14.12.09

Sobre o e-book e a propiedade intelectual

Polo momento, o meu artigo en ANT desta semana. Será un tema que amplíe en Cabrafanada en canto dispoña dun pouco de tempo, porque me parece un tema abondondo relevante para crear debate e evitar tanto as demagoxias como os prexuízos.

9.12.09

A cara oculta de Facebook

Unha visión apocalíptica e catastrofista, sen dúbida, pero que tamén supón un aviso importante ante o uso acrítico das redes sociais.

2.12.09

Club de lectura Anxel Casal

O pasado 28 de outubro estiven no Club de Lectura da Biblioteca Pública Ánxel Casal, de Santiago de Compostela, falando de Males de cabeza, o libro escollido para esa sesión do club. Soprendeume moi gratamente a profundidade da lectura e do debate que os asistentes ao club estableceron en torno ao meu libro. Resultou moi grato e satisfactorio escoitar as opinións daqueles lectores e lectoras que non só leran o libro senón que, a maiores, coñecían practicamente todas as súas referencias literarias e cinematográficas. Para a lectura de cada libro, establecen dúas reunións previas e un encontro final, xa co autor ou autora presente. O resultado é magnífico.
O próximo 18 de decembro estarei, novamente con Males de cabeza, no Club da Axencia de Lectura de Xeve, en Pontevedra, e en xaneiro no Club de Lectura de Pontevedra.



23.11.09

The Incredible Book Eating Boy

Rosana Estévez, a responsable de dinamización de Espazo Lectura, envíame esta marabillosa animación co libro como protagonista: The Incredible Book Eating Boy.

16.11.09

A novísima dereita e nós

Neste mínimo respiro (dixital) aproveito para recomendar moi vivamente un libro en pdf, de Manuel M. Barreiro, que cumpre cinco anos de paso por todas partes, coma vén facendo practicamente desde que naceu. A novísima dereita e nós é un texto lúcido, sarcástico, corrosivo, cheo de ironía, e cunha enorme capacidade analítica. Ademais, leva unha fermosa portada tipográfica (con oficio de editor) e ofrécese con licencia Creative Commons. Descárgao.

1.11.09

Os restos de Lorca

Recibín por correo electrónico, dun amigo poeta, esta carta para asinar, sobre a exhumación dos restos de Lorca. Decidín non asinala, en primeiro lugar porque me identifico máis con esta versión. E en segundo lugar, sobre todo, porque non é unha carta razonada nin argumentada senón unha carta retórica fundamentada nun victimismo pouco racional.


CARTA A FEDERICO GARCÍA LORCA
BARRANCO DE VIZNAR, S/N
GRANADA
26 de octubre de 2009

Estimado Federico:


Te escribimos para avisarte pues se comenta en la plaza que esta noche vuelven a por tí. Lo harán como aquel día, sin juicio, sin jueces, aprovechando las tinieblas de la impunidad. Hemos levantado la voz para avisarte pero sus aullidos de lobos sedientos de fama han amordazado nuestro grito de justicia. Disfrazados de sabios y de filántropos oirás como sus pasos quiebran los huesos de los que te acompañan. Han pisado otras tumbas y llevan en sus bolsillos las balas que te mataron. Se lo dijimos al juez pero el juez no encontró motivos. Se lo dijimos al gobernador pero el gobernador no lo consideró oportuno. Lloran las hijas y los hermanos y ahora, Federico, lloramos los nietos.

Escapa, Federico: vuelven a por tí y nos obligarán a tragar de nuevo la amargura de tu última noche. Escapa, Federico, hacia las estrellas y si encuentras a Temis cuéntale lo que está pasando. Quizás ella pueda ayudarnos.

Tuyos para siempre

Liles García
Fermín Sánchez
Dolores Cabra
Amparo Panabiere
Adelina Kondratieva
Elvira Godás

URGENTE. CARTA A FEDERICO GARCÍA LORCA. FIRMAR Y REENVIAR.

21.10.09

A estafa de Gondomar

Ante tanta falta de ética política, non cabe máis que indignación, moi especialmente nas persoas que pagamos impostos en Gondomar. A continuación reproduzo un folleto de denuncia que circula estes días polo concello.


16.10.09

Kirmen Uribe

Un día miña nai
levoume ao mercado.
Aló mercoume un pitiño.
Estaba dentro
dunha caixa de cartón
(....)
Un libro é iso:
Unha caixa de cartón
Con algo vivo dentro.

Kirmen Uribe

7.10.09

México

Foto sacada do blog de Faktoría K. Males de cabeza en México.

2.10.09

A araña e mais eu, en Clij

Reseña de María Jesús Fernández sobre "A araña e mais eu" na revista Clij do mes de setembro.

24.9.09

Alameda

Outro referente musical da miña adolescencia; unha proposta de calidade.

6.9.09

Entrevista en agosto

Como a saída da entrevista que me fixo Manuel Vidal Villaverde para o Galicia Hoxe me colleu de vacacións e de viaxe, non puiden metela en Cabrafanada. Aí vai.

1.9.09

Música para un Ouveo, en Vigo

O concerto Música para un ouveo, que se estrea o xoves na Coruña, estará o próximo venres no Auditorio do Centro Cultural Caixanova en Vigo. O concerto, con música e dirección de Borja Costa, baséase no extraordinario poema Ouveo, de Allen Ginsberg (que eu xa trouxen a Cabrafanada noutra ocasión, na propia voz de Ginsberg), traducido ao galego e recitado, durante o espectáculo, por Xoán Abeleira. Dado que fun convidado polos responsables do concerto a facer de Mestre de Cerimonias na sesión de Vigo, alí estarei tamén. Ese papel vaino representar, o xoves, na estrea mundial na Coruña, Manuel Rivas. O concerto (con violín de Andrés Cruz, viola de Sara Gómez Yunta, violín de Elisa Raposo, violoncello de Guillermo Martínez e Piano de José Ramón García Vázquez) está a ter unha grande repercusión nos medios de comunicación. Tanto o ABC como o Galicia Hoxe dedicáronlle os seus suplementos culturais e os demais medios publicaron informacións moi destacada sobre o evento. A tradución do mítico poema de Ginsberg –dou fe– é impresionante, como corresponde ao bo facer de Xoán Abeleira, tamén magnífico poeta. As entradas poden mercarse tamén a través da rede. Será este venres ás 21:00 H. Logo da xira galega, o ancho mundo espera por eles.









18.8.09

I Muvrini

Durante os anos 90 asistín, abraiado, a un concerto de I Muvrini nunha aldea perdida nas montañas do sur de Córsega. Dous anos antes de eu poder gozar deles en directo, as súas actuacións públicas eran prohibidas porque cantaban en lingua corsa.





13.8.09

O futuro da lingua

Este é un artigo meu publicado en La Voz de Galicia, en maio de 2002. ¿Que cambiou nestes máis de sete anos? Que unha corrente minoritaria, moi rancia pero con moito poder político e económico, tratou de vehiculizar estas circunstancias en contra da lingua galega.

