Un poema de «Ciudades» musicado

Teño que agradecerlles a Ángeles Fernández Martín e a J. Juan López Raya que me enviasen a ligazón a esta pequena e fermosa produción feita a partir dun poema meu de Ciudades, a tradución ao castelán de Cidades. 

Eles recitan con voz, música e canto ese poema, na súa tradución ao castelán («Entre todas las ciudades»), publicado actualmente por Kalandraka.

O certo é que «Cidades» foi sempre un libro afortunado. Publicado en 1996, tivo tres edicións diferentes (non reimpresións, senón edicións) en galego en Xerais; as dúas primeiras ilustradas por Pablo Otero «Peixe» e a terceira (a actual) ilustrada a partir das miñas propias fotografías.

Tamén tivo dúas edicións en castelán, e dúas editoras diferentes. A primeira, na editorial Espasa Calpe, coas ilustración de «Peixe», aínda que diferentes ás da edición orixinal; e a segunda (a actual) en Kalandraka, con ilustracións de Marc Taeger.

 

Conversando con María Solar no Zig Zag

María Solar entrevistoume hai un par de semanas no programa Zig Zag, da TVG, sobre a miña novela A punta de pistola (aquí pode descargarse un completo dossier moi gráfico sobre a novela), e sobre a reedición, na colección Sopa de Libros, do poemario infantil Cidades, que eu mesmo ilustrei (con certo descarado atrevimento, desculpando). A entrevista vai desde o blog da camioneira Camila ás fotografías manipuladas que empreguei en Cidades. Por suposto, moitas grazas a María e a todo o equipo do Zig Zag por estar aí a diario, dándolle visibilidade á cultura.

Os domingos

Un poema de Cidades en vídeo. Este foi realizado por Colegas das Palabras, do IES Julio Prieto Nespereira.

O mendigo de Cidades

No ano 1998 escribín para a Revista Bravú este texto sobre un mendigo de longas barbas –chamado Xosé– que daquela vagaba polas rúas de Vigo cuberto sempre cun impermeable amarelo. Cando eu servía mesas no restaurante Garabelos, propiedade de meu pai, servíalle un café cada mañá, pois a primeira hora acudía a almorzar ao noso abeiro. Nel está inspirado o poema "Teño un amigo que dorme", do meu libro Cidades, que tan fermoso aparece no documental "Os ollos da cidade", de Lara Barcelos, que reproduzo abaixo.

Xosé Sen Pasado

A barba revolta, abundante, canosa, unida ao cabelo que se lle dispara en ciclón. A fronte engurrada, coroada por unha cinta ancha que lle amarra os pelos. Os ollos afundidos. A mirada profunda, entrañable. A conversa racional, extremadamente radicional. Tan racional que perde o sentido por exceso de pureza. ¿Quen é este home? O seu nome é Xosé. A súa vivenda, a rúa. O seu refuxio, o porto. O seu amor, un can e un café con leite con moito azucre. Xosé carece de pasado. Un día borrouno do seu disco duro para sempre. En Vigo todo case o mundo o coñece de cruzalo polas rúas. Moi pouca xente sabe como se chama. Moi pouca fala con el. Hai quen aventura datos sobre a súa procedencia. Hai quen lle tece historias que cosen unha lenda. ¿Quen é? Simplemente, un dos vagamundos anónimos máis coñecidos da cidade. ¿De onde vén? De calquera sitio a onde Paco Lobatón nunca poderá chegar. Afortunadamente.

Proposta escénica a partir de Cidades

Os alumnos de 1º D do IES Illa de San Simón de Redondela fixeron unha excelente proposta escénica a partir de varios poemas de Cidades, que foron representados por cunha abraiante capacidade plástica. Parabéns.

Poemas con música

Hai uns meses chegoume un correo de María e Tomás, dúas persoas a quen non coñezo, solicitándome permiso para colgar na súa web tres poemas meus, traducidos e publicados en castelán.
Ela é a lectora e el é o técnico. Ela é a voz e el é o son. E teñen unha fermosa e intersante páxina a través da que ofrecen textos literarios lidos con música e gravados no seu estudio. A maior parte das producións sonoras emítense previamente na radio libre TAS-TAS, de Bilbao e tamén entre círculos de persoas interesadas na lectura e na súa promoción. Xa que logo, ademais dos meus poemas, recomendo a súa páxina, en euskera (a maior parte) e castelán, desde a que pretenden ofrecer textos interpretados a partir dunha atmósfera coidada, con mimo e sen presas.

Un poema de Cidades, en vídeo

Acabo de descubrir en Youtube este vídeo, que non coñecía, feito por un grupo de alumnas de 3º ESO da Pobra do Caramiñal a partir dun poema de Cidades. Moitas grazas, rapazas.

Cidades

Os rapaces e rapazas de lingua e literatura galega de terceiro da ESO do IES da Pobra do Caramiñal fixeron tres podcast con senllos poemas de Cidades, recitando a múltiples voces. Os poemas dos podcast son: «Coñecín as cidades do norte»,«As ambulancias son mestas» e «Quero visitar as cidades do deserto. Ademais, fixeron un curioso e divertido vídeo co poema «Na cafetería hai flores». Pois gustoume moito.

Cidades en audio.

Cidades en vídeo.

Por certo, moi innovador o procedemento didáctico. Parabéns.

Ciutats

Dado que hoxe estarei xa en Barcelona presentando de Mals de cap, vou aproveitar para reproducir en Cabrafanada dous poemas do meu libro Cidades, traducidos por Santiago Cucurella.


Quan ploro,
Ho faig sempre damunt dels mapes,
per a què plogui damunt les ciutats preferides.
Les ciutats dels mapes,
aquelles que es poden recórrer
amb el perfil perdut de la mirada,
i viatjar d’una a una altra en un segon,
abastar-les totes.
o viure a totes i a cap.
Són les ciutats dels mapes,
les urbs damunt les que sempre ploro
quan estic desonsolat.


Entre totes les ciutats més m’estimo
les que dormen damunt del mar
o aquelles que s’enlairen en la sorra
del desert.
Les primeres estan habitades
per sardines d’argent,
i les segones per
dàtils de llum.