O suicidio do poeta

Logo de tanta extenuación política, hoxe a literatura volve a Cabrafanada. Vouvos ofrecer un texto impresionante, traducido ao castelán (Hiperión) polo poeta galego Xoán Abeleira hai xa cinco anos. Trátase dun libro do poeta africano Jean-Josep Rabearivelo (1901-1937). O malgache Rabearivelo foi un escritor de expresión francófona (como case todos os africanos dos que chegamos a saber algo, escribiu na lingua colonial) e na súa "Última páxina dos Cadernos Azuis" (Diario inédito do autor) vai poetizando, en directo, o seu suicidio. É, daquela, o derradeiro texto que escribiu na súa vida. Aínda que a traducción ao castelán de Abeleira é moito mellor que a miña ao galego, que parte da súa (as miña desculpas), obviamente, ofrézovolo en galego pois así é como teño o texto dixitalizado, logo de que o traducise hai dous ou tres anos para lelo nunha emisora de radio e, posteriormente, nalgún centro de ensino. O texto que vos ofrezo está estractado:

Última páxina dos Cadernos Azuis

—Ás 14 horas menos 9 minutos do meu reloxo, tomo 14 pílulas de 0,25 miligramos de quinina, para ter a cabeza ben pesada e aturdida. E un pouco de auga para engulilas.

A idade de Guérin, á idade de Deube
un pouco máis vello ca ti, Rimbaud anti-nada,
dado que esta vida móstrase demasiado rebelde
e que a abella esgotou todo o polen posible,
nada queda por desputar, nada que agardar,
agás, tendido sobre a area ou a pedra, baixo a herba,
botar unha ollada tenra
sobre todo aquilo que algún día formará gavelas.
(…)
Pero, ¿qué presencia máis pura pode haber
que a de estar rendido a ti, oh doce Nai, oh Terra?
Todos nos reencontraremos na túa soidade
poboada e deserta coma o océano.
E cada vez que aquí arriba sople o vento do sur
os de abaixo charlaremos dos supervivintes.
(…)
Pero xa sinto o ulido do pó
e das herbas; xa escoito a chamada da miña filla,
¡ah! por pouco que o esquecemento siluetease os vosos ollos de terra
¡lembrádevos algunha vez de nós, tranquilos nas nosas cavernas!

—Ás 14 horas 37 minutos do meu reloxo.
A quinina comeza a facer efecto; nun pouco de auga con azucre, vou tomar máis de 10 gramos de cianuro potásico (…)

Bico o álbum familiar. Envíolles un bico aos libros de Baudelaire que teño no outro cuarto.
15 horas 2 minutos. Vou beber isto. Xa está.
Mary, fillos, os meus pensamentos, os meus últimos pensamentos, son para vós.

Inxiro un pouco de azucre. Afogo. Voume tumbar.