O futuro da lingua

Sexamos francos; a sociedade galega non se preocupa demasiado polo futuro da súa lingua. O da lingua, nin é un tema socialmente importante nin está nas cavilacións da maior parte dos cidadáns. E, á marxe dos pronunciamentos politicamente correctos, os últimos traballos de investigación (e, sobre todo, unha simple ollada á sociedade) demostran esa apatía dos galegos e galegas con respecto á sorte da súa lingua. Corenta anos despois de que Celso Emilio Ferreiro definise o galego como «lingua proletaria do meu pobo», e a pesar dos innegables avances, penden sobre ela case os mesmos prexuízos que daquela. Hoxe, e coa complicidade dunha TVG folclorizante, o galego segue estando maioritariamente asociado ás clases sociais máis desfavorecidas, ou aos perseverantes nacionalistas e aos profesores de galego. Ademais, a presión desgaleguizadora da escola resulta esmagadora. De feito, é extraño o neno ou nena que, logo de ser educado en galego, non sufra o abandono da súa lingua ao ser escolarizado: para non sentirse «distinto» acaba falando exclusivamente en castelán, mesmo cos seus pais.
Se algo se desprende de todo isto é que logo de vinte anos da posta en marcha da Lei de Normalización Lingüística, o balance non pode ser positivo. Ademais, no ámbito político prodúcese un feito dobremente perverso. Por unha banda, os partidos de configuración estatal autoexclúense da promoción e defensa da lingua galega, e déixanlle ao nacionalismo o campo libre. Por outra, e en consecuencia, o nacionalismo tende a unha perigosa patrimonialización do galego. Nestas circunstancias, os cidadáns acaban por asumir que hoxe a lingua, que pertence á identidade cultural de todos os galegos e galegas e non ten ideoloxía (as linguas non a teñen), é unha cuestión que só lle afecta ás persoas que se identifican politicamente co nacionalismo.
A pesar de todo, é certo que a nosa lingua ten vida para moitos anos. Pero unha cousa é a vida e outra a vitalidade. Por iso, para vitalizar e restituír socialmente o galego no lugar que lle corresponde é necesario un apoio participativo das e dos cidadáns e unha nova e decidida política lingüística, que implique a todos os sectores sociais, que teña obxectivos e seguimento e que neutralice os principais prexuízos da poboación. Mentres tanto, en torno ao 17 de maio, o Día das Letras Galegas, teremos que seguir falando da lingua en vez de facelo de literatura.

FRAN ALONSO

4.8.09

On the road

Bon voyage! Cabrafanada está programado para sobrevivir sen min. Seguro que descubro que nin sequera me precisa. Von voyage!

30.7.09

Cordas do Sol

Cordas do Sol, outro grupo caboverdiano que me cativou naquel país de músicos. Pareceume unha banda tan extraordinaria que ao meu regreso paseille unha copia do CDD a Uxía e a Xurxo Souto, que o pincharon na Radio Galega.



29.7.09

O poder oculto

Sempre paga a pena seguir as análises de Manuel M. Barreiro, moi especialmente esta.

20.7.09

Domicilio virtual de Fran Alonso

Acabo de inaugurar unha web persoal,á que se accede a través do dominio www.franalonso.eu ou do enderezo cabrafanada.blogspot.com. Ademais, manteño o meu blog no enderezo que estaba ultimamente: cabrafanadablog.blogspot.com

Esta web, que se denomina "Domicilio virtual de Fran Alonso", está completamente feita por min, nun intento de superar os vellos modelos web e apostar polas tecnoloxías participativas. A plataforma base é a dun blog, que remite, na procura de información, a unha complexa arañeira composta, basicamente polas actuais posibilidades que ofrecen as redes sociais. Forman parte desta arañeira: 5 blogs, 4 canais de Yotube, 1 páxina de facebook, 9 páxinas de twitter, 1 álbum de picassa e 1 album de fotolog, 2 páxinas de googles pages e 2 páxina de google sites. A porta de entrada (Home), como xa indiquei, é o enderezo www.franalonso.eu ou o vello enderezo de Cabrafanada, que permite enlazar, xa que o meu dominio persoal non o permite.

Trátase de propoñerlles aos meus lectores e lectoras un novo tipo de web, máis participativo, máis actualizado, máis útil e vivo,onde as redes sociais teñen unha parte fundamental e onde a información rula constantemente, e onde se emprega o vídeo (a través de youtube) como ferramenta de coñecemento.

O Domicilio virtual de Fran Alonso ofrece información en sete linguas (galego, castelán, catalán, inglés, polaco, alemán, polaco e portugués),así como numerosos vídeos, fotografías, recursos didácticos, textos meus (algúns inéditos), información sobre cada un dos meus libros, críticas e recensións, reflexións literarias, enlaces web con toda a información existente de cada un dos libros, entrevistas comigo nos medios, etc. Trátase dunha web persoal, ao servizo da difusión dos meus libros, doada, persoal, primando o acceso aos contidos sobre o deseño e realizada desde a humildade das miñas propias posibilidades e das ferramentas que as novas tecnoloxías poñen ao noso servizo.

Recoñezo que logo dun ano traballando neste novo espazo, quedei esgotado. A partir de agora, ireina ampliando, con novas seccións, con moita tranquilidade. Espero que vos guste ou, cando menos, que sexa útil.

19.7.09

Nace Falantes

Nace FALANTES, Movemento polos dereitos lingüísticos. Longa vida e moitas iniciativas coma estas.
Por certo, alguén debería organizarse para inundar os medios de cartas a o director, como fan os que están contra o galego.
¿E non hai ninguén que se anime a facer camisetas con este texto?:
¿Ti tamén estás contra o galego?

Directas e con denuncia implícita.
Por certo, de que o manifesto Galego. Patrimonio da Humanidade volveu a duplicar os seus apoios esta semana, informa Brétemas. Os que están contra o galego, en cambio, só son catro, aínda que subvencionados polo Club Financiero e as FAES.

16.7.09

Profecía cumprida

Publicado en ANT a principios de febreiro de 2009.

PP


Se o PP gañase as eleccións á Xunta e puidese gobernar, nada sería igual que na época Fraga. O que entraría de cheo en Galicia é a longuísima sombra de Federico Jiménez Losantos que, desde a COPE, a emisora da Igrexa Católica, se parapeta no inmobilismo da extrema dereita española e remite a Acebes.
Ese é o partido «renovado» dun Alberto Núñez Feijoo sen personalidade que, incapaz de impulsar unha liña propia, se dobrega aos postulados máis rancios de Madrid. A entrevista que o citado xornalista lle fai na COPE (inserteina no meu blog) evidénciao.
Así as cousas, semella aínda unha posibilidade moi afastada que Galicia ou o Estado español poidan dotarse dunha dereita cívica, racional, moderna, liberada dos seus propios prexuízos e dos da historia. O PP nin sequera foi capaz de condenar o franquismo, de buscar un modelo propio lonxe das herdanzas da ditadura e, como se pode ver en Madrid, está demasiado ocupado en controlar, mesmo a través de escoitas telefónicas, as discrepancias internas. É o modelo de Esperanza Aguirre, o de Acebes, o de Jiménez Losantos e agora tamén o de Alberto Núñez Feijoo. Ese Núñez Feijoo que afirma sen rubor que suprimirá as galescolas (coma se as galescolas non fosen unha opción de libre elección) é un exemplo da intransixencia do PP con respecto ao galego, intransixencia que nin sequera Fraga Iribarne foi quen de asumir no seu día. O grave é que non é posible o debate porque se cuestiona a propia realidade, manipulada.
Agora, o PP en Galicia está radicalizado, borrou calquera inclinación galeguista, abandeira a galegofobia de Corina Porro, súmase á causa manipuladora de Galicia Bilingüe e preséntase como unha opción de futuro desoladora.

