Sempre me preguntei por que estes dous libros tan contrapostos de Castelao se editan xuntos. Supoño que debido a ese criterio extraliterario pero práctico que é a extensión. Un (Retrincos) representa a sensibilidade e oficio dun
escritor excelente; o outro (Un ollo de vidro) representa ao humorista
que desborda e afoga ao escritor, naufragando no seu intento de facer boa
literatura. En Retrincos, en cambio, vemos un escritor sublime, que é
quen de converter a anécdota en dor e vida e levala ao papel nun engaiolante
proceso de alquimia literaria que dosifica o humor con sabedoría. Dúas obras, dous Castelaos.
Ningún comentario:
Publicar un comentario