Malia as voces que falan da morte do booktráiler, cuestión que é moi discutible, moi especialmente nun momento en que emerxe a narrativa transmedia con toda a enerxía que lle inxecta o futuro dixital, con Silencio decidinme, por primeira vez, a facer un booktráiler. Refírome, claro, a un booktráiler ficcionado, pois un bo booktráiler, entendo eu, ten que manexar os mesmos plantexamentos narrativos que unha novela. Con todo, eu xa fixera un booktráiler con Un país a medio facer, pero realizado dentro dos parámetros dunha peza xornalística (reprodúzoo máis abaixo).
Aínda que non lle quito algunhas razóns ao artigo citado, creo que nada ten que ver a morte do booktráiler coa súa popularización, que foi impulsada grazas á versatilidade e simplificación das ferramentas de edición de video. Sen dúbida, ese tamén é un dos motivos polos que eu mesmo puiden realizar o meu propio booktráiler. E, aínda que puidese parecer sorprendente que eu diga iso, o coñecemento e manexo das ferramentas multimedia son unha necesidade para o escritor do futuro –case do presente– ante os novos retos da literatura transmedia. Eu xa estou a traballar nese camiño e espero poder ofrecerllo aos meus lectores e lectoras axiña, dando un paso moito máis avanzado e decidido que o modelo de edición estendida que empreguei en O meu gato é un poeta.
Entendo que o meu booktráiler de Silencio adoece de dificultades e descoñecemento técnico pero en cambio exhibe as armas de quen ten a experiencia de saber construír unha historia. Ora ben, tanto un coma outro, serán factores decisivos no futuro. Teño o convencemento de que os escritores e escritoras teremos que posuír tamén certo espírito de tecnólogos/as. E iso non significa, en absoluto, renunciar á palabra, que continuará a ser o elemento imprescindible do noso traballo. Pero só apostar por esa liña significará facer noso o futuro.
Silencio (Xerais, 2014)
Un país a medio facer (Xerais,2008)