FRAN ALONSO

13.7.09

'Males de cabeza' protagoniza a primeira tese en galego en Polonia

O meu libro Males de cabeza, publicado por Xerais en 2001 na colección Narrativa, converteuse en obxecto de estudo da primeira tese presentada en galego nunha universidade polaca. Joanna Włodarczyk defendeu a súa tese de licenciatura na titulación de Estudos Culturais (especialidade de Estudos Ibéricos) na Facultade de Linguas Modernas da Universidade de Varsovia o pasado día 18 de maio, baixo a dirección do doutor Gerardo Beltrán. A tese foi presentada baixo o título de "Vocabulario cosmofrán: referencias e autoreferencias na obra de Fran Alonso e as súas implicacións na tradución ao polaco de Males de cabeza". Aínda non tiven oportunidade de lela, pero teño moitísimas ganas. Joanna Włodarczyk tamén traduciu Males de cabeza ao polaco, así como un relato de Cartas de amor ("To, o co nigdy nie pytałeś"), que tamén estará a disposición dos visitantes do novo espazo web que abrirei axiña.
Así mesmo, Karolina Franaszczuk publicou recentemente na revista polaca Policromía o artigo "Tłumaczac Frana Alonso ("Traducir a Fran Alonso").

12.7.09

Linguas amables

O 18 de outubro de 2004 (Goberno Fraga) publiquei a seguinte columna de opinión en La Voz de Galicia, titulada "Linguas amables":

Os responsables políticos do novo Plan de Normalización Lingüística insisten reiteradamente en que o galego ten que ser unha lingua “amable”. Nesa “amabilidade” teiman tamén algunhas voces de comentaristas que se expresan sempre en castelán. Eu, por suposto, estou convencido de que ningunha política lingüística pode ser nunca plantexada en termos de confrontación; e tamén sei, como filólogo, que as linguas, salvando os tópicos, non poden ser “amables”, pois esa é unha cualidade humana da que as linguas carecen. Potencialmente, todas as linguas son exactamente iguais e somos as persoas as que lles imprimimos os nosos valores e as nosa ideoloxía. Pero xa que se insiste tanto na necesidade desa “amabilidade” do galego, quixera dicir que a min, como galego-falante, me gustaría observar tamén a personificación da amabilidade na outra lingua, o castelán, coa que convivimos día a día, por veces invandínonos espacios aos galego-falantes que non existen para a lingua galega. Esa sensación de invasión, francamente, eu nunca a sentín ao revés, é dicir, cando era castelán-falante, lingua na que fun educado.
Así que, se puidese sumarme a esa equivocación de atribuirlle cualidades humanas a unha lingua, diría que me gustaría que o castelán fose máis amable comigo, por exemplo, no ámbito da banca; ou no ámbito xudicial; ou no ámbito da informática; ou cando a publicidade me apabulla en castelán, incluso na TVG; ou cando vexo que ninguén se atreve a presentar o seu currículo vitae en galego por medo a ser rexeitado no mercado laboral; ou cando só atopo vídeos e DVDs en castelán pero non en galego para as miñas fillas; ou cando, e isto é moitísimo máis grave, me vexo na obriga, como me sucedeu, de cambiar a miña filla, galegofalante, de centro escolar, porque lle tocou unha profesora galegofóbica, que incumpre as súas obrigas docentes sen que a Consellería de Educación, compracida no marco desta escola desgaleguizadora, faga nada por evitalo.
E gustaríame que o castelán fose máis amable comigo cando cos seus sons se afirma, a estas alturas da historia, que o galego non é válido como lingua de cultura nin como lingua de valor universal. E é que, como dicía Octavio Paz, hai quen é cosmopolita vivindo nunha aldea dos Andes e hai quen é un perfecto provinciano vivindo no corazón de Nova York.


O artigo publicouse integramente pero sen o derradeiro parágrafo. Todo sigue igual. Seica non pasan os anos.

9.7.09

Abre a fiestra e déixate mollar

Fermosos vídeos a favor do galego en Balbordo, o blog do Equipo de Normalización Lingüística do IES Auga da Laxe de Gondomar.


Abre a fiestra


Déixate mollar

6.7.09

Manifesto veciñal contra a moción de censura

Os veciños e veciñas de Gondomar estamos indignados. Estamos moi indignados. E así o vimos manifestando na rúa, durante toda esta semana, desde que se fixo pública a escandalosa moción de censura.
Calquera que sexan as nosas simpatías políticas, calquera que sexa a nosa orientación ideolóxica, os veciños e veciñas de Gondomar temos o deber de mostrar a nosa máis enérxica repulsa ante todo o que está a suceder no concello, con esta moción de censura inxustificable e absurda que só busca saciar os intereses particulares daquelas persoas que a promoven.
Os veciños e veciñas de Gondomar non podemos permitir outra vez que a trapallada e a ilegalidade volva ao urbanismo do Concello; os veciños e veciñas de Gondomar non podemos permitir, baixo ningún concepto, que resucite o espírito da corrupción que no ano 2006 levou á detención de dous concelleiros do PP; os veciños e veciñas de Gondomar non podemos permitir que o caos e a desobediencia legal retornen a un concello que no período anterior estivo gobernado por un alcalde ao que os xuíces condenaron a ano e medio de cadea.
Os veciños e veciñas de Gondomar non podemos permitir que catro concelleiros tránsfugas, que só procuran o seu propio beneficio, dean un golpe de man, desoíndo as ordes do partido que os vai expulsar, e traicioando aos que os votaron a quen se deben en primeiro lugar.
E, sobre todo, os veciños e veciñas de Gondomar non podemos aceptar a inmoralidade de que acceda á alcaldía unha persoa que xa cometeu graves ilegalidades urbanísticas mesmo antes de acceder ao cargo. Un alcalde debe ser unha persoa íntegra, alguén que, co seu comportamento exemplar e gran sentido cívico, se convirta nun intachable xestor, guiado pola eficacia e pola honradez fronte aos recursos públicos. Os concelleiros son cargos electos ao servizo da cidadanía e están obrigados a servir democraticamente e con xustiza as persoas ás que representan.
Xa que logo, esta moción de censura parécenos un farsa irresponsable, unha comedia triste e patética e, sobre todo, un acto de malversación da política, pois a política ten como misión servir ao pobo e en ningún caso empregala en beneficio propio nin comerciar con ela ningún tipo de favores.
Os veciños e veciñas de Gondomar non queremos ser partícipes do discurso perverso e manipulado dos concelleiros que dán este golpe de man, desprezando as súas obrigas co pobo e o seu deber cívico, así como o sentido dunha democracia que os habilitou para ser hoxe o que son. Non queremos ser partícipes dos comportamentos dunha oposición que botou abaixo toda a acción de goberno no Concello, que fixo gala dun incansable afán destrutivo, e agora, logo de fomentar a confusión e o desgoberno, pretende presentar unha moción de censura para facerse co poder, baixo a escusa de que a confusión e o desgoberno os fomentaron outros.
Por iso, os veciños e veciñas de Gondomar apelamos á responsabilidade dos partidos políticos Partido Popular, PSOE e BNG e dos seus militantes e votantes, para que todos esixan, connosco, que se faga xustiza e se desista dunha moción de censura que só vai traer enfrontamentos e tensión ao noso concello.
Todo o mundo en Gondomar sabe que esta moción de censura non é democrática, que responde a intereses alleos ao verdadeiro sentido do servizo público. Todo o mundo sabe que a acta de concelleiro non é unha parcela privada, senón que hai que exercela democraticamente, con responsabilidade e respondendo ao sentido dos votantes que a outorgaron. Todo mundo sabe que os tránsfugas, se fosen consecuentes, deberían marchar para a súa casa en canto deixan de representar ao seu partido.
Por iso, os veciños e veciñas de Gondomar esiximos que o actual goberno municipal esgote o seu mandato, que os tránsfugas abandonen os seus cargos e volvan ás súas casas, deixando que os seguintes candidatos ocupen os seus postos e que permitan dunha vez por todas que a xustiza, a democracia, e a honradez se instale, definitivamente, en Gondomar.

