¿Serea ou balea?

Aínda que nunca fago caso a ese tipo de correos masivos que recibo demasiado a miúdo e que, case sempre, son tópicos e tonterías, non me resisto a reproducir o texto deste que recibín hai pouco, polo que ten de valor simbólico. O único que fixen foi traducilo ao galego.

Este verán, ¿queres ser serea ou balea?

Din que unha muller, de características físicas descoñecidas, respondeu á pregunta publicitaria nestes termos:


Prezados Sres.:

As baleas están sempre rodeadas de amigos (golfiños, leóns mariños, humanos curiosos). Teñen unha vida sexual moi activa, preñan e teñen baleíñas do máis tenras ás que amamantan. Pásano en grande cos golfiños poñéndose moradas de camaróns. Enredan e nadan surcando os mares, coñecendo lugares tan marabillosos como A Patagonia, o Mar de Barens ou os arrecifes de Coral da Polinesia. As baleas cantan moi ben e ata gravan CDs. Son impresionantes e case non teñen máis depredador que os humanos. Son queridas, defendidas e admiradas por case toda a xente.

As sereas non existen. E se existisen farían colas nas consultas dos psicoanalistas porque terían un grave problema de personalidade: ¿muller ou peixe? Non teñen vida sexual porque matan os homes que se achegan a elas; ademais, ¿por onde? Así que tampouco teñen fillos. Son bonitas, é verdade, pero solitarias e tristes. En todo caso, ¿quen querería achegarse a unha rapaza que cheira a peixe?

Eu téñoo claro, quero ser balea.
Atentamente.