Hai bastantes anos descubrín e merquei
Nómada, de
Joana Cabral, nalgunha libraría portuguesa. Lina de inmediato. Lamentablemente, nunca poiden localizar a segunda e, que eu saiba, derradeira novela desta autora,
A cabra urbana. Publicada en 2007, está descatalogada desde hai tempo e non volveu publicar ningunha outra. Tampouco ela, Joana Cabral, deixou demasiada pegada da súa prensenza en ámbitos literarios, apenas unhas migallas de Polgariña perdida na fraga escura. Ás veces teño a intuición de que podería ser unha escritora espectral vencida polas brétemas da decepción.
Nómada (2004) é un desas novelas tan desenfadadas e tan
afastadas do canon da literatura portuguesa que, se callar, naceu condenada a pasar
desapercibida nun país con tendencia ao
academizante. Fresca, escrita
nun portugués
slam (do que aprendín moito vocabulario da rúa) nace coa vocación de reflectir o fastío e a
estupidez das clases acomodadas en Lisboa desde a visión dunha rapariga
rebelde e desencantada que decide fuxir da rutina nunha aventura á beira da ilegalidade. Unha especie de
Thelma e Louise, pero menos efectista e máis
apegada á terra. Gostei moito.
Também eu li e adorei este livro. Que pena que num país tão pobre em talentos literários tenha passado despercebido, com responsabilidade desde logo pela editora que não soube promover esta obra. Também li o segundo livro de Joana Cabral e pensei que realemente ela se enganou ao nascer portuguesa, porque a sua escrita refrescante e os temas oportunos mereciam outro país. E percebo porque ela deixou de escrever.
ResponderEliminarGreat novel!
ResponderEliminar