A literatura infantil de Carlos Casares

No ano 2002 solicitáronme da revista do Instituto de Estudos Miñoranos un colaboración sobre a obra infantil de Carlos Casares. Daquela, púxenme mans a obra e entreguei un longo artigo que saíu publica na primavera de 2003 na revista Monografías REM (Revista de Estudos Miñoranos), dedicado naquel número á figura de Casares, que acababa de falecer.
Dado que este é o ano de Carlos Casares, autor ao que se lle dedican as Letras Galegas 2017, pareceume oportuno recuperar aquel artigo (aínda que en certa medida poida estar superado, non deixa de ser unha análise que percorre todos os seus títulos de literatura infantil) e poñelo a disposición dos lectores e lectoras.
Non o reproduzo íntegro nesta anotación porque é demasiado longo (9 páxinas), pero pode ser lido ou descargado en pdf nesta ligazón. Aquí reproduzo unicamente as primeiras liñas.

• Descargar o artigo íntegro «A obra infantil de Carlos Casares», de Fran Alonso.

A OBRA INFANTIL DE CARLOS CASARES

Carlos Casares pertence a unha xeración (a da Nova Narrativa

Galega) da que, sen lugar a dúbidas, se pode dicir que abriu as portas da literatura infantil e xuvenil galega. Os textos de Casares (A galiña azul, 1968), pero tamén os de Xohana Torres (Polo mar van as sardiñas, 1967), os de Manuel María (Os soños na gaiola, 1968), os de Bernardino Graña (O león e paxaro rebelde, 1969) e, incorporados xa moito máis serodiamente

tamén os de X.L. Méndez Ferrín (Arnoia Arnoia, 1987) e os de María Xosé Queizán (O segredo da Pedra Figueira, 1989), son hoxe non só clásicos da nosa LIX senón, sobre todo, auténticos textos fundacionais. O crítico Miguel Vázquez Freire así o recoñece implicitamente con respecto a Carlos Casares cando titula un traballo da súa autoría sobre a literatura infantil galega De A galiña azul a Matapitos.com1. Aínda que existía o antecedente de Memorias dun neno labrego, de Xosé Neira Vilas, libro editado en 19612 (que inicialmente, segundo o autor, non foi creado para o público infantil pero que pertence á literatura infantil por apropiación), seguramente a responsabilidade da motivación que os membros desta xeración sentiron ante a necesidade de crear unha literatura infantil galega foron posiblemente as coleccións que a editorial Galaxia abriu uns anos antes, publicando traduccións de libros de literatura infantil en coedición coa catalana La Galera, para as que a propia Xohana Torres traduciu varios títulos a partir de 1966.  

(Seguir lendo)