Gondomar, sábado 4 de xullo de 2009

5.7.09

A araña e mais eu



Reproduzo os textos da folla de novidades de Kalandraka:

Sinopse:
Un día alegre, de súpeto, una araña gorda e fea... brincou desde o ceo
para aterrar no meu corpo.
A descarada, primeiro explorou unha deda do meu pé, avultada coma un kiwi. Logo, subiu aos meus nocellos, rugosos como a pel dunha mandarina.



O libro:
Un álbum de gran beleza artística e literaria, ideal para
todos os públicos, dende os primeiros lectores ata os
adultos, pola delicadeza coa que as palabras percorren
a xeografía do corpo humano na figura dunha nena,
comparando cada parte cunha froita, a través da súa
forma, tamaño e textura. O recurso da araña,
considerado socialmente como un animal pouco
agraciado, proporciona un sutil contraste e mesmo un
certo toque de humor, facendo partícipes os lectores
das sensacións que percibe a protagonista do relato
ante o itinerario que realiza o insecto. Esta obra ofrece
un achegamento visual e poético ao corpo humano.

4.7.09

A cultura do medo en Gondomar

O xoves, en Gondomar, na manfiestación contra a moción de censura, fun testemuña dun feito propio do século XIX, que non crería que fose certo se non chega a ser porque o vin cos meus propios ollos: a muller de Manuel Núñez, o candidato de Move Gondomar e un dos responsables da moción de censura, apuntaba nun caderno, desde o balcón da súa casa na Alameda, o nome das persoas que participaban na manifestación. En 2009 e facendo gala da cultura do medo!!!!

Onte venres,varios centos de coches engalanados con bandeiras de "moción=corrupción" e sen deixar de pitar percorrimos durante dúas horas e media practicamente todas as parroquias do concello, propiciando un espectáculo abraiante.

3.7.09

Vídeos das protestas veciñais en Gondomar

Os veciños de Gondomar protestan pola Moción de censura contra o goberno do BNG que presentaron o PP, Move Gondomar e catro concelleiros tránsfugas do PSOE. A plataforma veciñal percorre as rúas con asubíos e cacerolas baixo o lema "moción = corrupción".









Cara a unha radio sen pluralidade

Os comentaristas de opinión do programa Diario Cultural da Radio galega foron despedidos por "motivos económicos". Sóubeno a través dun correo de despedida de Helena González e outro de Débora Campos, e en ambos os dous casos, o despedimento inminente" se produciu logo das súas derradeiras intervencións: "Galeguismo cordial" e "Caladiños": "Mándanos estar caladiños. Non opinar. Nada dicir. E farémolo se así garantimos a pervivenza dese milagre radiofónico que é o Diario Cultural. Caladiños que non quedos. Caladiños que non apagados. Caladiños pero sabendo o que pasa. Caladiños pero activos. Caladiños, si. Pero calados en galego".

30.6.09

Gondomar protesta

Gondomar protesta é o nome do inicipiente movemento veciñal contra a moción de censura, que onte á tarde reuniu unha enorme masa de veciños en Gondomar, armados de chifres, asubíos, cacerolas e todo tipo de artiluxios para protestar pola actitude da oposición. A moción de censura é posible pola acción de catro tránsfugas do PSOE que xa foron desautorizados polo seu propio partido desde Santiago e pola propia agrupación de Gondomar; de feito, os seus dirixentes participaron na concentración popular de onte.
As protestas repetiranse diariamente ás 21 horas diante do Concello, excepto hoxe, que será ás 19.45 diante do auditorio Lois Tobío, lugar onde está previsto o último pleno –fixado previamente– antes da moción de censura. Con todo, o rumor máis estendido por Gondomar é que os concelleiros da oposición non van aparecer, para impedir a celebración dese último pleno.
Outra das protestas que está en marcha desde onte, especialmente singular, é a sincronización dos veciños ás once da noite para poñer nos nosos aparatos de música un CD que contén tres melodías (a elixir unha) de zanfona, e que se emite situando os altavoces na ventá das vivendas. Quen recibe o CD está obrigado a facer copias e distribuílas, amplificando o radio de acción da protesta.
Indignación, pero tamén imaxinación, sentido lúdico, e unha vontade irrenunciable a que a cordura e a racionalidade sexa o que presida o goberno municipal de Gondomar constitúen os factores que desencadenan esta protesta que está a estenderse como unha bola de neve, sen que as máquinas excavadoras de Rafael Louzán poidan facer nada para impedilo. E é que os cartos non o poden todo.

29.6.09

Moción de censura

El País do sábado (tamén a prensa do domingo) trae algunhas claves importantes da moción de censura contra o goberno municipal do BNG en Gondomar. Un dos aspectos máis condenables é a actitude destrutiva dos concelleiros do PSOE, que, despois de bloquear calquera iniciativa do goberno municipal nos plenos (incluída a apertura da galescola) durante estes últimos dous anos, agora entran a engrosar a categoría de tránsfugas e, desautorizados polo seu propio partido, póñense ao escuro servicio de Rafael Louzán e dun PP que, en Gondomar, está implicado nas máis indesexables tramas de corrupción urbanística. Nestes momentos, hai xa en marcha un movemento veciñal contra a actitude cínica dos responsables da moción de censura, que se vai manifestar diariamente ás 21 horas diante do Concello de Gondomar.

28.6.09

O galeguismo de Feijoo

¿Galeguismo defendendo só o español? Iso chámase españolismo ou castelanismo. Xa que logo o que defende é un "españolismo aberto e plural".

Por certo, a semana pasada escoiteille dicir en castelán a María Antonia Iglesias (PSOE, sector felipista) na Radio Galega que o PP de Vigo e Pontevedra (os que manobran contra o galego), e cito de memoria "son más españolistas que El Cid Campeador". Ilustrativo, sen dúbida.

26.6.09

23.6.09

O meu próximo libro

A araña e mais eu, o meu próximo libro, en coautoría con Manuel G. Vicente, responsable da fermosa linguaxe fotográfica da proposta, está a piques de saír á luz. A Manuel G. Vicente úneme unha vella amizade que nos levou a facer xuntos os libros Territorio ocupado (1998) e A casa da duna (2001).




Tamén en portugués,



castelán,



e inglés.

