A lei electoral, vestida de xuíz, disparou a pistola de saída xusto cando a medianoite anunciou que entraba a madrugada do venres.
O PP tirou por todo o alto os seus foguetes de apertura. O candidato á presidencia do goberno do Estado, Mariano Rajoy xogou a dúas cartas: a primeira en Lugo e a seguinte no Obradoiro compostelán, con todo o goberno da Xunta sumiso aos seus pés. Foi o único candidato en Galicia que saíu á escena acompañado pola súa muller, en parte polas esixencias do guión que lle escriben os seus votantes e en parte por esa obsesión do PP pola preservación da familia tradicional. Ademais, compareceron os dous porque, xa o di o lema electoral do partido, Juntos vamos a más. Claro que a muller de Zapatero tamén subiu á escena en Madrid, porque o efecto dá un toque máis "humano". Rajoy, que sabe ben que en Galicia está o seu máis rico caladeiro, abre e pecha na querida Terra do Apóstolo, esperando que o guía espiritual do Ano Santo lle sexa favorable. O 16, último día, estará en Vigo. O Señor de los Hilillos quere deixar claro que Galicia aspira á presidencia do goberno mentres Zapatero, en Madrid, trata de recuperar os resentidos votantes de Rafael Simancas tras o escándalo de Tamayo e Sáez.
Porque ese foi o xesto de Zapatero no Pazo de Congresos de Madrid: un prolongado guiño aos votantes capitalinos. A Galicia virá un día, o 7, á Coruña, porque Paco Vázquez sempre lle garante público, satisfeito de escoitar como Bono, xa no inicio da campaña, continúa coa súa teima de lanzar dardos contra o nacionalismo.
Aquí queda Touriño, comprimido por Zapatero entre as pedras compostelás, que optou por abrir campaña, discretamente, na praza do Toural, mentres Mariano o Católico arengaba as súas masas no Obradoiro. No PSOE apostan por mandar para Madrid ao galeguista Ceferino e apelan ao voto últil contra o PP. O lugués José Blanco, secretario de organización de Zapatero, preferiu quedar acompañando ao seu xefe para rabuñar uns votos en Móstoles mentres, desde alí, envía mails á prensa sobre as necesidades de Galicia.
As necesidades de Galicia son, para Anxo Quintana, o líder do BNG, que o país teña peso propio na política do Estado e, con sorte e de cumprírense os seus visionarios vaticinios, algunha das chaves da gobernabilidade. Anxo Quintana apostou polo seu prato forte, a Galicia interior, e abriu campaña no casco histórico de Lugo, arroupado pola boa imaxe de Branca Rodríguez Pazos. Acompañouse do seu discurso, próximo ao beirismo, e do seu ton, moi afastado do beirismo, e non se fixo acompañar do seu padriño, o propio Beiras, que polo de agora continúa desaparecido da escena electoral.
Así que empezou a conta atrás para saber se Galicia é quen de premiar ao Señor de los Hilillos ou toda a bazofia do Prestige acabará por afogalo para sempre. Amén.
Amosando publicacións coa etiqueta Campaña electoral b>. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta Campaña electoral b>. Amosar todas as publicacións
28.2.04
O Gran Teatro Electoral
A Campaña Electoral é como un gran teatro, un espectáculo magno onde os actores representan sen titubear o papel que lles toca porque o teñen perfectamente asumido. Nos camerinos, antes de saír ante o seu público fiel, os candidatos modulan a voz, maquíllanse, ensaian, tempran os nervios, espreitan aos asistentes por detrás das cortinas e miden as súas forzas ante o espello. Na sala de butacas, excepto algúns curiosos, o público permanece á espera de escoitar o que desexa escoitar, e en disposición de entregarse, en corpo e alma, aos oradores. Nese gran teatro onde todo se repite convocatoria tras convocatoria, como unha película da que os espectadores case sempre intúen o final antes de que remate, hai algo de espectáculo catártico, de íntimo acto sacro e de purificación colectiva a alma se limpa. E sobre o escenario, desde a comedia ao drama e á traxedia, danse cita todos os xéneros posibles. Mentres, desde as beiras, os asesores de imaxe vixían cada frase, cada xesto e cada reacción dos asistentes coma se fose a primeira vez na súa vida que tal fixesen, coma se esa fose a derradeira batalla e ao tempo a nai de todas as batallas. E todo iso sen que ninguén repare en gastos. Hai caviar e champagne para todos. O caso é gañar. Comezou a Campaña Electoral.
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)