Perplexidade

A verdade é que non sei se me noqueou máis o jet lag ou o feito de que o concello onde vivo, Gondomar, volvese inesperadamente a min a tantos quilómetros de distancia, cando respiraba o cálido ambiente das rúas cubanas. De feito, aínda trato de dixerir a miña perplexidade ante sucedido, sobre todo cun concelleiro –o de Cultura– polo que, á marxe das ideas políticas, sentía aprecio. Todo isto prodúceme unha profundísima tristeza ao tempo que unha aguda desconfianza ante o comportamento humano. E, con todo, creo firmemente na incorruptibilidade ante a ambición, sexa económica ou política. Como tamén estou convencido de que quen xoga con lume acaba queimándose. É a vida, que non perdoa. E así ten que ser.