21.6.09

Iniciativa a prol do galego

Acabo de recibir este correo electrónico de María Reimóndez, baixo o asunto de "As ameazas son oportunidades":

Amigas e amigos:

Creo que a ninguén lle fai falta explicar a situación de gravidade extrema na que nos atopamos con respecto ao noso idioma e a nosa cultura. As persoas que me coñecedes sabedes que son pouco tendente a agoniar e moito máis tendente a actuar. Por iso creo que, despois de escoitar e observar tanto despropósito debemos deixar de agardar que outr@s fagan por nós e tomar a iniciativa. De aí a razón deste correo.

Hai xa días que veño escoitando voces que pensan o mesmo ca min (Rivas, Cordal, Fernández Paz, entre outr@s) e é que cómpre mobilizar á sociedade, sobre todo aquela galegofalante que mantivo ata o de agora a lingua viva pero que segue participando dos prexuízos que se instalaron con desprezo e co mecanismo terrible de facer sentir vergonza permanente do propio. É tempo de mobilizar ese grandísimo sector da poboación para calar mentiras e para desbloquear esta situación na que nos atopamos de agresión á lingua sen precedentes na democracia.

As ideas poderían ser moitas, envíovos a miña agardando que deste xermolo poidamos tirar os primeiros pasos para este grande movemento que precisamos. A miña idea (obviamente gandhiana) é que baixemos a pé de obra facer o que ninguén fixo: debater, falar, cambiar mentalidades. Así, gustaríame poder organizar convosco unha grande MARCHA POLA LINGUA que percorrese a partir de agosto, pouco a pouco, con accións de diversa índole, as aldeas e vilas de Galicia. O obxectivo da marcha sería establecer un diálogo verdadeiro, sen partidismos nin mediacións da prensa, coa cidadanía. Escoitando e tamén falando, desfacendo preconceptos e tentando reinstaurar o orgullo do propio dun/has galegofalantes longo tempo desprezad@s por parte de certos colectivos urbanos que agora toman a palabra. Concibo a marcha como un acto en positivo, no que debe de primar sobre todo o AGRADECEMENTO a todas as persoas que conservaron e conservan a lingua dunha forma anónima e sen as cales non poderiamos cantar, nin escribir, nin facer teatro, cine... Esas persoas se cadra precisan un recoñecemento para moverse, para sentir orgullo, para non asumir como sempre se nos dixo, que o galego é cousa “de pailáns”. Iso que tan ben saben repetir e amplificar con novos discursos dende as instancias de poder actual.

É hora de facernos valer tamén como xente que traballamos coa lingua dende diversas facetas. Todo o mundo é benvido e por iso me gustaría contar con vós, coas vosas ideas e arte para fomentar a conciencia crítica. Podemos utilizar centos de recursos que combinados poden cambiar este país, dende compartir e recoller música (mesturar cos novos estilos, co popular...) ou léxico ata facer da retranca o noso estandarte (podemos facer un enterro da lingua retranqueiro, publicar o seu obituario nos xornais que tanto fan por esmagala, contar contos), dar a coñecer á cidadanía os moitos logros que se fan dende o galego e que non se visibilizan. Xunt@s podemos chegar realmente á cidadanía, axitar a prensa que por unha vez se interesa desgraciadamente por este tema e falar coa nosa voz alta e clara.

Para comezar a cohesionar esta idea gustaríame que nos vísemos en Compostela o día 2 de xullo para comezar a andar, e debater as ideas base que queremos defender e como imos facelo. Dende o meu punto de vista, os obxectivos deberían centrarse en temas como:
-galegofalantes non somos minoría
-a democracia non é impoñer o que queren os colectivos con poder (sexan por razón de lingua, sexo, orientación sexual, relixión, clase, etc) senón crear un lugar onde todas as persoas poidan desenvolverse en igualdade
-a defensa do idioma galego non é unha imposición senón un dereito, sobre todo na educación e na administración.
-a única lingua que se impuxo e impón é o castelán
-o galego é riqueza, é pensar en diversidade fronte a un pensamento único que está directamente vinculado ao fascismo
-o galego únenos a miles de pobos dado que somos unha maioría a nivel mundial as persoas que vivimos en entornos plurilingües, por moito que pareza o contrario (de feito tende a dicirse que Portugal é o único país monolingüe polo menos de Europa e nós sabemos que nin iso é certo).

Gustaríame aclarar finalmente tamén que o meu papel en todo isto non é máis que o de tentar catalizar o que todas e todos nós queremos e podemos sen dúbida conseguir e o de se cadra dar os primeiros pasos no camiño. A miña experiencia no traballo en cooperación dime que esta é a vía do cambio, a que temos que seguir. E se non funciona prefiro polo menos dicir que o intentamos.

Se estades minimamente de acordo con todo isto e queredes dar as vosas ideas, participar, sacar a rabia que levamos dentro de xeito creativo, por favor contestade e espallade este correo. Contestade dicindo a que hora poderiades quedar o día 2 a ser posible antes do día 28 de xeito que poidamos buscar un lugar axeitado para vernos dependendo de canta xente sexamos. Porque as ameazas son tamén oportunidades, comecemos a andar o camiño da esperanza.

M

19.6.09

O estercoleiro de Educación

Vaia estercoleiro están montando os neopepés co tema da lingua. Pero hai cousas que xa comezan a poñérselles en contra. Ora, o enrarecemento do ambiente conseguírono, sen dúbida. Máis que gobernar, iso chámase desgobernar. En calquera caso, aínda que xoguen á confusión, tampouco somos tan tontos, e vemos ben a quen lle dedica un sorriso cómplice o Conselleiro de Educación, que non debe soportar a lingua galega. ¿Cuanto gallego está dispuesto a soportar? Que un Conselleiro se digne a recibir a estes racistas da lingua é ben indicativo e denota a súa actictude e empatía. Pois nada, señor Conselleiro, siga apoiando aos que marxinan e discriminan.

17.6.09

Represión contra os centros que informan

Acabo de recibir vía mail esta información, que reproduzo. Aproveito para animar e felicitar a todo o profesorado de Galicia por ser Fuenteovejuna.

Ás compañeiras e compañeiros traballadores do ensino en Galicia.

