Coñecéndome aínda máis

Isto dos ruxe-ruxes son cousas simpáticas. A través deles acabas sabendo cousas de ti mesmo que descoñecías. Xa contei en Cabrafanada (foi en 2004) cando se correu por Vigo a voz de que eu era propietario dunha libraría. A consecuencia dese ruxe-ruxe e, ante o meu abraio, un individuo que eu non coñecía de nada foi visitarme á editorial para solicitarme un posto de traballo na devandita libraría.



Agora, con moito retraso (¡varios anos!), acabo de dar cun comentario, tamén do ano 2004 (debeu ser un ano especialmente importante para min), no vello blog dunha amiga, e ademais miñorana, que agora está en Blogaliza. O Anónimo autor do comentario (chamado Rafa) informa de cousas sorprendentemente agradables sobre min mesmo. Grazas, rapaz, por manterme informado.
Antes de nada, debo dicir que lle agradezo o adxectivo "patético" para a miña narrativa, pero nunca fun tan ambicioso; gustaríame que me saíse sempre patética, pero non o dou conseguido. En todo caso, grazas. Polo demais, comparto perfectamente o de que a miña poesía é bochornosa. De feito, a min mesmo me acalora. Niso, non discuto.
Ora, se do anterior era plenamente consciente, o de que son accionista de Xerais e de Promocións Culturais Galegas é algo que descoñecía. Agradézolle moito ao anónimo que me informe do caso, pois así paso correndo polas respectivas empresas a cobrar os dividendos, a ver se con ese impulso logro rebaixar algo a miña hipoteca. Lástima que non o soubese antes, pois xa debín deixar de cobrar moitos cartos. Claro que, como o comentario é do 2004, ignoro se sigo sendo propietario das accións ou xa as vendín. Non sei se o Anónimo estaría disposto a informarme. Quedaríalle moi agradecido. Incluso lle regalaría un dos libros de Chus Pato ou de Xabier Cordal que eu editei. De Yolanda Castaño, síntoo pero non podo; nunca tiven o pracer de ser o seu editor. Grazas por informarme; vales un mundo, rapaz.