%A9rica_Latina" target="_blank">Las venas abiertas de América Latina</a></i>, o que aborda o escritor
mexicano na súa novela é a profunda ferida que causou en Latinoamérica o endémico divorcio entre a sociedade civil e a oligarquía política, e os danos
estruturais que esa ferida, persistente ao longo de toda a historia recente,
cincelou na pel dun continente que vive en carne viva o drama da desigualdade
social e da represión. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 16.0pt; mso-line-height-rule: exactly;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-jmUvlu9v_Y0/V8xK5YTZWPI/AAAAAAAAGSM/ImzjjdjRbfIBqHOko3gYj2muzK7lUbwuACLcB/s1600/Carlos-Fuentes-1.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="182" src="https://2.bp.blogspot.com/-jmUvlu9v_Y0/V8xK5YTZWPI/AAAAAAAAGSM/ImzjjdjRbfIBqHOko3gYj2muzK7lUbwuACLcB/s320/Carlos-Fuentes-1.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="font-family: "times";">Desde esa vocación panamericana de Fuentes, a novela
aborda a realidade colombiana: a política, a corrupción, a guerrilla, a ética,
a pobreza, a violencia, a rebeldía, o narcotráfico e a figura dos sicarios, encarnados nun
personaxe chamado Kike. Ese personaxe –como todos os personaxes– constrúese desde esa prosa elegante, intelixente,
suxerente, xoguetona, de percorrido longo, serpeante, que está moi lonxe do
estilo directo e impactante, sen artificios, co que outro bo escritor colombiano
<a href="http://www.lanacion.com.ar/1861690-fernando-vallejo-le-perdono-a-mi-madre-haber-tenido-hijos-que-para-mi-es-un-crimen" target="_blank">Fernando Vallejo</a> nos falou do seu país nunha novela que non daba respiro: <i style="mso-bidi-font-style: normal;"><a href="http://www.libros-antiguos-alcana.com/ficha-la+virgen+de+los+sicarios-vallejo+fernando-355137" target="_blank">La virgen de los sicarios</a></i>. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 16.0pt; mso-line-height-rule: exactly;">
<span style="font-family: "times";">Dise no limiar –de <a href="https://es.wikipedia.org/wiki/Julio_Ortega_(escritor)" target="_blank">Julio Ortega</a>, responsable da
edición, póstuma– que </span><i style="font-family: times; line-height: 16pt;"><a href="http://www.megustaleer.com/libro/aquiles-o-el-guerrillero-y-el-asesino/ES0148217" target="_blank">Aquiles o El guerrillero y el asesino</a></i><span style="font-family: "times"; line-height: 16pt;"> </span><span style="font-family: "times"; line-height: 16pt;">se postula como unha crónica –seica así a
consideraba tamén Carlos Fuentes– e mesmo cita </span><span style="line-height: 16pt;">«</span><span style="font-family: "times"; line-height: 16pt;">intentos» doutros narradores contemporáneos entre os que está <a href="https://es.wikipedia.org/wiki/Javier_Cercas" target="_blank">Javier Cercas</a> (sen dúbida, o narrador español que, a min persoalmente, máis me
interesa desde hai anos).</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 16.0pt; mso-line-height-rule: exactly;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-rsSNG-Wdp6w/V8xLAMy6TUI/AAAAAAAAGSQ/CQKzQQDTKR4c2wquMkrtkU-iaW9cHx9swCLcB/s1600/d2-3.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="251" src="https://4.bp.blogspot.com/-rsSNG-Wdp6w/V8xLAMy6TUI/AAAAAAAAGSQ/CQKzQQDTKR4c2wquMkrtkU-iaW9cHx9swCLcB/s320/d2-3.jpg" width="320" /></a><span style="font-family: "times";">Será, probablemente, unha crónica, aínda que non me
entusiasma ese apelativo que eu mesmo empreguei hai moitos anos para a miña novela <i style="mso-bidi-font-style: normal;"><a href="http://www.xerais.es/libro.php?id=49146" target="_blank">Tráiler</a></i>. Será, non o sei. Pero o que si
é, e o termo evita a confusión, é unha novela de non ficción (igual que <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Tráiler</i>, desculpando a comparación, que no seu día combinaba a ficción coa non ficción). E
se o fose –unha crónica, digo– sería unha crónica nada exhaustiva e
acronolóxica, do proceso de conformación e desaparición do movemento
guerrilleiro M-19; unha suposta </span>«<span style="font-family: "times";">crónica»
desdebuxada que se parapeta na linguaxe e na súa capacidade subversiva e
reveladora e que só cata –coma quen pincha a carne no forno para ver se xa está
feita– aqueles latexos do corazón da guerrilla que poñen ao descuberto a
verdade sen que o lector ou lectora presinta que está a ler, verdadeiramente,
unha novela.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 16.0pt; mso-line-height-rule: exactly;">
<span style="font-family: "times";">E esa é a diferenza desta non ficción de Fuentes coa
non ficción de Cercas: mentres o segundo adoita reconstruír os feitos para
poñer patas arriba a literatura e facela evidente para crear metaliteratura, o primeiro
emprega as novas armas da literatura para que o lector non se decate de que a
literatura é literatura.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 16.0pt; mso-line-height-rule: exactly;">
<span style="font-family: "times";">E, en calquera caso, ambos os dous son dous
narradores enormes, cunha punzante capacidade transgresora, que consiguen
rachar a estrutura da novela para abordar a realidade desde unha nova ollada. </span><br />
<span style="font-family: "times";"><o:p>En fin, esperemos, como querería Carlos Fuentes, que a vontade de paz triunfe, dunha vez por todas, en Colombia.</o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 16.0pt; mso-line-height-rule: exactly;">
<br /></div>
<!--[if gte mso 9]><xml>
<o:DocumentProperties>
<o:Template>Normal.dotm</o:Template>
<o:Revision>0</o:Revision>
<o:TotalTime>0</o:TotalTime>
<o:Pages>1</o:Pages>
<o:Words>514</o:Words>
<o:Characters>2933</o:Characters>
<o:Company>aaa</o:Company>
<o:Lines>24</o:Lines>
<o:Paragraphs>5</o:Paragraphs>
<o:CharactersWithSpaces>3601</o:CharactersWithSpaces>
<o:Version>12.0</o:Version>
</o:DocumentProperties>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves>false</w:TrackMoves>
<w:TrackFormatting/>
<w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone>
<w:PunctuationKerning/>
<w:DrawingGridHorizontalSpacing>18 pt</w:DrawingGridHorizontalSpacing>
<w:DrawingGridVerticalSpacing>18 pt</w:DrawingGridVerticalSpacing>
<w:DisplayHorizontalDrawingGridEvery>0</w:DisplayHorizontalDrawingGridEvery>
<w:DisplayVerticalDrawingGridEvery>0</w:DisplayVerticalDrawingGridEvery>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:DontAutofitConstrainedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
</w:Compatibility>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="276">
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]-->
<!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Tabla normal";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ascii-font-family:Cambria;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Cambria;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
</style>
<![endif]-->
<!--StartFragment-->
<!--EndFragment--><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 16.0pt; mso-line-height-rule: exactly;">
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.com0