No centro no que son director, CEIP Isaac Peral de Ferrol, o equipo de Normalización e Dinamización Lingüística decidiu enviar ás nais e pais de alumnas e alumnos (a respecto da consulta sobre a utilización das linguas por parte da Consellería de Educación), a información do tríptico: AS LINGUAS SUMAN, promovida pola Coordinadora galega de Equipos de Normalización e Dinamización Lingüística, que ademais contaba co apoio da “Área de Normalización Lingüística da Universidade de Vigo”, do “Servizo de Normalización Lingüística da Universidade da Coruña” e das “Escolas Católicas Galicia”, entidades nada sospeitosas de ir en contra da legalidade vixente e doutro documento, asinado entre outros por A Mesa pola Normalización Lingüística, Asociación de Directores e Directivos de IES, AS-PG (Asociación Socio-Pedagóxica Galega), CIG-Ensino (Confederación Intersindical Galega), Comités, Coordinadora de Equipas de normalizacióon Lingüística de Ferrolterra, Coordindora de Equipas Normalización Lingüística de Compostela, Federación de ANPAS de centros públicos de Ferrolterra, NEG (Nova Escola Galega), STEG (Sindicato das traballadoras e traballadores do ensino de Galiza). Sinaladas en negriña ás que directamente están relacionadas xeográficamente co CEIP Isaac Peral de Ferrol.
Nestes días tivemos coñecemento directo e indirecto de muitos centros de ensino de toda Galicia que remitiron aos pais do alumnado a mesma ou similar información, sen que iso deba alterar “ o proceso ” de enquisa antedito. Persoalmente non creo que dar información, da que teñen capacidade de ofrecela os equipos de NeDL segundo o ROC (Regulamento Orgánico de Centros, artigo 68) supoña un problema para que como cidadáns libres teñamos unha maior óptica dos temas e logo cadaquen coa súa idea…
Por todo elo e sendo denunciada a dirección do meu centro polo “senador del Partido Popular Juan Juncal”, é polo que a aqueles que queiran e que o estimen oportuno, manifesten o seu apoio cunha forma moi sinxela, se é do voso agrado:
suscribir enviando un correo ao meu enderezo particular (luisdocampo@edu.xunta.es) co texto que segue a continuación, na páxina 2 (enviade só a páx. 2). É interesante que vaia neste formato porque a mellor opción para non malgastar papel será para mín incluir eu persoalmennte, un tras outro, os escritos de apoio, para enviarllos á Consellería se fora o caso ou a D. Juan Juncal, ou a quen corresponda, por esa vía tan moderna e democrática que é o correo electrónico que ata ten validez sen levar sinatura manifesta (caso de case toda a documentación que nos chegou sobre “el proceso de consulta”

Adxúntovos a nota de denuncia e unha posible resposta persoal a el ou aos medios.
Juncal, 16-06-09 / 16:37 h
(Galicia) POLITICA,PARTIDOS
PP denuncia colegio Ferrol reparte tríptico de A Mesa junto con encuesta(curiosamente desapareceu o enlace ás 11.50 h. do 16 de xuño)
J. Luis Docampo Amoedo, director do CEIP Isaac Peral de Ferrol

Eu ………..…………………………………………………………..………, …………………… (profesor/a, membro dun equipo directivo, claustro, ...) quero manifestar o meu apoio e solidaridade ao equipo de Normalización e Dinamización Lingüística do CEIP Isaac Peral de Ferrol, e ao seu director, ante a denuncia feita polo senador do PP de Ferrol, D. Juan Juncal, por facilitar no seu centro a información do tríptico (que non promoveu nin elaborou A Mesa):
- AS LINGUAS SUMAN, promovida pola Coordinadora galega de Equipos de Normalización e Dinamización Lingüística, que ademais contaba co apoio da “Área de Normalización Lingüística da Universidade de Vigo”, do “Servizo de Normalización Lingüística da Universidade da Coruña” e das “Escolas Católicas Galicia”, entidades nada sospeitosas de ir en contra da legalidade vixente
- - doutro documento, asinado entre outros pola Coordinadora de Equipas de Normalización Lingüística de Ferrolterra e a Federación de ANPAS de centros públicos de Ferrolterra,


Asdo:

15.6.09

Insumisión nos centros coas enquisas

Algúns centros de ensino están actuando con verdadeira responsabilidade fronte á censura da Consellería de Educación, que pretende impoñer o castelán mantendo na desinformación ás nais e pais. A responsabilidade, neste caso, é sinónimo de insumisión, de rebeldía, pero tamén de xustiza, de saber antepoñer os principios éticos e pedagóxicos sobre a lei do silencio coa que a Xunta de Galicia espera resultados favorables á imposición do castelán a través dunhas enquisas xa previamente escoradas e manipuladas de abondo.

Este Conselleiro de Educación, apoiado por Feijoo, está metendo a pata ata o fondo, incrementando o malestar nos centros e dando por feito que se pode manter a todo o mundo na ignorancia da que el fai gala. Desde Cabrafanada, parabéns a todo o profesorado e aos equipos directivos que, con valentía, son quen de asumir a súa propia responsabilidade, aínda que sexa desobedecendo ordes propias dunha tiranía. Moitos parabéns. A continuación reproduzo un dos moitos textos que se están facendo circular.

Lingualoxía (2)

12.6.09

Enquisa sobre o galego

Enquisa sobre o bilingüismo da Xunta de Galicia aos pais, nais e centros de ensino.

Elixa vostede a lingua que prefire para educar ao seu fillo/a:

—Opción A: Español
—Opción B: castellano

Proximamente, a Xunta de Galicia dará a coñecer os resultados das enquisas.

10.6.09

En galego, por que non

Aínda non está na web da editorial Galaxia (non o podo enlazar), pero o pasado domingo tiven ocasión de devorar enteiriño este libro –estratéxico, sen dúbida– que acaba de publicar Manuel Núñez Singala na editorial que dirixe Víctor Freixanes: En galego, por que non? Contra os prexuízos e as simplificacións sobre a lingua galega. Un libro fresco, útil, necesario, ameno e ben escrito. Sen dúbida, será un libro fundamental para contrarrestar os moitos prexuízos aínda vivos sobre a lingua galega e que algúns, interesadamente, teiman en perpetuar. Non cabe máis que darlle moitos, moitos parabéns ao seu autor.

Recoméndoo vivamente, para todos os públicos e idades, aínda que está dirixido especialmente a combatir os prexuízos sobre o galego entre a mocidade. O capítulo sobre a imposición do galego debería ser de lectura obrigatoria para os conselleiros do PP (moi especialmente para o de Educación).

O libro de Singala sae nunha nova colección que a Galaxia dedica á Intervención social e á didáctica e dentro da campaña Bocaberta que a editorial fai en colaboración coa Secretaría Xeral de Política Lingüística, cando aínda estaba en Presidencia. Este é o texto da súa contraportada:

"En galego, por que non? é un libro escrito desde a lóxica máis esmagante, desde o sentido común máis evidente. É un libro para pensar sobre o galego e sobre as nosas actitudes fronte á lingua de Nós. A través de exemplos moi concretos e doados de entender, asistiremos a un exercicio de derruba dos prexuízos e as simplificacións que seguen tendo, arredor da lingua, un eco notable na opinión pública. Un libro para entendermos que optar polo galego (por que non?) non é algo antigo, nin errado, nin minoritario, nin, desde logo, algo propio de radicais ou de intelectuais desconectados da realidade social".

8.6.09

Escarallado por reformas

Nun artigo publicado en xullo de 2006, no semanario A Nosa Terra, escribía eu o seguinte:

O universo do pop e do rock en galego está en ebullición. Ferve, e séntese na cazola o ruído das burbullas, que rebulen co imparable ascenso da temperatura. Desde a Radio Galega, Xurxo Souto (na dirección de programas e no seu fascinante Aberto por reformas) e Belén Regueira co seu magnífico Extrarradio, prenden día a día o lume para que a cazola eleve o punto de ebullición. A forza vital do ex-diplomático (que no pasado foi quen de tecer a abraiante arañeira do bravú) está abrindo horizontes coa súa prodixiosa capacidade comunicativa.


Hoxe a nova liña política da Radio Galega apresurouse a extinguir o programa, aínda que lle manteña o título, e está botando a pique un proxecto de radio ao servizo da cultura galega que tanto custou conquistar, logo de 16 anos dun ermo desesperante. Con todo, ninguén permanece impasible; as reaccións son unánimes.


