17.5.17

Carlos Casares: «A intolerancia é o que máis me revolve o estómago»


Esta entrevista rápida fíxenlla a Carlos Casares en 1991 e publicouse na contraportada do Diario 16 de Galicia. Está reunida, xunto con outras 33 entrevistas máis, no meu libro Contesta ou disparo, que se pode descargar gratuitamente da miña web. Fíxenlle outras, xa longas, que terei que rescatar.


«A intolerancia é o que máis me revolve o estómago»


Carlos Casares Mouriño, escritor, é autor de novelas como Os mortos daquel verán ou Xoguetes para un tempo prohibido. Ademais, é tamén o director dunha editorial histórica: Galaxia.



O libro seu do que estea máis satisfeito.
—Aínda que é difícil de dicir, talvez de Ilustrísima e de Os escuros soños de Clío

Un libro que lle gustaría publicar na súa editorial.  
—Todos os grandes novelistas europeos do século XIX. 

Un escritor.
—Flaubert e Eça de Queirós. 

Un título.
 —Madame Bovary.
Un mestre.
—Tolstoi, como novelista. 

Algo que lle revolva o estómago.  
—A intolerancia. 

Algo que lle produza vergoña allea. 
 —A ignorancia atrevida. 

A que idioma lle gustaría que o traducisen?
—Ao inglés, porque non estou traducido a ese idioma. 

Que eliminaría da cultura galega?  
—A incultura. 

Que lle falta á cultura galega?  
—Máis cultura. 

Que faría de novo se volvese nacer?  
—Probablemente vivir máis no estranxeiro. 

Aceptaría ser conselleiro de cultura?  
—Non

8.5.17

As razóns polas que solicitei a retirada de concurso de «Poétic@», finalista na II Gala do Libro Galego

A semana pasada enviei un correo electrónico á organización da II Gala do Libro Galego solicitando a retirada de concurso de Poétic@, que figuraba entre os finalistas na categoría de Mellor Proxecto Literario en Internet.  Entendo que é coherente e honesto dar explicacións públicas das razóns da miña solicitude, polo que reproduzo o correo enviado á organización, en resposta ao correo en que se me citaba para que acudise como finalista o vindeiro 20 de maio en Compostela:




Da miña consideración:
Recibín estes días o convite para asistir á Gala do Libro Galego en calidade de finalista co meu libro de poesía electrónica e crossmedia Poétic@ (2015). Debo dicir, antes de nada, que agradezo profundamente a confianza que moitas persoas depositaron, novamente, no meu libro e o meu profundo respecto e gratitude a quen votou por Poétic@, de xeito que hoxe volve estar finalista.
Unha vez dito isto, e dado que Poétic@ xa foi o libro gañador na mesma categoría o pasado ano 2016, gustaríame puntualizar que non me parece oportuno, tanto para min como para o premio, que un titulo xa premiado nunha edición anterior poida volver a ser galardoado. Nese sentido, quero facer constar que Poétic@ non é un blog que se actualice diaria, semanal ou mensualmente de xeito que se renoven os seus contidos, senón unha obra literaria en soporte dixital, pechada e rematada en 2015 que o xurado da I Gala do Libro Galego tivo a ben recoñecer o pasado ano como mellor proxecto literario en Internet, tal e como xa consta na portada da propia obra: http://poetica.gal. Entendo que o feito de que volva estar finalista supón un novo recoñecemento para o meu libro, que sen dúbida valoro e agradezo, pero tamén debo confesar que me produce certo rubor e desconcerto volver a estar de novo entre os finalistas pois non lle atopo ningún sentido nin á posibilidade de que se volva premiar co mesmo galardón e na mesma categoría unha obra xa premiada, como tampouco a que quede finalista unha obra que xa foi recoñecida o ano anterior. Paréceme que non é bo nin para o premio nin para min.
Por estes motivos solicito encarecidamente a retirada de concurso de Poétic@ como obra finalista. Sen dúbida, acudirei á II Gala do Libro Galego, pero na miña calidade de editor e non na miña calidade de autor.
Moitas grazas e un afectuoso saúdo,
Fran Alonso