Vigo

 

Reproduzo un texto sobre Vigo que me solicitou o xornalista Alfonso Armada para unha reportaxe.

O que máis me impresionou sempre de Vigo é o seu corazón. Un corazón non radial, que non está no centro, senón en todas e cada unha das súas periferias. Porque Vigo é unha cidade pluricardíaca, forte, cunha banda sonora polifónica que emite un forte aturuxo metálico. E é que Vigo sobre todo é resistencia, algo que moi poucas cidades europeas atesouran. Adoita falarse de caos urbano para definila, pero probablemente sexa ese caos o que a ordena e o que a racionaliza nas partes e na totalidade. Se cadra por iso, Vigo é unha cidade emocional, unha urbe que non provoca indiferencia. E ao tempo, Vigo é beleza, é ría, é brétema que trae acougo ao verán e estrés ao inverno, estrés que asusta aos foráneos. Cidade insólita, Vigo. Pero se algo a define é esa palabra que o fútbol vigués puxo de moda: afouteza.