Actualización 23:00 h. Acabo de coñecer e de asinar o "Manifesto básico pola defensa da RTVG contra a censura e a marxinación da música galega" e xa o asinei. Anímovos a tod@s a facelo.

7.6.09

Europa encolle

Europa encolle. Ao fracasado intento, hai uns anos, de crear unha constitución europea, engádense agora estas eleccións que acaban de revalidar a algúns dos máis patéticos personaxes europeos, o que pon de manifesto unha vez máis que a democracia non reside exclusivamente no voto senón tamén na capacidade das pesoas e da cidadanía para exercer o pensamento crítico, o dereito á cultura e a defensa dos valores ligados á liberdade e á xustiza.

E aínda que aquí, estas eleccións non poden ser entendidas en clave galega, o certo é que o BNG, malia presentar unha excelente candidata, saca os seus peores resultados desde 1989 (hai 20 anos) o que dá idea da gravidade da situación que vive o partido, totalmente desnortado.

O peor é que ao PP de Feijoo estes resultados dánlle azos para seguir aplicando a chulesca política apartheid contra a lingua galega que está a impoñer. En calquera caso, coa lingua galega todos somos Nelson Mandela.

3.6.09

22.5.09

Palabras dun sen teito

Implacables foron as palabras pronunciadas onte ante un micrófono da Radio Galega por indixente que ten que durmir na rúa debido á polémica da Gota de Leite:
"A sociedade escandalízase porque catro persoas morren de gripe pero permanece impasible co que sucede connosco na súa cidade".

Escoiteino onte, mentres conducía. Que razón ten!

Moción frustrada

Significativo

20.5.09

Gondomar

Sería unha triste vergoña que o PSOE apoiase ou propiciase unha moción de censura no Concello de Gondomar. E moito máis se é para devolver ao goberno municipal a persoas procesadas.

18.5.09

A lingua dunha sociedade

O máis importante da manifestación a favor da lingua galega e contra a abolición do decreto que tivo lugar onte en Santiago de Compostela é, sen dúbida ningunha, o seu carácter de reivindicación social (non de reivindicación política). Ningunha convocatoria de ningún partido (nacionalista ou non) consigue o éxito que onte logrou a reacción social para deter a ofensiva que o PP lanzou contra o galego desde antes da campaña electoral. A lingua galega e a súa defensa conseguiu o que non consigue ningún partido político, o que non conseguiu ninguén excepto o Prestige: convocar unha cantidade inxente de individuos que, dou fe, sobrepasamos con moito as 20.000 persoas das que fala a prensa. Eu só logrei entrar na Praza da Quintana cando xa rematara o acto e tiven que asistir a unha repetición da lectura do manifesto. Xa que logo, lonxe de ser unha victoria política, o máis significativo do que sucedeu onte é o carácter social que tiña a reivindicación (porque a defensa do noso máis valioso ben cultural, que é lingua galega, une por enriba de calquera outra diferencia) e iso é o que, agora si, preocupa seriamente (ou debe preocupar) ao novo goberno galego. Se non están xordos, teñen que tomar boa nota. As dúas fotos inferiores fíxenas eu mesmo onte en Compostela.



14.5.09

O nomeamento de Anxo Lorenzo reabre a esperanza

O nomeamento do profesor da Universidade de Vigo e sociolinguista Anxo Lorenzo como Secretario Xeral de Política Lingüística é unha moi boa noticia para a lingua galega, e reabre a esperanza nunha situación crítica para o debate sobre a normalización do galego, crispado e manipulado polo PP durante a campaña electoral. Especialista en planificación lingüística, experto no asunto do cargo para o que é nomeado e irreprochable defensor da lingua galega, Anxo Lorenzo ten que enfrontarse a unha difícil situación de derrogación do decreto. Non dubido de que a súa aceptación do cargo supón un acto de valentía ao tempo que un revés para os sectores antigaleguistas do PP e para certa asociación de cuyo nombre no quiero acordarme. De feito, para contentalos, hoxe mesmo Feijoo fixo ridículas declaracións para a galería.
Unha das maiores dificultades para o novo responsable de Política Lingüística será o seu propio xefe, o Conselleiro de Educación, que sintoniza cos bilingües en español, tal e como se pode ver nesta interesante análise de Xornal.com e tal e como se pode entrever no meu post anterior. Segundo os medios, Anxo Lorenzo recibiu de Feijoo garantías de libre actuación. Esperemos que sexa así. En calquera caso, polo ben da lingua, esperemos que teña moita sorte e que algúns lle boten unha man, por riba de intereses partidistas. A lingua é de todos. E só entendéndoo así lograremos devolverlle o papel que lle corresponde. Eu, o domingo, tamén estarei na manifestación para defender o que é de xustiza.

Actualización 23:06 h. Vexo que a man que lle botan é, coma sempre, ao pescozo. ¡Que triste que lle chamen "verdugo" e "lobo con pel de ovelliña" antes mesmo de que tome posesión! Un día haberá que analizar nun estudo rigoroso o dano que lle fai á perpeción social da lingua a instrumentalización política das organizacións que, teoricamente, a defenden. Eu, hoxe, brindo polo nomeamento de Anxo Lorenzo. E se o PP non lle dá marxe de manobra, ten na súa man a posibilidade de dimitir e quedaralle a fachenda de quen foi valente e o intentou nas circunstancias máis difíciles. E o domingo irei á manifestación, e non precisamente seducido polos convocantes senón a pesar deles.

14.4.09

Equipos de Normalización contra a abolición do decreto

Os Equipos de Normalización e Dinamización Lingüística asinantes queren manifestar a súa preocupación ante a intención do novo goberno de derrogar o Decreto 124/2007 polo que se regula o uso e promoción do galego no sistema educativo. Como dinamizadores lingüísticos, pero moi especialmente como profesionais do ensino que somos, queremos facer constar o seguinte:
[continúa aquí]

1.4.09

Neuston

Interesantísimo é o proxecto, xa realidade, capitaneado polo científico José Pintado, que o venres 20 se inaugurou no Museo do Mar de Galicia da man dos responsables do proxecto e da Conselleira de Cultura, Ánxela Bugallo. O proxecto ofrece como froito unha exposición, un libro e o ronsel dun traballo necesario para que a ciencia e a arte volvan darse a man. Neuston. Experimento 1. Explorando a Interface é o título da mostra que abriu a finais da pasada semana o Museo do Mar de Galicia. A iniciativa naceu no Instituto de Investigación Mariñas de Vigo, recolle os traballos de quince parellas compostas por científicos e por artistas plásticos ou escritores, que mesturaron proxectos científicos con propostas creativas arredor do mar. Eu participei no proxecto colaborando coa científica Isabel Medina, que me deu a oportunidade de saber moitísimas cousas sobre os polifenois e a súa utilidade. A cambiou, fíxena cómplice do meu relato. Foi un traballo interesantísimo, fermoso e –a dicir verdade– un auténtico e complicado reto. Recomendo vivamente a visita da exposición, que xa estivo en Barcelona.

25.3.09

Equipos de Normalización dos Centros de Ensino

Recibín o seguinte correo electrónico, que reproduzo:

Ao coidado dos responsables e membros dos Equipos de Normalización e Dinamización Lingüística do centros de Ensino Infantil, Primario e Secundario.

Ola a todos/as:

Somos un grupo de persoas que está a traballar en ENDL de diferentes centros de Ensino da zona de Santiago que nos xuntamos para falarmos de como podemos afrontar a nova situación canto á normalización da nosa lingua. Dado que as cousas van mudar, e parece que non para ben, consideramos que é necesario transmitirlle á sociedade e ao novo goberno o que pensamos ao respecto dos cambios anunciados. Por iso vos convocamos a unha reunión que se celebrará o vindeiro sábado 28 de marzo ás 16.30 da tarde no Instituto Galego de Información (IGI) (San Marcos, Estrada do Aeroporto, ao pasar o Hotel Apóstol Santiago). O obxectivo da reunión é o seguinte:

-Avaliarmos a posibilidade de facermos pública a nosa posición canto ao Decreto 124/2007, que se quere derrogar. Levaremos un texto base para consensuarmos antes de mandalo aos medios. Sería un texto de carácter técnico, como normalizadores que somos, e para nada incompatible con outros posicionamentos que poidan facer outras organizacións sociais e políticas que fagan algo ao respecto.

-Pensarmos na posibilidade de crearmos unha Coordinadora Galega de Equipos de Normalización e Dinamización Lingüística para actuar colectivamente a prol da nosa lingua tanto a nivel particular, nos nosos centros, como en xeral, na sociedade.

Por favor, comunicádelle esta convocatoria a todos cantos membros dos ENDL coñezades, e que polos motivos que foren non leron esta información.
Agardamos contar coa vosa asistencia para entre todos poder traballar para conseguir obxectivos normalizadores.
Por favor, confirmade asistencia.

Saúdos a todos/as,

Román Landín Cerqueiro (CEIP Aurelio-Cuntis)
Valentina Formoso Gosende (IES Félix Muriel- Rianxo)
Xesús Mosquera (CRA de Santa Comba)
Luís Aldegunde (CEIP de Rois)
Sara Paz (CEIP da Baña)
Pila Buela (IES de Valga)
Gracia Sanctorum (IES Pintor Colmeiro-Silleda)
Sechu Sende (IES Marco do Camballón-Vila de Cruces)
Daniel Asorei (CEIP de Touro)
Xoán Constenla (CEIP de Portas)
Ana Rial (IES de Caldas)
Miguel Louzao Outeiro (IES Coroso-Ribeira)

15.3.09

Unha entrevista e catro recensións críticas

En Praza das Letras aparece unha entrevista comigo centrada, especialmente, en Un país a medio facer, pero tamén no futuro da cultura galega e no novo contexto político. Precisamente, sobre Un país a medio facer publicáronse recentemente catro recensións críticas: unha no Cartafol de libros, realizada por Manuel Rodríguez Alonso; outra no suplemento Culturas, de La Voz de Galicia (con entrevista), realizada por Ramón Nicolás; a terceira, no Faro da Cultura (Faro de Vigo), publicada por Pilar Ponte; e a cuarta, no Protexta, o suplemento de Cultura de Tempos Novos, feita por Xosé Carlos Hidalgo. A tod@s el@s, grazas polo seu labor.

7.3.09

A lingua de Feijoo

A Feijoo xa lle comeza a suar a lingua. ¡Vaia sarillo está montando con ela! Pobre, meteuse nunha boa. A min dame pena. Por min, nada: se resistimos 600 anos de represión contra o galego, imos resistir catro máis. El, a ver como sae desta. De primeiras, lento, porque o C6 corre menos que o Audi. Ademais (¡vaia metedura de zoca!) non se fabrica en Vigo, senon en París. ¡E xa levaba 3 anos de morro! E, por se fose pouco, os de Audi prométenlle guerra.

Magnífico comezo, señor Feijoo. ¡Canto lle súa a lingua! Tanto, que non sabe que facer con ela. A pesar de gabar aos seus aínda amigos de Galicia Bilingüe, Feijoo non as ten todas consigo, e é que a cousa é complicada. Por un lado, está a mobilización que a imposición do castelán que pretende Feijoo vai provocar, con importantes sectores de opinión en contra.

Por outra banda, a política lingüística de Feijoo a favor do castelán vai agravar seriamente a crise económica, pois lexislar contra o galego favorecendo o castelán (que iso e non outra cousa é a derogación dun decreto xusto e integrador e anunciar que a Xunta deixará de emitir só en galego a súas información oficial, coma se a Xunta fose o Gobierno de España, desoíndo o espírito do Estatuto de Autonomía) favorecendo o castelán –dicía– no ámbito da cultura (así parece no propio programa electoral do PP, e é algo que nunca se fixo na historia da democracia), debilitará considerablemente a industria cultural, musical, editorial galega, as empresas de tradución e asesoramento, a iniciativa privada no ámbito do ensino do galego, a industria de dobraxe, o audiovisual galego, o ámbito das novas tecnoloxías en galego, as empresas de comunicación na rede, o xornalismo en lingua galega, etc, etc, etc. E hoxe por hoxe, constitúen moitas empresas e moitos postos de traballo.

A lingua galega representa hoxe tamén a un sector económico dunha importancia que non se pode minusvalorar. ¿Quere Núñez Feijoo agravar a crise ou atallala? Parece que, ademais de agravar a situación de indefensión da lingua galega, quere tamén agravar a crise. Menos hipocresía, señor Núñez Feijoo, e sente a pensar un pouco.
¿Como pensará facer o futuro presidente da Xunta para que os pais e nais decidan a lingua das materias troncais dos seus fillos? ¿Obrigando ao profesorado galego-falante? Pensarao, pero non se van dobregar. De feito, xa se respira un estado de insumisión no tecido social máis dinámico e combativo do país ante esa ofensa que o PP está a dirixir aos dereitos dos galego-falantes, e contra o espírito integrador do decreto. O PP –empuxado por Galicia Bilingüe– opta por un modelo segregador: os galego-falantes por un lado e os castelán-falantes por outro, non vaia ser que se contaminen. Vaia pedagoxía de merda, desculpando.

Curiosamente, nin debe haber un só alumno galego-falante en Galicia que non saiba falar en castelán; en cambio, hai bastante s alumnos castelán-falantes que non saben falar en galego. ¿En que lado está o desequilibrio? , ¿quen ten a súa formación incompleta? Pois nada, a derogar o decreto e a que cada quen elixa a lingua que queira. Eu, se puidese, para min elixiría só swahili (que, por número de falantes, é un dos idiomas máis importantes do mundo).

¿E como pensará pagar a duplicidade de recursos? ¿Duplicando gastos para controlar a crise ou a costa dos dereitos dos galego-falantes outra vez?(Feijoo xa anunciou que duplicar non era posible)

Porque, se do que se trata é do dereito a elixir, os galego-falantes esiximos liñas educativas en galego para os nosos fillos, algo que nunca tivemos, por certo. Faltaría máis. Porque non somos menos (e ningún sentido, por certo). ¿Privatizará o PP as bilingüelas (antigas galescolas)? Cando se di que se vai gobernar para todos, hai que demostralos. E anular o decreto do galego é lexislar contra os máis desfavorecidos. Así de claro. Vai ter que pensar moito, o futuro presidente da Xunta, porque non somos poucos, non somos poucas, e –como cantaban os Diplomáticos de Monte Alto– temos forza abonda para tronzar o universo. Se resistimos 600 anos de represión, catro máis non son nada na inmensidade do universo. E van ser movidos.